IBPBI/1/415-848/09/ZK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowe w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu do Organu 14 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2009 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 16 września 2008 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach których świadczy usługi na rzecz jednego podmiotu gospodarczego na podstawie umowy o świadczeniu usług kierowcy, na sprzęcie zleceniodawcy. Każdorazowo podróż rozpoczyna się na podstawie zlecenia usługi. Po przyjęciu zlecenia strony ustalają termin wyjazdu, załadunku, tras przejazdowych, miejsc przekraczania granic, rozładunku i pozostałych niezbędnych informacji. Wszystkie koszty dotyczące utrzymania samochodu oraz zabezpieczenia załadunku w czasie przejazdu ponosi zleceniodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dieta w podróży zagranicznej przy świadczeniu usług kierowcy na podstawie umowy o świadczeniu usług, stanowi koszt uzyskania przychodów dla jego firmy, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dieta z tytułu w podróży służbowej osoby prowadzącej działalność gospodarczą, stanowi koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem nie przekroczenia limitów określonych w rozporządzeniu Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. oraz pozostawania w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Osoba prowadząca działalność gospodarczą chcąc zaliczyć w koszty faktycznie poniesione wydatki na wyżywienie, może to zrobić jedynie poprzez swoisty ryczałt, jakim jest dieta w podróży służbowej. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że ma prawo do zaliczenia do kosztów, diet z tytułu podróży zagranicznej, jako rekompensaty zwiększonych kosztów wyżywienia, biorąc pod uwagę fakt, że koszt ten ma związek przyczynowo-skutkowy z uzyskanymi przychodami. Do tej pory zaliczał w koszty ww. diety.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników, w przypadku podróży zagranicznych, w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach których świadczy usługi na rzecz jednego podmiotu gospodarczego na podstawie umowy o świadczeniu usług kierowcy, na sprzęcie zleceniodawcy. Każdorazowo podróż rozpoczyna się na podstawie zlecenia usługi. Po przyjęciu zlecenia strony ustalają termin wyjazdu, załadunku, tras przejazdowych, miejsc przekraczania granic, rozładunku i pozostałych niezbędnych informacji. Wszystkie koszty dotyczące utrzymania samochodu oraz zabezpieczenia załadunku w czasie przejazdu ponosi zleceniodawca.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wykonywane są w ramach odbywanych przez niego zagranicznych podróży służbowych, to może zaliczyć On do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wskazać przy tym należy, iż pojecie: "podróży służbowej" unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.