IBPBI/1/415-757/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 17 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie towarów handlowych, udokumentowanych decyzjami Naczelnika Urzędu Celnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie towarów handlowych, udokumentowanych decyzjami Naczelnika Urzędu Celnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży detalicznej, prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet, w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 3 listopada 2008 r. Towary zamawia w Chinach lub w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Towary te są zgłaszane do odprawy celnej w Polsce przez firmy kurierskie. Nie otrzymuje oryginałów faktur zakupionych towarów tylko ich skany drogą e-mailową. Księgowane są na podstawie dokumentów celnych SAD. Zaistniała sytuacja, w której przewoźnik nie zgłosił do odprawy celnej zakupionych towarów, dlatego Wnioskodawca sam dokonał ich zgłoszenia.

Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzję, na podstawie której towary zostały oclone i legalnie wprowadzone do obrotu na terenie Polski (organ Celny powołał się w tym względzie na art. 866 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie załączonych do wniosku decyzji Naczelnika Urzędu Celnego może ująć zakup towarów, o których mowa w punkcie 54, jako zakup towarów handlowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, towary ujęte w decyzji celnej może zaksięgować, jako zakup towarów handlowych (ująć w ciężar kosztów).

Wynika to jego zdaniem z:

* art. 22 ust. 6b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (...) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu,

* § 12 pkt 3 ppkt 1 (winno być § 12 ust. 3 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2007 r. Nr 140, poz. 988 z późn. zm.), stanowi, iż (...) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są m.in. (...) dokumenty celne (...).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

* być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt.

Wydatki musza być również należycie udokumentowane, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, (prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą" z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1, powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie. Zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zawartymi w Załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia, do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu, przeznaczona jest kolumna 10. Przy czym w myśl § 3 pkt 2) ww. rozporządzenia, ceną zakupu jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

W przypadku zakupu towarów nabywanych za granicą, przesyłanych do kraju za pośrednictwem firm kurierskich, co do zasady zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy dokonać na podstawie faktury sprzedawcy i dokumentu celnego. Przesyłki pocztowe (kurierskie) przeznaczone dla przedsiębiorców przedstawiane są organom celnym wraz z dokumentami handlowymi (fakturą i specyfikacją) i stosownymi deklaracjami celnymi.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że zaistniała sytuacja, iż przewoźnik nie zgłosił zakupionych przez Wnioskodawcę za granicą towarów do odprawy celnej, w związku z czym dokonał on ich zgłoszenia. W wyniku tego Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzje, na podstawie których towary zostały oclone i legalnie wprowadzone do obrotu na terenie Polski.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż decyzje organu celnego, którymi dysponuje Wnioskodawca, nie mogą stanowić samodzielnej podstawy do ujęcia zakupu za granicą towarów handlowych w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zauważyć bowiem należy, iż decyzji tych nie sposób uznać za dokumenty potwierdzające nabycie, czy też stanowiące dowód zakupu określonych towarów przez Wnioskodawcę. Decyzje te, są bowiem jedynie jednostronnymi czynnościami prawnymi (oświadczeniami woli) właściwego organu administracji, posiadającymi odpowiednią formę prawną i określającym konsekwencje stosowanej normy prawnej w indywidualnej sprawie w odniesieniu do konkretnie, oznaczonego adresata.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono decyzje wydane przez Naczelnika Urzędu Celnego. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.