IBPBI/1/415-788/10/ESZ - Określenia momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związanych z wypłatą wynagrodzeń na rzecz ratowników medycznych, pielęgniarzy, sanitariuszy oraz kierowców, wykonujących obowiązki w oparciu o umowy zlecenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 20 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia momentu powstania przychodu i ujęcia go w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu i ujęcia go w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest to firma jednoosobowa. Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych oraz dokonała zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług.

Głównym przedmiotem działalności wg PKD z 2007 r. jest:

* 70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

* 86.90.b Działalność pogotowia ratunkowego.

Głównym i jedynym odbiorcą usług jest Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Przedmiotem umowy jest świadczenie usług przez ratowników medycznych, pielęgniarzy, sanitariuszy i kierowców w Dziale Pomocy Doraźnej w Samodzielnym Publicznym ZOZ-ie. Wszystkie wyżej wymienione osoby pracują w firmie Wnioskodawczyni na umowę zlecenie. Po zakończeniu miesiąca Wnioskodawczyni sporządza fakturę, w której określa miesiąc, za który były świadczone usługi. Data faktury to np. 4 czerwca 2010 r., a usługi były wykonywane w miesiącu maju 2010 r. Istotne znaczenie ma fakt, że zapłata tej faktury następuje po 30 dniach od daty doręczenia tj. np. w lipcu 2010 r.

Równocześnie Wnioskodawczyni sporządza listę płac dla osób, które pracują dla niej na umowę zlecenie, lecz data wypłaty jest wskazana na lipiec 2010 r. mimo, że faktyczna usługa była wykonana w maju 2010 r. Obowiązek podatkowy powstaje u Wnioskodawczyni 20 czerwca 2010 r. od dochodu, w którym nie ujęła kosztów wynagrodzeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty wynagrodzeń można przypisać do okresu w którym były faktycznie wykonane mimo, ze są to umowy zlecenia... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, przypisanie kosztów wynagrodzeń do okresu, w którym były wykonane jest niemożliwe, ponieważ są to umowy zlecenie, które nie zostały wypłacone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyniw sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zauważyć jednak należy, iż aby dany wydatek mógł w ogóle zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi zostać faktycznie poniesiony przez podatnika, tj. w majątku podatnika musi nastąpić takie uszczuplenie, jakie odpowiada wartości nabytych dóbr lub usług.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa

w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6ba ww. ustawy, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Przy czym należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy to przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz przychód z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej. Natomiast przychód z umowy zlecenia jest przychodem, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni sporządza listę płac dla osób, które "zatrudnia" na podstawie umowy zlecenia, w których jako data wypłaty jest wskazany lipiec 2010 r. mimo, że faktyczna usługa była wykonana w maju 2010 r.

Mając na względzie, iż Wnioskodawczyni nie dokonuje wypłaty należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz treść cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, stwierdzić należy, iż koszty "wynagrodzeń" jakie ponosi Wnioskodawczyni, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie w miesiącu (roku), w którym zostały wypłacone pracownikom (zleceniobiorcom).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.