IBPBI/1/415-68/12/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 19 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia składników majątku firmy, wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, których wartość początkowa nie przekracza kwoty 1.500 zł - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 styczna 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia składników majątku firmy, wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, których wartość początkowa nie przekracza kwoty 1.500 zł.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą. W związku z przejściem na emeryturę sprzedał prowadzone przedsiębiorstwo innej osobie fizycznej również prowadzącej działalność gospodarczą. W skład zbytego przedsiębiorstwa weszły towary handlowe, środki trwałe i inne składniki majątku. W ramach ww. umowy nabywcy zostały przekazane m.in. kontakty handlowe, lokale (trójstronne porozumienia najmu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, których wartość początkowa nie przekracza 1.500 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do płacenia podatku dochodowego od sprzedanych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, których wartość początkowa nie przekroczyła w momencie nabycia kwoty 1.500 zł, np. sprzedaż biurka, które w momencie zakupu miało wartość 900 zł, a zostało sprzedane za kwotę 500 zł, co według Wnioskodawcy oznacza, iż sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 (b) (winno być art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami majątku, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa nie przekracza 1.500 zł.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (w przypadku środków trwałych nawet nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), co do zasady, stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Istotną bowiem w tym zakresie kwestią jest sam fakt, wykorzystywania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej i brak wyraźnego wskazania, iż przychodu takiego nie stanowią. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru zamkniętego.

Mając zatem na względzie, iż przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania, bez znaczenia pozostaje w tej kwestii fakt, iż wartość początkowa określonego składnika nie przekracza 1.500 zł, jeżeli składnik ten w działalności gospodarczej był faktycznie wykorzystywany.

Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Oznacza to, iż przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc zarówno składników majątku trwałego, jak i obrotowego oraz tzw. niskocennych składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia, stanowią przychód z tej działalności.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawca prowadził jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z przejściem na emeryturę sprzedał prowadzone w ramach tej działalności przedsiębiorstwo innej osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Przedmiotem sprzedaży były towary handlowe, środki trwałe i inne składniki majątku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż odpłatne zbycie tzw. niskocennych składników majątku (składników majątku których wartość nie przekracza 1.500 zł) wchodzących w skład sprzedanego przedsiębiorstwa, nabytych i wykorzystywanych uprzednio w ramach prowadzonej w tej formie pozarolniczej działalności gospodarczej generuje przychód z tego źródła przychodów, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.