IBPBI/1/415-791/14/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lipca 2014 r.), uzupełnionym 30 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu osobowego) - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu osobowego). Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 września 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-791/14/ZK, IBPP2/443-672/14/ICz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 30 września 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług projektowych. Jest czynnym podatnikiem VAT, a dla celów podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wybrał "podatek liniowy". W dniu 29 maja 2014 r. kupił samochód osobowy Ford Fiesta, rok produkcji 2012, liczba miejsc 5. Nie złożył VAT-26. Do ewidencji środków trwałych wprowadził ten pojazd 30 maja 2014 r.

Zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Art. 86a ust. 2 pkt 1 stanowi, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 jw. zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia tych pojazdów. Powyższe oznacza, że dokonując 29 maja 2014 r. zakupu samochodu osobowego i otrzymując na przedmiotowy zakup fakturę VAT, w której jest kwota netto, kwota 23% VAT i kwota brutto, ma prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wskazanego w fakturze dokumentującej zakup (nabycie) tego pojazdu. To z kolei oznacza, że nie ma prawa odliczyć 50% podatku naliczonego wskazanego w fakturze dokumentującej zakup (nabycie) tego pojazdu, czyli 50% podatku VAT nie podlega odliczeniu w VAT. Art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kosztem uzyskania przychodów w p.d.o.f. jest podatek naliczony - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Według art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środka trwałego uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Art. 22g ust. 3 ww. ustawy stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przyjęcia środka trwałego do używania, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony. Dla ww. samochodu Wnioskodawca nie złożył VAT-26, tj. "Informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej".

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowo postąpię ustalając wartość początkową środka trwałego, od którego na podstawie przepisów VAT obowiązujących od 1 kwietnia 2014 r. (art. 86a ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1) 50% VAT-u z otrzymanej faktury podlega odliczeniu, a 50% nie podlega odliczeniu w VAT, w ten sposób, że do wartości netto kupionego samochodu osobowego doliczę (zwiększę jego wartość początkową i podstawę do amortyzacji) kwotę 50% podatku VAT, który nie podlega odliczeniu w VAT, jako podatek naliczony.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym w stanie faktycznym prawidłowo postąpi ustalając wartość początkową środka trwałego w następujący sposób: wartość netto kupionego samochodu osobowego plus kwota stanowiąca 50% podatku VAT, ponieważ na podstawie przepisów VAT, 50% podatku VAT wskazanego w fakturze zakupu - nie podlega odliczeniu jako podatek naliczony, a to oznacza, że Wnioskodawcy jako podatnikowi VAT czynnemu nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury nabycia (art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy VAT). Tym samym Wnioskodawca uważa, że ww. kwota 50% VAT, która nie podlega odliczeniu zwiększa wartość początkową środka trwałego, a tym samym podstawę do amortyzacji. Ograniczenie możliwości odliczenia podatku należnego, regulują przepisy art. 86a ust. 1 i 2 i art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, stanowi, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Według art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych - za wartość początkową środka trwałego uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Art. 22g ust. 3 stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przyjęcia środka trwałego do używania, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony. Tym samym 50% VAT, który na podstawie przepisów ustawy VAT nie podlega odliczeniu w VAT - stanowi podwyższenie (zwiększa) wartość początkową środka trwałego do amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...).

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Sposób ustalenia wartości początkowej, który jest uzależniony m.in. od sposobu nabycia środka trwałego, uregulowany został w art. 22g cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z powyższego przepisu wynika, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć podatek od towarów i usług wtedy, gdy podatek ten nie stanowi podatku naliczonego lub, gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem podatnik skorzysta z odliczenia podatku od towarów i usług, to wówczas kwota odliczonego podatku nie zwiększy wartości początkowej środka trwałego.

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie w całości wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej (nie będzie wykorzystywany na cele niezwiązane z tą działalnością).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług projektowych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 29 maja 2014 r. zakupił samochód osobowy (Ford Fiesta), który 30 maja 2014 r. wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie złożył przy tym informacji VAT-26, tj. Informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że wartość początkową ww. samochodu (środka trwałego) należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy. Zatem w cenie nabycia tego samochodu, będącego środkiem trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca może uwzględnić kwotę podatku VAT naliczonego dot. jego zakupu, tj. tą część tego podatku, która zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, nie została rozliczona jako podatek naliczony.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych podatku od towarów i usług naliczonego od wskazanych we wniosku wydatków związanych z wykorzystaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodów, o których mowa we wniosku oraz podatku od towarów i usług, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.