IBPBI/1/415-701/13/SK,IBPBI/1/415-702/13/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonym datą 6 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą przez spółkę jawną nakładów budowlanych poniesionych na wybudowanie budynku restauracji oraz innych składników majątkowych wykorzystywanych w tej spółce - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą przez spółkę jawną nakładów budowlanych poniesionych na wybudowanie budynku restauracji oraz innych składników majątkowych wykorzystywanych w tej spółce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wraz z małżonką są jedynymi wspólnikami spółki jawnej, która działa od połowy 2001 r. w różnych składach osobowych. Na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawca wraz z małżonką są współwłaścicielami dwóch działek (gruntu) o pow. ok. 60 arów. Grunty te zostały zakupione w 2000 r. i stanowią własność osobistą (prywatną) małżonków. W listopadzie 2006 r. grunty te wydzierżawiono spółce jawnej. Spółka uzyskała zgodę na budowę na ww. działkach obiektu restauracji. Pozwolenie na użytkowanie obiektu spółka uzyskała w lutym 2012 r. Nakłady spółki na budowę restauracji zamknęły się kwotą ponad 1,7 miliona złotych. Są one wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki i podobnie jak inne zakupione przez spółkę maszyny i urządzenia są amortyzowane. W lutym 2012 r. ww. nakłady, spółka zakwalifikowała jako budynek wybudowany na cudzym gruncie i ujęła w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca wraz z wspólnikiem (małżonką) planuje sprzedać poniesione nakłady na budowę wraz z wyposażeniem, sprzętem i urządzeniami. Odrębnie Wnioskodawca planuje sprzedać kupującemu, jako małżeństwo, działki, na których posadowiony jest budynek restauracji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż nakładów na budowę oraz innych składników majątkowych spółki będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej wspólników spółki jawnej odniesiony proporcjonalnie do posiadanego udziału.

2. Czy kosztem uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży nakładów na budowę będzie dla wspólników niezamortyzowana część nakładów na budowęponiesionych przez Spółkę odnoszona proporcjonalnie do posiadanego udziału.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży przez spółkę jawną nakładów i innych składników majątkowych stanowi przychód z działalności gospodarczej wspólnika, a niezamortyzowana część wydatków poniesionych na wyżej wymienione środki trwałe stanowi koszt uzyskania przychodów tej sprzedaży. Tak przychód, jak i koszt tej sprzedaży (opisane wyżej) rozliczone powinny być proporcjonalnie do posiadanych udziałów w Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei w myśl art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi (a więc również budynku wybudowanego na cudzym gruncie) w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie są specyficznymi środkami trwałymi. Jest to spowodowane faktem, że mogą one nie być własnością podmiotu, który je zbudował (zgodnie z zasadą superficies solo cedit, wskazującą, że wszystko co trwale stoi na gruncie jest własnością właściciela gruntu).

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dlatego też dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi związana w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w określonym przedziale czasowym w działalności gospodarczej, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką są wspólnikami spółki jawnej. Spółka ta dzierżawiła nieruchomości gruntowe stanowiące współwłasność "prywatną" małżonków i następnie poniosła nakłady budowlane na wybudowanie na nich budynku restauracji. Budynek ten został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako środek trwały - budynek wybudowany na cudzym gruncie i był przedmiotem amortyzacji. Spółka planuje dokonać sprzedaży poniesionych nakładów na wybudowanie budynku restauracji wraz z maszynami oraz urządzeniami będącymi środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, a także wyposażeniem wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zbycie wskazanych we wniosku składników majątku spółki jawnej, a więc zarówno środków trwałych (budynku wybudowanego na cudzym gruncie oraz maszyn i urządzeń uznanych za środki trwałe tej spółki), jak i wyposażenia wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej generować będzie przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży przedmiotowych środków trwałych zauważyć należy, iż stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów (...) w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż niezamortyzowana wartość środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodu przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia tychże składników majątku. Dochód z tego zbycia ustala się w oparciu o art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zgodne z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Reasumując z tytułu sprzedaży poszczególnych środków trwałych (w tym budynku wybudowanego na cudzym gruncie), jak i pozostałych wskazanych we wniosku składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej w formie spółki jawnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca uzyska przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pozarolniczej działalności gospodarczej). Niezamortyzowana wartość początkowa środków trwałych będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, zgodnie z cyt. art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pamiętać przy tym należy, iż dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki jawnej, zarówno przychodem, jak i kosztem uzyskania przychodów będzie jedynie stosowna część tych wartości, proporcjonalnie do jego udziału w spółce. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlegaopodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym skutków podatkowych, jakie wystąpią dla drugiego wspólnika spółki jawnej, w związku ze sprzedażą przez spółkę jawną nakładów budowlanych poniesionych na wybudowanie budynku restauracji oraz innych składników majątkowych wykorzystywanych w tej spółce wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.