IBPBI/1/415-743/09/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 22 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 27 sierpnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia spłat pożyczki zaciągniętej przez wspólnotę mieszkaniową na wykonanie zadań remontowych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia spłat pożyczki zaciągniętej przez wspólnotę mieszkaniową na wykonanie zadań remontowych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 12 sierpnia 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 27 sierpnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu użytkowego, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Wspólnota mieszkaniowa nieruchomości, w której skład wchodzi przedmiotowy lokal uchwałą z dnia 12 marca 2009 r., w oparciu o art. 23 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 2 ustawy o własności lokali z dnia 22 czerwca 1994 r., postanowiła:

Zgodnie z przedmiotową uchwałą wnioskodawczyni wpłaca na fundusz remontowy co miesiąc kwotę wynikającą z pkt 2 przedmiotowej uchwały. Ponadto zgodnie z pkt 4 uchwały w dniu 30 kwietnia 2009 r. wpłaciła na fundusz remontowy dodatkową kwotę w wysokości 5.369,00 zł. Ponadto wspólnota mieszkaniowa w celu dokonania zadań remontowych, o których mowa w pkt 1 uchwały zamierza zaciągnąć pożyczkę, której spłatę będzie dokonywać poprzez środki wpłacane przez właścicieli na fundusz remontowy.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała iż:

* prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* stosuje metodę kasową ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów,

* wpłaty na fundusz remontowy dotyczą w całości lokalu wyłącznie wykorzystywanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej,

* postanowienia uchwały zobowiązujące do wpłat na fundusz remontowy zostały zacytowane we wniosku w ramach przedstawienia stanu faktycznego, uchwała nie zawierała żadnych innych zapisów. Wskazane w stanie faktycznym podpunkty 1-4 odpowiadają podpunktom uchwały.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwoty wpłacone na fundusz remontowy w celu spłaty pożyczki zaciągniętej na remont przez wspólnotę stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności i w jakim momencie można je zaliczyć do kosztów... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem wnioskodawczyni, koszty poniesione na fundusz remontowy zgodnie z pkt 2 i 4 przedmiotowej uchwały stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ponoszone są w celu zachowania źródła przychodu. Ponadto wydatki ww. wskazane kwalifikują się do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w chwili dokonania wpłat tych kwot na fundusz remontowy, gdyż właśnie w tym momencie koszty te zostają przeze mnie realnie poniesione.

Jeśli chodzi natomiast o wpłaty na fundusz remontowy przeznaczane w dalszej kolejności na spłatę pożyczki zaciągniętej przez wspólnotę mieszkaniową uważam, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

* kwoty wpłacane na fundusz remontowy, a przeznaczane na spłatę kwoty głównej pożyczki (kapitał) - nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów,

* kwoty wpłacane na fundusz remontowy, a przeznaczane na spłatę odsetek od pożyczki - będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, w momencie wpłaty przedmiotowej kwoty na fundusz remontowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być należycie udokumentowany.

Z powyższego wynika, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, iż spłata rat pożyczki (kredytu) nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu, natomiast odsetki od pożyczki (kredytu) mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięta pożyczka (kredyt) pozostaje w związku ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odsetki zostały zapłacone,

* wydatek musi być należycie udokumentowany.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie pożyczki (kredytu), a nie treść umowy zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata pożyczki (kredytu) dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wspólnota mieszkaniowa, w której członkiem jest wnioskodawczyni zamierza zaciągnąć pożyczkę na ustalone zadania remontowe. Wspólnota będzie dokonywała spłaty tej pożyczki z dokonanych przez właścicieli wpłat na fundusz remontowy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż brak jest podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej jakichkolwiek wydatków związanych ze spłatą przez wspólnotę tej pożyczki. Pożyczka ta zostanie bowiem zaciągnięta i będzie spłacana przez inny podmiot prawny, a jego zaciągnięcie nie miało bezpośrednio związku z prowadzoną przez wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. Zaznaczyć również należy, iż skoro odsetki spłacane będą z wpłat członków wspólnoty mieszkaniowej na fundusz remontowy, które to wpłaty w przypadającej na wnioskodawczynię części zamierza ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, to zaliczenie do tychże kosztów również ww. odsetek od pożyczki oznaczałoby podwójne zaliczenie do kosztów tych samych wydatków, co na gruncie przepisów prawa podatkowego jest niedopuszczalne.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia wpłat na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wpłat na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów tej działalności gospodarczej wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.