IBPBI/1/415-714/09/ESZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 listopada 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-714/09/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 31 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej, wynikającej z zawartej umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej wynikającej z zawartej umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 19 października 2009 r. znak: IBPBI/1/415-714/09/ESZ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 28 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego opłata wstępna w leasingu operacyjnym powinna być potraktowana jako koszt inny niż bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodu. Sąd podkreślił, że należy stosować do niej zasadę jednorazowego zaliczenia w koszty w momencie poniesienia, a nie jak uznają za właściwe organy podatkowe proporcjonalnego rozliczania przez cały okres trwania umowy leasingu. Sąd stwierdził, że opłata wstępna jest jednorazowym kosztem poniesionym w celu zawarcia umowy leasingu. Ta z kolei nie jest wykonywana kilkakrotnie. Opłatę zatem należy rozliczyć jednorazowo.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księgach rachunkowych. Koszty rozliczane są na zasadach określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Opłaty wstępne wynikają z zawartych umów leasingowych, w wysokości: 1%, 10%, 30% wartości przedmiotu leasingu. Ponadto zapłata opłat wstępnych była warunkiem podpisania umowy leasingu. Zawarte umowy spełniają wszystkie warunki zawarte w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym wyrokiem Sądu Administracyjnego opłatę wstępną, przy leasingu operacyjnym należy zaliczać w koszty w momencie poniesienia, czy proporcjonalnie do czasu trwania umowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ogólna zasada wywodzona z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazuje rozpoznawać koszty w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. W ustawie wprowadzono dwa wyjątki od tej zasady. Pierwszy dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z przychodem, które są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Drugi dotyczy kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami, a potrącanymi w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest zgodne z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. z pojęciem kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy. Jeżeli niemożliwe jest określenie jaka część dotyczy kosztu danego roku podatkowego - rozlicza się je proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, czyli do czasu zakończenia umowy leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1.

art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.),

2.

przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3.

art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 z późn. zm.)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23 f-23 h.

Jeżeli zatem, będące przedmiotem wniosku umowy leasingu w istocie spełniają wszystkie warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesione przez korzystającego, opłaty ustalone w tych umowach leasingu, w podstawowym okresie umów, z tytułu używania przedmiotów leasingu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia opłat wstępnych do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot rozliczający koszty prowadzonej działalności gospodarczej, metodą właściwą dla ksiąg rachunkowych, należy brać pod uwagę zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 5-5d powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w księgach rachunkowych i rozlicza koszty uzyskania przychodów wg zasad określonych przepisami art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy. W uzupełnieniu wniosku wskazano przy tym, iż opłaty wstępne stanowiące odpowiednio 1%, 10% oraz 30% wartości przedmiotu leasingu warunkowały zawarcie umowy leasingu.

Wstępnych opłat leasingowych nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż są one uiszczane jednorazowo przed lub przy podpisywaniu umowy leasingowej, ale przed wydaniem przedmiotu leasingu, a ich zapłata jest warunkiem koniecznym do zawarcia lub rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Są więc one tzw. kosztem pośrednim. Co do zasady, opłaty o charakterze wstępnym (niezależnie od stosowanego nazewnictwa) pomimo że ponoszone są jednorazowo, dotyczą ściśle określonego okresu wynikającego z umowy leasingu.

Zatem bez względu na nazewnictwo (czynsz inicjalny, czynsz zerowy, opłata wstępna, pierwsza opłata, rata zerowa) - jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia) i wydania przedmiotu leasingu, to - z uwagi na tę właśnie rolę - należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż skoro na gruncie przedmiotowej sprawy zapłata opłat wstępnych była warunkiem koniecznym do zawarcia umowy, to wydatki te dotyczą ściśle określonego okresu trwania umowy leasingu przekraczającego rok podatkowy. Mają one charakter opłat wstępnych, warunkują bowiem skuteczność i rozpoczęcie realizacji umów leasingu - odbiór przedmiotu leasingu i przyjęcie go do używania. W konsekwencji, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępne wynikające z zawartych umów leasingu operacyjnego, Wnioskodawczyni powinna rozliczyć te wydatki proporcjonalnie do długości okresu, którego one dotyczą, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl