IBPBI/1/415-741/11/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 3 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem wsparcia finansowego w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 oraz możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych wykorzystywanych w działalności rolniczej oraz pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem wsparcia finansowego w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 oraz możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych wykorzystywanych w działalności rolniczej oraz pozarolniczej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 września 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-741/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 3 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem wykonującym działalność rolniczą. W marcu 2008 r. (po spełnieniu ustawowych przesłanek) Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W okresie bycia podatnikiem VAT czynnym Wnioskodawca dokonywał m.in. zakupu maszyn rolniczych (opisanych poniżej). Obecnie, oprócz działalności rolniczej, Wnioskodawca zamierza wykonywać pozarolniczą działalność gospodarczą i uzyskał w tym zakresie stosowny wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Jednocześnie, na podstawie umowy z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 Wnioskodawca otrzyma pomoc ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Pomoc ta polega na zwrocie wcześniej wydatkowanych pieniędzy przeznaczonych na zakup sprzętu opisanego poniżej i nie może przekroczyć 50% wartości zakupu tego sprzętu.

Zgodnie z postanowieniami umowy pomoc będzie przekazana w dwóch transzach, tj.:

* pierwsza transza w wysokości 31.802 zł,

* druga transza w wysokości 42.000 zł,

co łącznie daje kwotę 73.802 zł.

Jak wskazano powyżej, przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, tj. w lutym 2011 r., Wnioskodawca zakupił na podstawie faktury VAT dwie maszyny rolnicze, a mianowicie:

* bronę aktywną z siewnikiem zbożowym (określaną w umowie z ARiMR jako agregat uprawno-siewny) za kwotę 104.550 zł brutto,

* pług KUHN (określany w umowie z ARiMR jako pług obracany) za kwotę 66.420 zł brutto.

Wspomniana pomoc obejmuje część kwot wydatkowanych na zakup brony i pługu (wg załącznika nr 1 do umowy z ARiMR).

Mimo braku ustawowego obowiązku Wnioskodawca, prowadząc działalność rolną, założył i prowadził ewidencję środków trwałych, głównie w celach informacyjnych i porządkowych.

W ewidencji tej w dniu 25 lutego 2011 r. zostały ujęte wskazane powyżej maszyny, tj.:

* brona aktywna (KŚT 590, wartość początkowa 85.000 zł, stopa amortyzacji 14%) oraz

* pług (KŚT 590, wartość początkowa 54.000 zł, stopa amortyzacji 14%).

Oprócz brony oraz pługu, ewidencja środków trwałych zawiera:

* ciągnik rolniczy, KŚT 746, wartość początkowa 60.000 zł, data OT 6 marca 2008 r., stopa amortyzacji 14%,

* kombajn zbożowy, KŚT 594, wartość początkowa 243.359,84 zł, data OT 8 lipca 2008 r., stopa amortyzacji 14%,

* wybierak, KŚT 597, wartość początkowa 8.070 zł, data OT 3 grudnia 2008 r., stopa amortyzacji 14%,

* rozsiewacz, KŚT 591, wartość początkowa 13.000 zł, data OT 9 marca 2009 r., stopa amortyzacji 14%,

* ciągnik rolniczy, KŚT 746, wartość początkowa 293.000 zł, data OT 10 lipca 2009 r., stopa amortyzacji 14%,

* pojemnik inseminacyjny, KŚT 808, wartość początkowa 2.057 zł, data OT 31 grudnia 2009 r., stopa amortyzacji 100%.

Powyższe środki trwałe także nigdy nie były amortyzowane.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż zarówno brona, jak i pług, by prawidłowo funkcjonować muszą w trakcie pracy być podpięte do któregoś z ciągników. Wnioskodawca wykorzystuje i zamierza wykorzystywać wskazane środki trwałe także w prowadzonej działalności gospodarczej (poczynając od momentu rozpoczęcia prowadzenia tej działalności). Środki te będą dalej wykorzystywane także w działalności rolniczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Zgodnie z generalną zasadą, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zaliczają m.in. dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków. Przychodem nie są jednak dotacje związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Niemniej jednak, środki finansowe otrzymane jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 u.p.d.o.f. Zwolnienie to obejmować będzie otrzymane przez Wnioskodawcę środki w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Jednocześnie, w katalogu kosztów nie uważanych za koszty uzyskania przychodów wymienione zostały odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane, według zasad określonych w art. 22a-22o u.p.d.o.f., od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f.). W konsekwencji, otrzymane przez Wnioskodawcę wskazane wsparcie finansowe będzie stanowiło przychód Wnioskodawcy z działalności gospodarczej zwolniony z podatku, natomiast w części odnoszącej się do wydatków na inwestycje w zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zgodnie z dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f. - nie stanowić będzie przychodu podatkowego dla celów u.p.d.o.f. Jednocześnie w odniesieniu do środków trwałych w całości sfinansowanych wskazanymi środkami odpis amortyzacyjny nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, a w przypadku gdy zakup został tylko w części sfinansowany wskazanymi środkami, to kosztem podatkowym nie jest odpis amortyzacyjny od wartości środka trwałego w części pokrytej tymi środkami.

2.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. By móc amortyzować dany środek musi on spełniać definicję środka trwałego, zawartego w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i otrzymaniem wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, środki zakupione i znajdujące się w ewidencji środków trwałych nie spełniały tego wymogu, co za tym idzie nie mogły być amortyzowane.

Z związku z czym amortyzacja podatkowa dla celów działalności gospodarczej powinna rozpocząć się:

* dla środków, które wg stawek KŚT są amortyzowane liniowo (tj. brona, pług, ciągnik rolniczy, kombajn zbożowy, wybierak, rozsiewacz) - od miesiąca następującego po miesiącu rozpoczęcia działalności gospodarczej i powinna trwać tyle miesięcy, ile wynika z ich stawki amortyzacyjnej,

* dla środka amortyzowanego jednorazowo (tj. pojemnik inseminacyjny) - w miesiącu rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Odpisy amortyzacyjne dotyczące poszczególnych środków trwałych powinny być liczone od ich wartości początkowej wynikającej z dokumentów OT (tj. od wartości uwzględniającej "historyczne" ceny nabycia). Oczywiście warunkiem zaliczenia danego odpisu amortyzacyjnego w koszty uzyskania przychodu jest wykorzystywanie tych środków w całości lub w części w działalności gospodarczej.

W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nieobjętych dofinansowaniem (tj. ciągnik rolniczy, kombajn zbożowy, wybierak, rozsiewacz, ciągnik rolniczy oraz pojemnik inseminacyjny), dokonywane od wartości początkowej uwzględniającej ceny ich nabycia, stanowić będą po stronie Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej. Jednocześnie założona uprzednio, głównie dla celów informacyjnych i porządkowych, ewidencja środków trwałych służyć będzie jako ewidencja środków trwałych prowadzona w związku z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzącym od dnia 16 czerwca 2011 r. pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. W lutym 2011 r., Wnioskodawca zakupił dwie maszyny rolnicze, tj. bronę i pług. Na podstawie umowy zawartej z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 Wnioskodawca otrzymał pomoc ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Pomoc ta polegała na zwrocie (50%) wcześniej wydatkowanych kwot przeznaczonych na zakup ww. sprzętu. Przedmiotową pomoc związaną z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą Wnioskodawca otrzymał w dwóch transzach, w sierpniu 2011 r.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż przedmiotowa pomoc stanowiąca refundację części (50%) wydatków poniesionych na zakup środków trwałych, nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w myśl powołanego art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

Stosownie do art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższych przepisów wynika, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia działalność rolniczą od pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym przepisów tej ustawy nie stosuje się, co do zasady, do przychodów uzyskiwanych z działalności rolniczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zauważyć jednak należy, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z powyższych przepisów wynika, iż jedną z podstawowych cech decydujących o możliwości zaliczenia składników majątkowych do kategorii środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym decydujących o możliwości zaliczania do koszów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ich wartości początkowej, jest fakt ich wykorzystywania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź wynajmowania lub wydzierżawiania podmiotom trzecim.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego. Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przy czym, zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z uzyskaniem przychodu, który nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem (wydatki związane z uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności rolniczej). W przypadku, gdy podatnik ponosi koszty wspólne dla osiągnięcia przychodu podlegającego opodatkowaniu oraz przychodu nie podlegającego opodatkowaniu ww. podatkiem i nie jest w stanie wyodrębnić kosztów przypadających na poszczególne rodzaje przychodów, wówczas koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody ze źródeł podlegających opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż Wnioskodawca prowadzący działalność rolniczą oraz pozarolniczą działalność gospodarczą w obu rodzajach działalności, wykorzystywał będzie wskazane we wniosku środki trwałe, dotychczas wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej działalności rolniczej oraz środki trwałe zakupione w lutym 2011 r. i częściowo zrefundowane ze środków otrzymanych od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Przy czym przedmiotowe środki będą używane sezonowo. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca ponosi koszty wspólne dla uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (pozarolnicza działalność gospodarcza) oraz przychodu nie podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem (działalność rolnicza).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż ww. koszty, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych należy rozliczać proporcjonalnie w takim stosunku, w jakim pozostaje wysokość przychodu podlegającego opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów. Do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca może zatem zaliczyć jedynie tę część odpisów amortyzacyjnych dokonanych od wartości początkowej ww. środków trwałych, jaka proporcjonalnie przypada na przychód osiągany przez niego z tej działalności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów, składniki majątku wykorzystywane zarówno w działalności rolniczej jak i pozarolniczej działalności gospodarczej mogą stanowić środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Wartość początkową przedmiotowych środków trwałych należy ustalić, z uwagi na wskazany we wniosku sposób ich nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z wymogami określonymi w art. 22n ww. ustawy. Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22n ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Pamiętać przy tym należy, iż w myśl art. 22h ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

W takiej sytuacji, wysokość odpisu miesięcznego może zostać zatem ustalona na dwa sposoby:

W obu przypadkach odpisy amortyzacyjne ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów tylko w miesiącach wykorzystywania środków trwałych.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż odpisy amortyzacyjne ustalone zgodnie z cyt. wyżej przepisami, dokonywane od wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Zaznaczyć również należy, iż fakt otrzymania refundacji wydatków na zakup wskazanych we wniosku środków trwałych nie wpłynie na wielkość wartości początkowej wykazywanych w ewidencji środków trwałych oraz wartości początkowej środków trwałych.

Wnioskodawca powinien jednak, mając na uwadze treść przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Równocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości:

* dokonanej we wniosku klasyfikacji środków trwałych opartej o KŚT, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), jak również

* ustalenia przez Wnioskodawcę stawek amortyzacyjnych stosowanych do amortyzacji poszczególnych środków trwałych.

Nadmienia się, iż to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Kwestii tych, nie regulują bowiem przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.