IBPBI/1/415-835/10/ZK - Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych przez podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 31 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej w przypadku, gdy:

* suma przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z ww. źródła przychodów nie przekroczy równowartości 1.200.000,00 euro - jest prawidłowe,

* suma przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z ww. źródła przychodów przekroczy równowartości 1.200.000,00 euro - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną prowadzi działy specjalne produkcji rolnej (uprawa róż). Pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Każde z nich posiada numer identyfikacji podatkowej (NIP). Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca i jego żona składają deklaracje PIT-6 (deklaracja do wymiaru zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych z działów specjalnych produkcji rolnej). Każde z nich otrzymuje odrębną decyzję PIT 7/6 - decyzja w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgłoszenia rejestracyjnego do podatku od towarów i usług dokonał tylko Wnioskodawca. Oprócz dochodów z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca otrzymuje również dochody z tytułu dzierżawy (dochody te w całości opodatkowane są przez niego).

Dochody żadnego z nich nie przekraczają kwoty 1,2 mln euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym są obowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych (każde z nich osobno/jedne wspólne księgi dla całego gospodarstwa).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie mają obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w art. 10 ust. 1 pkt 4 jako odrębne źródło przychodów wymienia działy specjalne produkcji rolnej.

W myśl art. 24 ust. 4 ww. ustawy, dochód z tego źródła przychodów może być ustalany w dwojaki sposób:

* przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, wyszczególnionych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 września 2009 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. Nr 160, poz. 1269),

* w oparciu o prowadzoną przez podatnika księgę podatkową.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami (...).

W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg. Przy czym, użyte w niniejszym zapisie słowo księgi oznacza wyłącznie podatkową księgę przychodów i rozchodów, co wynika bezpośrednio z treści ust. 1 ww. art. 24a tej ustawy.

Z powyższego wynika, iż prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przez prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej, zależy od woli podatnika.

Jednakże możliwość prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ograniczona jest limitem przychodów. Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Wielkość wyrażoną w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.

Jak z powyższego wynika, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy od formy prawnej jednostki, wielkości osiąganych przychodów, nie zaś od przedmiotu działalności i sposobu ustalania podstaw opodatkowania. Jeżeli zatem osoby fizyczne prowadzące działy specjalne produkcji rolnej przekroczą kwotę określoną w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, tj. równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, to osoby te są zobowiązane do stosowania przepisów o rachunkowości i założenia ksiąg rachunkowych od nowego roku podatkowego, następującego po roku, w którym ich przychód uzyskany z prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej przekroczył ww. limit.

W przypadku prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej przez współmałżonków, graniczna kwota przychodu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, dotyczy łącznie obojga małżonków. Przedmiotem działalności każdego z nich jest bowiem prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej jako całości, a nie tylko takiej ich części, jaka odpowiada udziałowi w przychodach, wykazywanemu w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody.

W myśl art. 24 ust. 4 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych we wskazanym na wstępie rozporządzeniu z dnia 16 września 2009 r.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie prowadzi księgi przychodów i rozchodów bądź nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną prowadzi działy specjalne produkcji rolnej (uprawa róż). Dochody żadnego z nich nie przekraczają kwoty 1,2 mln euro.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli suma przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z ww. źródła przychodów nie przekroczy równowartość 1.200.000,00 euro, to Wnioskodawca może ustalać dochód z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Natomiast w przypadku gdy suma przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z ww. źródła przychodów przekroczy równowartość 1.200.000,00 euro, to będzie on obowiązany do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych (które będą prowadzone wspólnie) i stosownie do treści art. 6 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości w księgach tych ujmować wszystkie osiągnięte przychody i koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej w przypadku, gdy:

* suma przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z ww. źródła przychodów nie przekroczy równowartości 1.200.000,00 euro - jest prawidłowe,

* suma przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z ww. źródła przychodów przekroczy równowartości 1.200.000,00 euro - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie dot. obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez żonę Wnioskodawcy, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.