IBPBI/1/415-845/08/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 października 2008 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z odtworzeniem częściowo zniszczonego budynku usługowo-produkcyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z odtworzeniem częściowo zniszczonego budynku usługowo-produkcyjnego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 17 grudnia 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W nocy z 14 na 15 marca 2008 r. częściowemu zniszczeniu na skutek pożaru uległa część budynku usługowo-produkcyjnego, tj. ściana i konstrukcja, pokrycie dachu, instalacja elektryczna, grzewcza, wodna, wentylacyjna oraz posadzka. W wyniku czego nastąpiła konieczność odtworzenia zniszczonej części budynku poprzez rekonstrukcje do stanu pierwotnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione koszty związane z odtworzeniem częściowo zniszczonego budynku można ująć bezpośrednio do kosztów danego miesiąca.

Zdaniem Spółki naprawa zniszczonego przez pożar budynku nastąpi do wartości odtworzeniowej przed pożarem. Wykonywany zakres prac nie zwiększa wartości początkowej budynku. Nie będą wykonane żadne inne prace które ulepszałyby i powiększałyby poprzednią wartość budynku. Zakres prac bazuje tylko na zasadzie przywrócenia stanu pierwotnego. Budynek przed zniszczeniem został całkowicie zamortyzowany. Poniesione koszty związane z odtworzeniem należy zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco w miesiącu ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 tejże ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę nali-czania odpisów amortyzacyjnych.

Z treści art. 22g ust. 17 ww. ustawy wynika, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy rozbudowy rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkowej tych środków ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15 powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W ustawach podatkowych brak jest definicji remontu. Remont obiektów budowla-nych został zdefiniowany w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Według tej definicji remont oznacza wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegają-cych na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji.

Z kolei ulepszenie, czy też modernizacja to trwałe unowocześnienie środka trwałego na skutek rozbudowy, przebudowy, adaptacji, czy rekonstrukcji, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego, techniczne-go lub obniżce kosztów eksploatacji.

O tym czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont i zostaną zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą podlegały odpisom amortyzacyjnym zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót. Jest to szczególnie istotne, w przypadku gdy wydatki ponoszone były w związku z ulepszeniem, przebudową, rozbudo-wą, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją, bowiem zgodnie z cyt. art. 22g ust. 17 ww. ustawy, wydatki te powiększać będą wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Natomiast pozostałe wydatki, nie wpływające na ulepszenie środka trwałego obciążają bezpośrednio koszty w dacie ich poniesienia.

Jak z powyższego wynika, obowiązek zwiększenia wartości początkowej na skutek poniesienia wydatków związanych z ulepszeniem środka trwałego wystąpi tylko wówczas, gdy na skutek dokonanych prac nastąpi wzrost wartości użytkowej ulepszonego środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do użytkowania. Wzrost ten mierzy się w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórcza, jakością produktów uzy-skiwanych przy wykorzystaniu ulepszonego środka trwałego lub też kosztami jego eks-ploatacji. W tym miejscu należy podkreślić, że katalog powyższy nie jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że poza wymienionymi w przepisie okolicznościami powodującymi wzrost wartości użytkowej mogą wystąpić także inne, właściwe dla konkretnych nakładów na środek trwały, również powodujące wzrost tej wartości.

Różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwa-łych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie powodują istotne zmiany cech użytkowych rozbudowanych, przebudowanych, rekonstruowanych, adaptowanych, czy modernizowanych środków trwałych. Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do kosztów ulepszenia środków trwałych lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu początkowego. O charakterze poniesionych nakładów powinny decydować przede wszystkim kryteria techniczne, a w przypadku po-wstania wątpliwości, podstawą kwalifikacji powinna być ekspertyza wykonana przez rze-czoznawcę do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny itp. wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów oraz jednoznacznie rozstrzy-gnie, czy określony rodzaj nakładów na środek trwały doprowadzi do jego ulepszenia, czy też nie.

Przeto w przypadku, gdy zakres wykonanych prac nie posiada cech przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji a jedynie ma na celu przywrócenie stanu pierwotnego środka trwałego, tzn. jego remont, to wydatki takie można zaliczyć bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Wobec tego zgodnie z cytowanymi przepisami, wydatki na remont zniszczonej przez pożar części budynku usługowo-produkcyjnego, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej i użytkowej środka trwałego, a w konsekwencji jego wartości początkowej, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku wnioskodawcą jest Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień między innymi art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.