IBPBI/1/415-707/09/ZK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 listopada 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-707/09/ZK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych od nabytych w drodze spadku środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych od nabytych w drodze spadku środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prowadzący działalność gospodarczą zmarł 8 grudnia 2008 r. Wszyscy spadkobiercy: żona, córka i wnioskodawca - syn w dniu 8 grudnia 2008 r. założyli Spółkę cywilną i bez przerwy prowadzą dalszą działalność w pełnym zakresie wykorzystując cały inwentarz zmarłego. W skład objętego inwentarza wchodzi nieruchomość zabudowana dwoma budynkami, ogrodzeniem oraz place, drogi i parkingi.

W dniu 15 stycznia 2009 r. Sąd Rejonowy w wydanym postanowieniu potwierdził nabycie spadku. Nabyty inwentarz z dniem 8 grudnia 2008 r. został wprowadzony do otwartych ksiąg rachunkowych Spółki cywilnej, a ww. nieruchomości wraz z innymi środkami trwałymi wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Po skompletowaniu niezbędnych dokumentów aktem notarialnym z dnia 18 sierpnia 2009 r. zostało potwierdzone, że spadkobiercy przenieśli na rzecz wspólników Spółki nieruchomość z zabudowaniami i budowlami na zasadach współwłasności łącznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka cywilna ma prawo do amortyzacji dwóch budynków, ogrodzenia oraz bitumicznych placów, drogi i parkingu, która będzie uznana za koszty uzyskania przychodów począwszy od miesiąca stycznia 2009 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzacja dwóch budynków, ogrodzenia oraz bitumicznych placów, drogi i parkingu, począwszy od stycznia 2009 r., będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów. Wydanie ww. środków trwałych do posiadania przez Spółkę cywilną nastąpiło w dniu 8 grudnia 2008 r. z równoczesnym wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych. Tylko utrzymanie całości otrzymanego w spadku przedsiębiorstwa stanowiło i stanowi o możliwości prowadzenia nieprzerwanej działalności gospodarczej. Zawarta umowa w formie aktu notarialnego potwierdza ważność dokonanych działań wspólników.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, iż odpisów amortyzacyjnych mogą dokonywać, co do zasady, jedynie podmioty będące właścicielami lub współwłaścicielami wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy składników majątku.

W przypadku spółki cywilnej przepisy dotyczące amortyzacji stosuje się w odniesieniu do spółki cywilnej, a nie do wspólników tejże spółki, bowiem odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych dokonuje spółka a nie poszczególni jej wspólnicy. Zatem, aby środek trwały mógł podlegać amortyzacji w spółce cywilnej musi wchodzić w skład majątku tejże spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki).

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - określanego w dalszej części skrótem k.c. Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Zgodnie z treścią art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. W myśl art. 862 k.c., regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Współwłasność łączna ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Aby uznać, że nieruchomość stanowi własność spółki cywilnej dla celów amortyzacji, konieczny jest dowód potwierdzający tę okoliczność.

W związku z powyższym, wspólnicy spółki cywilnej chcąc aby składnik majątku, stanowiący ich własność prywatną, stał się własnością tej spółki, winni go wnieść do spółki w formie aportu. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie. Wniesienie do spółki cywilnej wkładu w postaci ruchomości lub nieruchomości polega na przeniesieniu własności rzeczy na wszystkich wspólników. Oznacza to, iż każdy środek trwały należy wnieść do spółki, tj. przenieść jego własność na siebie oraz pozostałych wspólników.

Nawet zatem w sytuacji, gdy wspólnicy są współwłaścicielami rzeczy będącej przedmiotem aportu, to i tak należy go wnieść do spółki, gdyż przed jego wniesieniem będzie to współwłasność w częściach ułamkowych poszczególnych wspólników, a po wniesieniu współwłasność łączna wszystkich wspólników spółki. Może to nastąpić w samej umowie spółki (lub w aneksie sporządzonym do tej umowy), z tym zastrzeżeniem, że do skutecznego przeniesienia własności nieruchomości, ruchomości lub innych praw rzeczowych lub obligacyjnych albo ich ustanowienia konieczna jest forma właściwa dla danej czynności prawnej.

Dla ważności umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości wymagana jest forma aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości (stosownie do przepisu art. 158 k.c.). Niezachowanie tej formy pociąga za sobą bezwzględną nieważność dokonanej czynności (art. 73 § 2 k.c.), co w konsekwencji wywoła również określone skutki prawne. Bowiem tylko skuteczne przeniesienie własności nieruchomości na spółkę cywilną daje prawo do uznania tej nieruchomości za środek trwały tej spółki podlegający amortyzacji.

Tak więc wspólnicy spółki cywilnej, którzy jednocześnie są współwłaścicielami nieruchomości, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w spółce, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tej nieruchomości, pod warunkiem, że została ona wniesiona do spółki w formie aktu notarialnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wraz z matką i siostrą nabył w drodze spadku nieruchomość zabudowaną dwoma budynkami, ogrodzeniem oraz placami, drogami i parkingami, wykorzystywaną przez spadkodawcę w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W dniu 8 grudnia 2008 r. ww. założyli Spółkę cywilną, w ramach której prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą wykorzystując ww. środki trwałe wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Przy czym przedmiotowe środki trwałe jako wkład zostały wniesione do Spółki cywilnej dopiero aktem notarialnym z dnia 18 sierpnia 2009 r.

Stwierdzić zatem należy, iż formalne wniesienie przedmiotowych środków trwałych do Spółki cywilnej, tj. przekazanie ich z majątku prywatnego wspólników do majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności w formie Spółki cywilnej, nastąpiło z dniem 18 sierpnia 2009 r. W związku z tym dopiero w tym dniu powyższe składniki majątku można uznać za środki trwałe w Spółce cywilnej. Po ich ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych można od ich wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawcy, jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokument źródłowy. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl