IBPBI/1/415-709/09/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2009 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów.

Pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. Znak: ILPB1/415-897/09-2/AMN działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przesłał przedmiotowy wniosek do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: "Spółka"), świadczącej usługi w zakresie doradztwa prawnego. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi koszty organizacji spotkań z kontrahentami oraz potencjalnymi kontrahentami. Wydatki te można podzielić na dwie kategorie:

Pierwszą kategorię (dalej: "Pierwsza kategoria wydatków"), stanowią wydatki ponoszone na zakup kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, drobnych przekąsek (ciastka, paluszki, słodycze, owoce), podawanych podczas spotkań oraz negocjacji z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami w siedzibie Spółki, jak również podczas (z reguły) nieodpłatnych seminariów organizowanych przez Spółkę dla klientów, zarówno w siedzibie, jak również poza siedzibą Spółki. Seminaria te poświęcone są omówieniu najistotniejszych zmian przepisów prawa, istotnych orzeczeń sądowych itp.

Do kategorii tej należą także wydatki na zakup usług cateringowych, obejmujących przygotowanie przekąsek (składających się przykładowo z zestawu kanapek, gorącej kawy i herbaty, owoców, sałatki). Także w tym przypadku przekąski podawane są kontrahentom Spółki, podczas dłuższych spotkań, negocjacji lub seminariów i służą ich sprawnemu przeprowadzeniu.

Drugą kategorię (dalej: "Druga kategoria wydatków") stanowią wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych, ponoszone podczas spotkań z kontrahentami w restauracjach oraz hotelach. Podatnik nie zalicza powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, na podstawie art. 86 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Spółka nie dokonuje obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tej kategorii usług.

Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą zasad kwalifikowania opisanych powyżej wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym koszty opisanej w stanie faktycznym Pierwszej kategorii wydatków stanowią koszt uzyskania przychodów.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na zakup opisanej w stanie faktycznym Pierwszej kategorii wydatków stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Powyższa regulacja oznacza, że wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika, które spełniają wskazaną w niej definicję kosztu uzyskania przychodów i jednocześnie nie są wymienione w zamkniętym katalogu art. 23 ustawy o p.d.o.f. mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazane z art. 23 ustawy o p.d.o.f. wyjątki od generalnej zasady kwalifikowania wydatków spełniających definicję kosztów uzyskania przychodów nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 Ustawy o p.d.o.f., nie uważa się za koszt uzyskania przychodów "kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych".

Ustawa o p.d.o.f. nie zawiera definicji pojęcia "reprezentacja". Nie odsyła także w tym zakresie do innych aktów prawnych. Zgodnie z przyjętymi regułami wykładni przepisów prawa podatkowego, w takim przypadku należy się posłużyć takim znaczeniem tego pojęcia, jakie przyjmuje się w języku potocznym. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego pod red. prof. Mieczysława Szymczaka, reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Z kolei termin "okazały" definiowany jest jako "wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność, przepych, wspaniałość", zaś termin "wystawny" definiowany jest jako "świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty".

W opinii wnioskodawcy, z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o p.d.o.f., interpretowanego zgodnie z wskazaną powyżej definicją pojęcia "reprezentacja", wynika, że wydatkami o charakterze reprezentacyjnym są jedynie takie wydatki, które odbiegają od powszechnie przyjętych standardów podejmowania kontrahentów, ze względu na ich okazałość, wystawność itp.

Do omawianej kategorii wydatków z pewnością nie można zakwalifikować opisanej w stanie faktycznym Pierwszej grupy wydatków. Zaproponowanie kontrahentowi kawy lub herbaty, a w przypadku dłuższych spotkań lub negocjacji, także drobnych przekąsek jest przejawem dobrego wychowania oraz powszechnie przyjętym standardem. Charakter reprezentacji będą miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach. W opinii Podatnika charakter taki miałoby zorganizowanie bankietu, zaproszenie kontrahenta na wytworny obiad lub kolację itp. Wnioskodawca podkreśla, iż argumentem przemawiającym za słusznością jego argumentacji jest także okoliczność, że przedmiotowe wydatki służą realizacji szerszego celu, jakim jest sprawne przeprowadzenie spotkania lub negocjacji z kontrahentem, nie zaś celowi konsumpcyjnemu, jako takiemu.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał:

* Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 1995 r., sygn. akt SA/Kr 2480/94,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1597/08

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1597/08,

oraz interpretacje indywidualne:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 lutego 2008 r., ITPB1/415-604/07/DP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2008 r., ILPB1/415-810/08-4/AA,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2008 r., IPPB3/423-1062/08-2/MW),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lutego 2008 r., IP-PB3-423-471/07-2/DG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż poniesione wydatki na zakup artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, drobne przekąski (ciastka, paluszki, słodycze, owoce) oraz na zakup usług cateringowych, obejmujących przygotowanie przekąsek podawanych kontrahentom Spółki, podczas spotkań negocjacji lub seminariów przeprowadzonych z kontrahentami (potencjalnymi kontrahentami) lub klientami Spółki, nie będą miały charakteru wydatków reprezentacyjnych, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy uznać, iż wydatki te będą elementem ich standardowej obsługi.

Reasumując należy stwierdzić, iż wydatki (oznaczone we wniosku jako "pierwsza kategoria wydatków") ponoszone przez Spółkę podczas spotkań, negocjacji lub seminariów z kontrahentami lub klientami Spółki, stanowią zwyczajowy poczęstunek i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem, jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Nie może się ono jednak ograniczać wyłącznie do posiadania faktury, bądź też innego dowodu stwierdzającego wyłącznie wysokość poniesionych z ww. tytułu wydatków. Niezbędnym jest bowiem dysponowanie dowodami umożliwiającymi w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków i brak cech okazałości oraz wystawności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.