IBPBI/1/415-827/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 14 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 22 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania za przychód z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie prowizji otrzymanych z tytułu pośrednictwa handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania za przychód z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie prowizji otrzymanych z tytułu pośrednictwa handlowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 października 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-827/13/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w modelu logistycznym dropshippingu. Dochody uzyskane z tej działalności opodatkowuje tzw. 19% podatkiem liniowym. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Usługi pośrednictwa świadczone przez Wnioskodawcę polegają na prezentowaniu na swoim koncie w portalach aukcyjnych towarów będących własnością jego partnerów (podmiotów, których siedziba znajduje się poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego - w Chinach, w przyszłości być może również w Stanach Zjednoczonych), zbieraniu zamówień, obsłudze płatności, tj. inkasowaniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawcy i przekazywaniu ich na rachunek partnera, przekazywaniu zamówień do partnera oraz ewentualnej pomocy klientowi w postępowaniu reklamacyjnym. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów będących własnością jego partnerów (Wnioskodawca zawarł z partnerami stosowne umowy w tym przedmiocie).

Po otrzymaniu płatności za towar, partner realizuje przesyłkę do klienta pozostając nieujawnionym względem niego. Wartość towarów zamówionych przez jego klienta nigdy nie przekracza kwoty 150 euro. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Wnioskodawca w żadnym momencie nie staje się właścicielem towaru, a jedynie prezentuje ofertę partnera. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru jest klient (przy czym, ze względu na wartość towaru nieprzekraczającą 150 euro należności celne nie występują). O tych zobowiązaniach klient jest informowany w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego, dostępnym na profilu Wnioskodawcy w portalach aukcyjnych. W przesyłce wraz z towarem klient otrzymuje rachunek wystawiony przez partnera Wnioskodawcy. Klient dokonujący zakupu, najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawcy, który tego samego lub następnego dnia przekazuje pieniądze do partnera, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana partnerowi to pełna opłata za dany towar na podstawie cennika. Wnioskodawca, jako pośrednik, ustala prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną partnerowi. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawca wystawia klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar, rachunki. Suma rachunków z tytułu realizowanej w danym miesiącu prowizji stanowi dla Wnioskodawcy podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Co stanowi przychód Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi prowizja należna z tytułu wykonanej usługi pośrednictwa handlowego, tj. różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu na Jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną partnerowi w celu realizacji zamówienia, na którą to prowizję klient otrzymuje rachunek. Powyższe jest konsekwencją faktu, że Wnioskodawca nie jest właścicielem towaru, nie jest również importerem, ponieważ nie sprowadza towaru na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w płatnościach i zamówieniach.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W oparciu o przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem - w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - uzyskiwanym ze świadczenia usług pośrednictwa handlowego będzie prowizja uzyskana z tego tytułu, a więc różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowych od klienta, a kwotą przekazaną do partnera. Wynika to z faktu, iż towar nie stanowi własności Wnioskodawcy, który nie uzyska faktury ani rachunku potwierdzającego jego zakup. Wnioskodawca nie dokonuje zatem sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca nie będzie również importerem, gdyż nie sprowadza towaru na własny rachunek, ani w niczyim imieniu, zaś Jego udział w transakcji ogranicza się do pośrednictwa w płatnościach, zamówieniach i postępowaniu reklamacyjnym. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Jego rola będzie sprowadzała się do pośrednictwa, przychodem będzie wartość prowizji, na którą zostanie wystawiony rachunek.

Przykładowo zatem, gdy Wnioskodawca otrzyma od klienta wpłaty w wysokości 150,00 zł, przy czym, wynagrodzenie za usługę pośrednictwa będzie stanowiło kwotę 50,00, zaś zapłata za towar kwotę 100,00 zł, to przychodem Wnioskodawcy będzie wyłącznie kwota 50,00 zł, na którą klientowi zostanie wystawiony rachunek. Pozostała kwota 100,00 zł nie będzie stanowiła przychodu Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca jedynie inkasuje tą kwotę na rzecz swojego partnera. Sytuacja przedstawiałaby się odmiennie, gdyby Wnioskodawca nabywał towar na własność, a następnie odsprzedawał go klientom jako właściciel, a jedynie proces dostawy towaru do klienta przerzucał na partnera. Działalność Wnioskodawcy ogranicza się jedynie wyłącznie do świadczenia usług pośrednictwa handlowego.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 stycznia 2012 r. Znak: ILPB1/415-1183/11-2/TW,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 maja 2013 r. Znak: ITPB1/415-367/13/DP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 lipca 2013 r. Znak: IPTPB1/415-218/13-4/DS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.