IBPBI/1/415-776/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 31 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 31 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej osób fizycznych. W ramach tej Spółki wraz ze wspólniczką nabył na cele działalności gospodarczej budynek magazynowy o powierzchni 1201 m² z przeznaczeniem na wynajem. Ze względu na zły stan techniczny, potwierdzony opinią rzeczoznawcy, nieruchomość nie może być w całości wykorzystywana na potrzeby działalność gospodarczej. Część nieruchomości o powierzchni 243 m² (z całości 1201 m²) jest wynajmowana poprzedniemu właścicielowi, który miał pozwolenie na użytkowanie tej powierzchni na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik z uwagi na zły stan techniczny budynku amortyzuje tylko wynajmowaną część budynku. Pozostała część, jako obecnie nieprzydatna do działalności nie jest amortyzowana. Podatnik odprowadza podatek od nieruchomości według dwóch stawek, to jest od części związanej z działalności gospodarczą-według stawek podatku od nieruchomości dla budynków związanych z działalnością gospodarczą oraz dla części nieużytkowanej ze względu na zły stan techniczny budynku - według stawek dla budynków pozostałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od nieruchomości odprowadzany od części nieużytkowanej ze względu na zły stan techniczny budynku, według stawki dla budynków pozostałych, jest kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od nieruchomości opłacony przez przedsiębiorcę a związany z nieruchomościami zakupionymi na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej stanowi koszt uzyskania przychodu.

Uzasadniając ww. stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż w przedstawionym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) przedsiębiorcy nabyli nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym. Obecnie nie jest możliwe ustalenie pierwotnej daty oddania nieruchomości do używania. Z opinii biegłego rzeczoznawcy, oceniającego stan techniczny budynku, wynika, iż datę wybudowania i przekazania budynku do używania należy przyjąć początek XX wieku. Ze względu na zły stan techniczny, potwierdzony opinią rzeczoznawcy, nieruchomość nie może być w całości wykorzystywana na potrzeby działalność gospodarczej. Część nieruchomości o powierzchni 243 m² (z całości 1201 m²) jest wynajmowana poprzedniemu właścicielowi, który ma pozwolenie na użytkowanie tej powierzchni na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W pozostałej części budynek nie jest używany z uwagi na brak wymaganych odbiorów technicznych, umożliwiających użytkowanie budynku oraz konieczność remontu. Z uwagi na fakt, iż podatnicy nabyli nieruchomość na cele działalności gospodarczej mają obowiązek odprowadzania podatku od nieruchomości od budynku w wysokości ustalonej przez Radę Miasta dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 - winno być tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm. - dalej powoływana jako "u.p.o.l.") w art. 1a ust. 1 pkt 3), definiują grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jako grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Zatem wskazać należy, iż każdy budynek nabyty przez przedsiębiorcę jest budynkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wyjątkiem wskazanym w tej definicji, który pozwala na wyłączenie budynku nabytego przez przedsiębiorcę z uznania budynku, jako związanego z działalnością gospodarczą, jest budynek którego stan techniczny uniemożliwia wykorzystywanie do prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym uznać należy, iż każdy budynek, który posiada przedsiębiorca jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej za wyjątkiem tych, które znajdują się w złym stanie technicznym. Takie budynki definicja wskazana w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., wyłącza z kręgu budynków związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części. Zatem opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega każdy budynek (za wyjątkiem wskazanych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych budynków zwolnionych z opodatkowania lub wyłączonych z opodatkowania, które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Ustawodawca obejmując opodatkowaniem każdy budynek umożliwił gminom zastosowanie stawek podatkowych w różnej wysokości. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b i e) u.p.o.l., rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą przekroczyć rocznie - od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego - stawek za 1 m² powierzchni użytkowej, określonej w tym przepisie. Do powyższych regulacji ustawowych, stosuje się Wnioskodawca uznając, iż powierzchnia obecnie wynajmowana na cele magazynowe, co do których najemca posiada decyzje organów administracji co do możliwości użytkowania, jest związana z działalnością gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki ustalonej dla budynków używanych na cele działalności gospodarczej. Natomiast pozostała część budynku z racji jej złego stanu technicznego nie może być uznana za część budynku związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą i dlatego jest opodatkowana podatkiem od nieruchomości dla budynków pozostałych.

Podsumowując wskazać należy, iż podatnik odprowadza podatek od nieruchomości w dwóch wielkościach, tj.:

* od powierzchni 243 m² - podatek dla budynków związanych z działalnością gospodarczą,

* od powierzchni 958 m² - podatek dla budynków pozostałych.

Wskazać należy, iż podatek od nieruchomości jest obciążeniem obowiązkowym dotyczącym każdego właściciela nieruchomości. Zatem w przypadku przedsiębiorców obowiązek jego opłacania nie jest uzależniony od wykorzystywania nieruchomości na cele działalności gospodarczej ale od prawa własności nieruchomości. Tym samym wskazać należy na związek jaki istnieje pomiędzy posiadaniem nieruchomości a opłacaniem podatku. Ma on charakter nierozłączny, ponieważ przedsiębiorca decydując się na zakup nieruchomości przyjmuje również na siebie obowiązek opłacania podatku bez względu na jego wysokość. Zatem podatek od nieruchomości jest związany z działalnością gospodarczą w sposób pośredni, ponieważ zakup nieruchomości na cele działalności gospodarczej pociąga za sobą również obowiązek ponoszenia ciężarów podatkowych w podatku od nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - zwanej dalej "PIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1). Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 PIT). Z powyższego wynika, że określony wydatek, niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe. Tego rodzaju kosztem, jest podatek od nieruchomości opłacany na podstawie przepisów ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Podatek ten jest związany z własnością majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obowiązek ponoszenia kosztu z tytułu podatku od nieruchomości zachodzi niezależnie od tego, czy dany składnik majątku podatnika jest używany, czy też nie skoro dotyczy składnika majątkowego przedsiębiorstwa. Takie stanowisko znajduje też zdaniem Wnioskodawcy potwierdzenie w orzecznictwie organów skarbowych, które stwierdzają, że podatek od nieruchomości, który osoba prawna jest obowiązana uiszczać od posiadanych nieruchomości, stanowi kategorie kosztów stałych, jakie z mocy prawa podatnik obowiązany jest ponosić w związku z posiadanym majątkiem. Należy on do tej grupy kosztów, które ponoszone są w związku z funkcjonowaniem i prowadzeniem przedsiębiorstwa, a zatem stanowi koszt uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków - Stare Miasto z 11 marca 2005 r. Znak: PDP 423-1-05 BA,

* postanowienie Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 17 marca 2005 r. Znak: ZD/423-52-29/05,

* pismo Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z 4 maja 2006 Znak: 1473/507/WD/423/17/06/EG wskazując.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdza, że z analizy przepisów u.p.o.l. wynika, że opłacanie podatku od nieruchomości, jako prawny obowiązek istnieje niezależnie od faktycznego wykorzystania składnika majątku. Ponadto, opłacanie podatku od nieruchomości, pośrednio wpływa na generowanie w przyszłości przychodów przez podatnika. W podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma również podstawy prawnej do wyłączenia opłacania podatku od nieruchomości z kosztów uzyskania przychodów. Zatem wydatek w postaci podatku od nieruchomości w części dotyczącej budynków nieużywanych z uwagi na zły stan techniczny jest kosztem uzyskania przychodów przedsiębiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.