IBPBI/1/415-852/09/AB - Możliwość ustalenia w umowie spółki partnerskiej prawa wspólników do partycypacji w zyskach i stratach niezależnie od ich udziału kapitałowego oraz możliwość ustalenia udziału w zysku na innym poziomie niż ustalony udział w stracie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 15 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

W dniu 15 października 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest partnerem w Spółce partnerskiej, której przedmiotem działalności jest świadczenie usług stomatologicznych. Zgodnie z umową Spółki zarejestrowaną przez sąd, udział kapitałowy Wnioskodawczyni w Spółce wynosi 64%. Udział kapitałowy każdego z pozostałych partnerów wynosi 3%. Jednocześnie Wnioskodawczyni jest uprawniona do rocznego zysku Spółki netto, po potrąceniu wszystkich kosztów działalności Spółki. Pozostali partnerzy w Spółce mają prawo do zysku określone w ten sposób, że posiadają prawo do otrzymania części miesięcznego przychodu wypracowanego przez danego partnera na podstawie świadczonych przez niego usług stomatologicznych. Wysokość udziału w zysku nie może być niższa, niż 20% miesięcznego przychodu wypracowanego przez partnera.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisu art. 51 Kodeksu spółek handlowych oraz art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwe jest określenie sposobu partycypacji w zyskach i stratach spółki w sposób odmienny od udziału kapitałowego wspólników, a tym samym obliczanie dochodu do opodatkowania oraz kosztów uzyskania przychodów i strat na podstawie zapisów umowy spółki, dotyczącego udziału w zyskach i stratach spółki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, możliwe jest ustalenie w umowie spółki prawa do partycypacji w zyskach i stratach niezależnie od udziału kapitałowego, a ponadto możliwe jest ustalenie udziału w zysku na innym poziomie niż ustalenie udziału w stracie. Odpowiedź taką uzasadnia art. 89 i 37 w związku z art. 51 Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z tymi przepisami, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu, o ile jednak umowa spółki nie stanowi inaczej (art. 37 k.s.h.). Taki sposób ukształtowania relacji pomiędzy wspólnikami potwierdza także doktryna prawa podatkowego (por. A. Bartosiewicz Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2009).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., określanego dalej skrótem: k.s.h.), spółką partnerską jest spółka osobowa, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Stosownie do treści art. 51 w związku z art. 89 k.s.h., każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego (art. 52 § 1 k.s.h.). Jednakże należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 37 § 1 k.s.h. cytowane powyżej przepisy mają zastosowanie, jeżeli umowa Spółki nie stanowi inaczej.

Ponieważ Spółka partnerska jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem Spółki partnerskiej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy).

W świetle cytowanego przepisu wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika Spółki partnerskiej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Cytowane powyżej przepisy art. 51 k.s.h. oraz art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiące, że wspólnicy mają równe prawa do udziału w zysku Spółki mają charakter dyspozytywny, co oznacza, że wspólnicy Spółki partnerskiej mogą w umowie Spółki wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego, tj. określić prawo w udziale w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty z udziału w Spółce. Tym samym pierwszeństwo mają postanowienia umowy Spółki.

W świetle powyższego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości ustalenia w umowie Spółki prawa do partycypacji w zyskach i stratach niezależnie od udziału kapitałowego.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest uprawniona do rocznego zysku Spółki netto, po potrąceniu wszystkich kosztów działalności Spółki. Pozostali partnerzy w Spółce mają prawo do zysku określone w ten sposób, że posiadają prawo do otrzymania części miesięcznego przychodu wypracowanego przez danego partnera na podstawie świadczonych przez niego usług stomatologicznych. Wysokość udziału w zysku nie może być niższa, niż 20% miesięcznego przychodu wypracowanego przez partnera.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż wspólnicy Spółki Partnerskiej mogą w umowie Spółki określić prawo do udziału w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty z udziału w Spółce. Jednakże ww. przepisy nie dopuszczają możliwości stosowania innej proporcji do rozliczania przychodów, a innej do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, czy też strat.

Reasumując, wspólnicy mogą określić w umowie Spółki partnerskiej prawo do udziału w zysku niezależnie od udziału kapitałowego, jednakże w tak ustalonej proporcji będą uczestniczyć w przychodach, kosztach i stratach Spółki. Powołane uregulowania nie przewidują możliwości ustalenia udziału w zysku na innym poziomie niż udziału w stracie. Nie dopuszczają również możliwości określania prawa do zysku, poszczególnych partnerów w Spółce partnerskiej, na podstawie miesięcznego przychodu wypracowanego przez danego partnera w związku z świadczonymi przez niego usługami stomatologicznymi.

Ponadto, zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami, przychody (dochody) z udziału w spółce osobowej podlegają opodatkowaniu u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, co stanowi naturalną konsekwencję pozbawienia spółki osobowej statusu podatnika podatku dochodowego. Tym samym środki stanowiące przychody Spółki partnerskiej, co do zasady stanowią już w momencie ich powstania przychody jej wspólników i u nich też są opodatkowane uzyskane z tego tytułu na przestrzeni roku podatkowego dochody z zachowaniem proporcji określonej przepisem art. 8 ust. 1. ww. ustawy.

Zatem wypłaty z zysku Spółki partnerskiej, dokonane w myśl przepisu art. 52 § 1 k.s.h., stanowić będą czynność neutralną podatkowo, jako że zysk wypracowany w Spółce stanowi w istocie opodatkowane już środki jej wspólników. Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje opodatkowania wypłat z zysku Spółki partnerskiej, o których mowa w art. 52 § 1 k.s.h.

W świetle powyższego, przedstawiony we wniosku sposób podziału zysków i strat z tytułu udziału w Spółce partnerskiej jest nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.