IBPBI/1/415-835/09/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 9 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia opłaty wstępnej wynikającej z zawartej umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia opłaty wstępnej wynikającej z zawartej umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2008 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. W ramach umowy zobowiązała się zapłacić opłatę wstępną w kwocie 2.114,75 zł netto oraz comiesięczne raty leasingowe w kwocie: 967,45 zł netto. Umowa została zawarta na okres 60 miesięcy, a suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej powyższego samochodu. Finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym. Umowa leasingowa nie zawiera postanowienia, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający. Samochód używany jest w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, która rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów i nie stosuje metody memoriałowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata wstępna jest kosztem w dacie wystawienia faktury w całości, czy należy ją rozliczać w czasie przez cały okres trwania umowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opłata wstępna będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie poniesienia kosztu, podobnie jak pozostałe opłaty czynszowe. Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Natomiast art. 23b ust. 1 tejże ustawy stanowi, że aby opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowiły przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, umowa musi spełniać następujące warunki:

* musi zostać zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo zostać zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

* suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Przepisy powyższe mówią o ratach (opłatach) leasingowych, bez względu na ich wysokość. W sytuacji określonej w pytaniu opłatę wstępną należy potraktować analogicznie, jak pozostałe raty - czyli będzie ona stanowiła koszt uzyskania przychodów korzystającego (leasingobiorcy).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała:

* Postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 31 marca 2005 r., Znak: ZD/406-4/1/CIT/05,

* Postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 20 września 2005 r., Znak: 1-2/423-0011/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do postanowień art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W myśl natomiast art. 23b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Jeżeli zatem, w istocie, będąca przedmiotem wniosku umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesiona przez korzystającego opłata w postaci opłaty wstępnej z tytułu używania ww. samochodu osobowego może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ww. ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć ww. opłatę związaną z leasingiem do kosztów uzyskania przychodów. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, uregulowane w art. 22 ust. 4-6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni zalicza wydatki do kosztów uzyskania przychodów w sposób określony przepisem art. 22 ust. 4 w związku z art. 22 ust. 6b ww. ustawy, tj. w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego.

Wydatki związane z uiszczeniem opłaty wstępnej, wynikającej z wystawionej faktury powinny zatem być zaewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo - w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b (nie mających zastosowania w niniejszej sprawie), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.