IBPBI/1/415-818/10/KB - Możliwość powstania przychodu po stronie wspólnika spółki jawnej w sytuacji wniesienia przez tę spółkę wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego, do spółki cywilnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 30 sierpnia 2010 r.), uzupełnionego w dniu 16 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wskazującym, iż wniesienie znaku towarowego do spółki cywilnej:

* nie stanowi odpłatnego zbycia i nie generuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe,

* nie powoduje powstania przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w takiej części, w jakiej nie następuje utrata przez wnoszącego własności znaku towarowego będącego przedmiotem wkładu - jest prawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, znaku towarowego do spółki cywilnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 października 2010 r. Znak IBPBI/1/415-818/10/KB, IBPBI/1/415-819/10/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 16 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą poprzez spółkę jawną, wpisaną do rejestru przedsiębiorców KRS. Przychód spółki stanowi przychód Wnioskodawcy w części wynikającej z jego prawa do udziału w zysku spółki. Spółka jest właścicielem znaku słowno - graficznego (znaku towarowego). Znak ten został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym.

Znak towarowy jest wykorzystywany w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Nie jest ujęty w prowadzonej przez spółkę ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z planowaną restrukturyzacją swojej działalności, spółka planuje założyć spółkę cywilną wraz z innym wspólnikiem lub wspólnikami, do której tytułem wkładu niepieniężnego zamierza wnieść znak towarowy. Wartość aportu (wnoszonego znaku towarowego) będzie określona według jego wartości określonej na podstawie wyceny biegłego, potwierdzającej wartość rynkową aportu. Spółka cywilna będzie prowadzić działalność gospodarczą na bazie wniesionego aportem znaku towarowego w tym także udzielając licencji na korzystanie ze znaku towarowego. W związku z wniesieniem aportu do nowo powstałej spółki cywilnej nie nastąpi likwidacja prowadzonej dotychczas przez spółkę działalności.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie, znak ten został wytworzony przez wspólników spółki cywilnej (jako majątek wspólny wspólników spółki cywilnej) a następnie nabyty w drodze sukcesji praw i obowiązków przez spółkę jawną w związku z przekształceniem spółki cywilnej w spółkę jawną,

* jako datę wytworzenia znaku towarowego w ocenie Wnioskodawcy należy przyjąć datę uzyskania prawa ochronnego, tj. 28 stycznia 2002 r., ewentualnie możliwe jest przyjęcie daty zgłoszenia znaku towarowego do Urzędu Patentowego, tj. 23 listopada 1998 r., brak jest możliwości innego określenia daty wytworzenia znaku towarowego,

* spółka cywilna (poprzednik spółki jawnej) uzyskała prawo ochronne na znak towarowy z dniem 28 stycznia 2002 r. (decyzja Urzędu Patentowego z dnia 17 stycznia 2002 r. została doręczona spółce w dniu 28 stycznia 2002 r.),

* znak towarowy jest wykorzystywany przez spółkę jawną od początku istnienia spółki jawnej, a wcześniej przez spółkę cywilną jako poprzednika spółki jawnej, tj. od 26 marca 1991 r. (jako znak towarowy niezarejestrowany w Urzędzie Patentowym), w praktyce jako znak towarowy w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znak ten jest wykorzystywany od dnia 28 stycznia 2002 r., tj. od dnia rejestracji,

* znak nie został wpisany do ewidencji środków trwałych ze względu na brak podstaw prawnych do uznania znaku towarowego wytworzonego we własnym zakresie za wartość niematerialną i prawną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wniesienie przez spółkę znaku towarowego do spółki cywilnej tytułem wkładu niepieniężnego będzie skutkowało powstaniem przychodu dla Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w tej części, w jakiej nie następuje utrata przez spółkę części praw majątkowych do znaku towarowego stanowiącego aport na rzecz pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 11 ust. 1 i art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wniesienie przez spółkę znaku towarowego do spółki cywilnej tytułem wkładu niepieniężnego nie będzie skutkowało powstaniem przychodu dla Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w tej części, w jakiej nie następuje utrata przez spółkę części praw majątkowych do znaku towarowego stanowiącego aport na rzecz pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej k.c.). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działalnie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Zauważyć przy tym należy, iż w spółce cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej. Spółka cywilna, podobnie jak spółka jawna, nie posiada osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Spółka cywilna i spółka jawna są transparentne podatkowo. W związku z tym podmiotami obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez spółkę cywilną dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. W przypadku gdy wspólnikiem spółki cywilnej jest spółka jawna podatnikami z tytułu zbycia przez spółkę jawną majątku są wyłącznie wspólnicy spółki jawnej. Istnieje natomiast tożsamość podmiotowa wspólnika i spółki cywilnej jako jednego podatnika podatku dochodowego. Z tego punktu widzenia dla celów podatkowych spółka cywilna nie istnieje, gdyż transakcje pomiędzy spółką cywilną a jej wspólnikami (np. spółką) są transakcjami z "samym sobą". Na gruncie podatku dochodowego, spółki osobowe nie są traktowane jako odrębne podmioty, a jedynie jako jednostki organizacyjne, w ramach których wspólnicy osiągają zyski i które prowadzą ewidencje rachunkowe (por. M. Jamrozy "Opodatkowanie spółki osobowej", Warszawa 2005 r., s. 37 i n.). Z powyższego wynika, że z perspektywy podatkowej wniesienie wkładu kapitałowego do spółki osobowej stanowi transfer majątku w obrębie jednego podmiotu (tego samego podatnika), a zatem, bez względu na konsekwencje na gruncie prawa prywatnego, wniesienie wkładu w postaci znaku towarowego do spółki cywilnej nie może być traktowane jako zbycie majątku przez wspólnika (przeniesienie na inny podmiot).

W świetle definicji przychodów wyrażonej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że przysporzenie musi być definitywne. Brak jest podstaw do takiego twierdzenia w sytuacji, gdy to samo świadczenie przekazywane jest przez spółkę do spółki cywilnej, której przychody i koszty są rozpoznawane przez tego samego podatnika. Ponadto, należy wskazać, iż przysporzenie następuje zawsze kosztem jakiegoś innego podmiotu. Zwiększeniu aktywów jednego podmiotu towarzyszy zawsze zmniejszenie aktywów drugiego podmiotu. Taka sytuacja nie występuje bowiem w przypadku spółki cywilnej. Spółka jako wspólnik spółki cywilnej w zamian za wkład nie otrzymuje żadnego aktywa od spółki cywilnej, gdyż takie aktywa w spółce cywilnej nie istnieją.

Mając powyższe na uwadze, dla celów podatku dochodowego trudno przyjąć, że wspólnik spółki cywilnej (w tym przypadku wspólnik spółki) uzyskuje jakiekolwiek przysporzenie od spółki cywilnej. Trudno również uznać, że przysporzenie następuje kosztem spółki cywilnej. Spółka cywilna byłaby wówczas uprawniona do rozpoznania kosztów nabycia wkładu wnoszonego do spółki cywilnej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Zatem, a contrario, nie wywołuje skutków podatkowych wniesienie aportu (wkładu) do podmiotów innych niż spółki kapitałowe (i spółdzielnie), czyli również do spółki cywilnej.

Powyższe stanowisko prezentowane jest również w literaturze przedmiotu. Zdaniem L. Błystak zmiana brzmienia przepisów w zakresie podatkó-w dochodowych, w tym art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miała na celu "jednoznaczne określenie, że odnosi się on do spółek kapitałowych - z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a zatem niewątpliwie z wykluczeniem spółek osobowych: jawnych, cywilnych, partnerskich, komandytowych i komandytowo - akcyjnych." (Por. L. Błystak, B. Dauter, B. Gruszczyński, B. Hnatiuk, H. Łysakowska, E. Madej, A. Mudrecki, M. Niezgódka - Medek, R. Pęk, K. Wujek, J. Zubrzycki, "Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2003", Wrocław 2003 s. 212 - 213).

Oznacza to niewątpliwie, iż wniesienie przez spółkę znaku towarowego na poczet wkładu do spółki cywilnej nie będzie skutkowało powstaniem przychodu dla podatnika o jakiejkolwiek wartości, gdyż wspólnik nie uzyskuje żadnej korzyści ekonomicznej od spółki cywilnej. Wniesienie aportu do spółki cywilnej nie powoduje przyrostu majątkowego po stronie wnoszącej go osoby, ponieważ w zamian otrzymuje ona jedynie prawa związane z prowadzeniem spółki i wpływaniem na jej działalność. Z tego względu wniesienie wkładu do spółki cywilnej nie stanowi odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że nie istnieją żadne inne przepisy ww. ustawy, które z czynnością wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki cywilnej wiązałyby powstanie obowiązku podatkowego po stronie podmiotu wnoszącego ten wkład niepieniężny (aport).

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej nie spowoduje przysporzenia po stronie wspólników spółki, a co za tym idzie nie powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 10 ust. 1, art. 11, art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ust. 1 pkt 9 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych powodów wniesienie przez spółkę znaku towarowego do spółki cywilnej tytułem wkładu niepieniężnego nie będzie skutkowało powstaniem przychodu dla Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego czy następuje utrata przez spółkę części praw majątkowych do znaku towarowego stanowiącego aport na rzecz pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Nawet jeśli przyjąć, iż do wniesienia aportu do spółki cywilnej zastosowanie może mieć art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należałoby wówczas przyjąć, iż odpłatne zbycie oznacza wyłącznie przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W konsekwencji w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej, następuje utrata przez dotychczasowego właściciela składników majątku wchodzących w skład tego wkładu, części praw do tych składników majątkowych. Z wyłącznego ich właściciela staje się on bowiem ich współwłaścicielem wraz z pozostałymi wspólnikami spółki, w ramach łączącej wspólników spółki cywilnej współwłasności łącznej. W zamian za to spółka nabywa prawo do współwłasności składników majątku wnoszonych do spółki cywilnej przez pozostałych wspólników. Zatem wniesienie składników majątkowych do spółki cywilnej, w części, w jakiej następuje utrata wyłącznego prawa własności na rzecz pozostałych wspólników, stanowi odpłatne zbycie (aczkolwiek trudno uznać, iż przy takim założeniu to wspólnik spółki cywilnej uzyskuje korzyść od pozostałych wspólników w postaci wkładu wniesionego przez tych wspólników, gdyż korzyść pozostaje w spółce cywilnej a nie u wspólnika).

Mając powyższe na uwadze wniesienie przez spółkę znaku towarowego do spółki cywilnej tytułem wkładu niepieniężnego nie będzie skutkowało powstaniem przychodu dla Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w tej części, w jakiej nie następuje utrata przez spółkę części praw majątkowych do znaku towarowego stanowiącego aport na rzecz pozostałych wspólników spółki cywilnej, tj. w takiej części, w jakiej wartość wkładów pozostałych wspólników nie odpowiada wartości wkładu wnoszonego przez spółkę.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

oraz

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanego dalej skrótem k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej, posiada jednak podmiotowość prawną. W konsekwencji posiada także własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. W przypadku zatem wniesienia przez wspólnika do tej spółki wkładu niepieniężnego, następuje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu na spółkę. W zamian za wniesiony wkład, Wnoszący otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika (art. 50 § 1 k.s.h.).

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej k.c.). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Zauważyć przy tym należy, iż w Spółce Cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

W myśl art. 862 k.c., regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników, ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 k.c.). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku, stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku.

Ponieważ spółka jawna i spółka cywilna nie mają na gruncie podatków dochodowych podmiotowości podatkowej odrębnej od wspólników, nie są one podmiotami podatkowymi na gruncie podatku dochodowego. Podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takich spółek.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Jednocześnie należy wskazać, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że ustawa wprost zalicza ten przychód do przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Stosownie natomiast do art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Przy czym, wyliczenie zawarte w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego. Zatem także przychód ze zbycia innych praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), stanowi co do zasady przychód z praw majątkowych.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają zamknięty katalog składników majątku kwalifikowanych jako wartości niematerialne i prawne. Z powyższego przepisu wynika, iż wartościami niematerialnymi i prawnymi w rozumieniu ww. ustawy są jedynie te prawa własności przemysłowej, które zostały przez podatnika nabyte. Prawa, które zostały przez niego wytworzone w toku prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako wspólnik spółki jawnej. Spółka ta posiada znak towarowy, zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, objęty ochroną na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.). Znak ten nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka jawna zamierza założyć wraz z innymi wspólnikami założyć spółkę cywilną, do której wniesie aportem ww. znak towarowy. Z powyższego wynika zatem, iż przedmiotem wkładu będzie prawo majątkowe, nie stanowiące wartości niematerialnej i prawnej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w wyniku wniesienia znaku towarowego do spółki cywilnej, spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem z wyłącznego właściciela ww. znaku towarowego stanie się jego współwłaścicielem. W zamian otrzyma prawo współwłasności pozostałych składników majątkowych wniesionych do tej spółki. W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki jawnej, wystąpi, co do zasady, przychód z praw majątkowych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który u Wnioskodawcy należy rozliczyć zgodnie z ww. art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do posiadanego udziału w spółce jawnej.

Natomiast jak słusznie wskazano we wniosku w części, w jakiej nie następuje utrata przez Spółkę jawną prawa własności do znaku towarowego na rzecz pozostałych wspólników spółki cywilnej, nie nastąpi odpłatne zbycie, zatem nie powstanie przychód dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki jawnej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wskazującym, iż wniesienie znaku towarowego do spółki cywilnej:

* nie stanowi odpłatnego zbycia i nie generuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe,

* nie powoduje powstania przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w takiej części, w jakiej nie następuje utrata przez wnoszącego własności znaku towarowego będącego przedmiotem wkładu - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroków, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, nie podziela prezentowanego w nich stanowiska. Natomiast powołane we wniosku interpretacje indywidualne wydane zostały w przeważającej większości na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle postanowień której, wniesienie wkładu do spółek osobowych rodzi odmienne skutki prawne. Zauważyć również należy, iż postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielając interpretacji, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać "trybu interpretacji" z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji i żądać, aby wydając interpretację organ, odnosił się do każdego powołanego we wniosku wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, Organ podatkowy nie ma obowiązku w wydawanych interpretacjach indywidualnych dokonywać oceny prawnej oraz analizy powołanych przez Skarżącego wyroków Sądów.

Dodać również należy, iż w myśl art. 87 Konstytucji, interpretacja indywidualna nie jest źródłem powszechnie obowiązującego w Rzeczypospolitej prawa. Oznacza to, że nie można wywodzić skutków prawnych z interpretacji wydanych nie w swojej sprawie, bowiem interpretacje te nie kreują prawa, a tym samym w stosunku do skarżącego nie można mówić o naruszeniu zasady zaufania obywateli do organów państwa, gdyż nie otrzymał on w swojej sprawie interpretacji, w której organ podatkowy reprezentowałby odmienne stanowiska.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 - 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.