IBPBI/1/415-713/10/AP - Skutki podatkowe nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego zakupionego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 29 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego zakupionego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste Wnioskodawcy oraz darowizny udziału w tym samochodzie na rzecz jego małżonki - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego zakupionego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste Wnioskodawcy oraz darowizny udziału w tym samochodzie na rzecz jego małżonki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 lipca 2009 r. Wnioskodawca nabył samochód osobowy marki Peugeot 308 1,6 HDI rok produkcji 2008, za kwotę 42.500 zł, na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Dowodem zakupu jest umowa kupna sprzedaży. Wnioskodawca już w momencie zakupu ww. samochodu, na podstawie oświadczenia z dnia 1 lipca 2009 r., zobowiązał się używać go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 1 rok od jego nabycia. W tej sytuacji potraktował powyższy samochód jako składnik wyposażenia firmy i wpisał go do ewidencji wyposażenia.

W dniu 27 czerwca 2010 r. wycofał samochód z firmy i przekazał na potrzeby własne.

W dniu 28 czerwca 2010 r. umową darowizny przekazał #189; części samochodu swojej małżonce. Wartość darowizny 10.500 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od ww. czynności (wycofania i darowizny) powstanie przychód.

Czy należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., winno być tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. W przypadku bowiem darowizny tj. świadczenia nieodpłatnego po stronie darczyńcy nie powstaje dochód (przychód).

Jednocześnie przekazanie auta w formie darowizny nie jest "odpłatnym zbyciem" o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd nie powstanie u darczyńcy żaden przychód z działalności gospodarczej i obowiązek jego rozliczenia podatkowego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego sprawy od transakcji wycofania i darowizny nie zapłaci podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem nie osiągnął przychodu w pojęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, w wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 rzeczy ruchomych, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 1 lipca 2009 r. nabył samochód osobowy, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, iż przewidywany okres użytkowania tego samochodu nie przekraczał 1 roku, został on uznany za wyposażenie w prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 27 czerwca 2010 r. Wnioskodawca podjął decyzję o wycofaniu tego samochodu z prowadzonej działalności i przekazaniu go na cele osobiste.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku. Czynność wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku.

Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego. Dlatego przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Poprzez tą czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych jakie wywoła w podatku dochodowym od osób fizycznych darowizna ???189; udziału w przedmiotowym samochodzie na rzecz małżonki zauważyć należy, iż jeżeli na podstawie odrębnych przepisów czynność ta (darowizna) będzie prawnie skuteczna, to wskazać należy, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż każda darowizna, bez względu na przedmiot darowizny, a zatem również darowizna samochodu osobowego (udziału w tym samochodzie) stanowiącego uprzednio składnik majątku prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie, iż przekazanie ???189; udziału ww. składniku majątku (samochodzie osobowym), nastąpi nieodpłatnie (w drodze darowizny), stwierdzić należy, iż w związku z dokonaniem tej czynności prawnej nie powstanie przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w cyt. powyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.