IBPBI/1/415-772/09/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 22 września 2009 r.), uzupełnionym w dniach 1 i 4 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z delegacjami pracowników świadczących usług transportowych w ramach delegacji krajowych i zagranicznych - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z delegacjami pracowników świadczących usług transportowych w ramach delegacji krajowych i zagranicznych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 listopada 2009 r. Znak:IBPBI/1/415-772/09/WRz, IBPBII/1/415-848/09/BD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 1 i 4 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni, sprzedaje towary, świadczy usługi transportowe na terenie kraju oraz w transporcie międzynarodowym, a także usługi budowlane. Do wykonania usług transportowych zatrudnia na podstawie umowy o pracękierowców, dla których stałym miejscem pracy jest miejsca prowadzenia jej działalności. Większość zatrudnionych w celu wykonywania usług transportowych, świadczy prace nie tylko jako kierowcy ale także jako mechanicy. W czasie wolnym od jazd wykonują prace na miejscu w firmowym warsztacie. Jeżeli kierowca-mechanik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej musi odbywać kurs, który wykracza poza jego zwyczajne godziny pracy i wykonuje go samochodem ciężarowym o ładowności przekraczającej 3,5 tony, wówczas Wnioskodawczyni wypisuje mu delegację i wypłaca za czas podróży diety i ryczałty za noclegi w wysokości nie przekraczającej stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. Odrębnie rozliczane są wydatki udokumentowane fakturami, rachunkami i innymi potwierdzeniami. Zarówno wydatki rozliczane fakturami, rachunkami, jak i innymi potwierdzeniami, jak i delegacje, zgodnie z którymi rozliczam diety i ryczałty za nocleg zaliczane są do kosztów działalności. Zaznacza, iż pracownicy sami ponoszą koszty wyżywienia i noclegów, natomiast koszty innych wydatków pokrywam Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w koszty uzyskania przychodów można zaliczać koszty związane z delegacjami, a więc diety, ryczałty za nocleg oraz inne wydatki związane ze świadczeniem usług transportowych, w ramach delegacji krajowych i zagranicznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, za podróż służbową uważa się wykonywanie określonych przez pracodawcę zadań poza miejscowością stanowiącą siedzibo pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, w terminie i miejscu wskazanym w poleceniu wyjazdu służbowego (art. 77 ⁵ § 1 k.p.). Kierowcą w przewozie drogowym na terenie Unii Europejskiej, w przypadku pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t. jest osobą, która prowadzi pojazd nawet przez krótki okres lub jest przewożona w tym pojeździe w celu podjęcia w ramach swoich obowiązków jego prowadzenia w razie potrzeby (art. 4 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego).Na pojęcie czasu pracy kierowcy składają się wszystkie czynności wykonywane przez niego od rozpoczęcia do zakończenia pracy, w tym czas jazdy, załadunek (rozładunek), czynności administracyjne, obsługa codzienna pojazdu (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców). Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych (...) osób będących jego pracownikami mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące takich kosztów w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. (...). A wydatki związane z podróżą służbową, to przede wszystkim, wydatki dotyczące pojazdów, dojazdów, noclegów a także inne, w zależności od uzasadnionych potrzeb. Powyższe koszty zalicza się do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości faktycznie poniesionych wydatków. (interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 października 2008 r. nr lLPB1/415-544/08-2/AA, zamieszczona na stronie internetowej MF). Do pracowników odnoszą się też przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r., zgodnie z którymi w razie nie przedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu określonego w załączniku do rozporządzenia (§ 9 ust. 2). Jednocześnie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z opodatkowania diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w przepisach w sprawie ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowych. Dlatego nie pobiera się podatku od kwot wypłacanych diet i ryczałtów za nocleg, jeżeli nie przekraczają stawek zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, określony wydatek nie może być również wyszczególniony w katalogu negatywnym - wydatków nie stanowiących koszty uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ww. ustawy oraz musi być należycie udokumentowany.

W katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości:

* diet z tytułu podróży w ramach delegacji krajowych i zagranicznych,

* zwróconych pracownikom wydatków poniesionych przez nich w związku ze świadczeniem usług transportowych, odbywanych w ramach podróży służbowych.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie § 2 Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.), z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Mając na względzie powyższe przepisy, zwrócone pracownikom wydatki związanego z podróżami krajowymi i zagranicznymi, w tym również w formie diet, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania, stosownie do rodzaju prowadzonej księgi podatkowej.

Zwraca się jednak uwagę, że treść uzasadnienia przedmiotowej interpretacja nie może być traktowana jako wykładnia przepisów prawa pracy oraz pojęć w nim zawartych.

Nadmienić jednak należy, iż zgodnie z tezą uchwały Sądu Najwyższego wydanej w składzie 7 sędziów w dniu 19 listopada 2008 r., sygn. Akt II PZP 11/08 kierowca transportu międzynarodowego, odbywający podróże służbowe w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze wskazanym jako miejsce świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 77 ⁵ § 1 Kodeksu pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się również, iż w zakresie objętym wykładnią przepisów art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.