IBPBI/1/415-657/11/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 12 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 8 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej budynku - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej budynku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 maja 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-379/11/SK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 8 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Przeważającym przedmiotem prowadzonej przez Niego działalności jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych (PKD 22.22.Z). Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości wybudowanej w latach pięćdziesiątych XX wieku. Stan techniczny nieruchomości wymaga dokonania pewnych nakładów, mających na celu przywrócenie jej stanu poprzedniego.

W tym celu Wnioskodawca zamierza przeprowadzić następujące prace:

Według dokumentacji technicznej, jak też w rzeczywistości, wszystkie elementy konstrukcyjne (ściany nośne, stropy, ścianki działowe, tynki wewnętrzne i zewnętrzne, izolacja cieplna, izolacja przeciwwilgociowa, podłogi i posadzki, okładziny ścierne, stolarka), elementy instalacyjne (ogrzewanie, rozprowadzanie wody, kanalizacja, wentylacja, instalacja elektryczna) remontowanej hali pozostaną bez zmian. Wszystkie ww. prace, które Wnioskodawca zamierza wykonać mają na celu tylko i wyłącznie odtworzenie wartości pierwotnej. Nie zmieni się charakter budynku ani jego przeznaczenie. Wnioskodawca nie zmierza przebudowywać istniejącego już obiektu, jak również nie zamierza rozbudowywać go (powierzchnia hali nie ulegnie powiększeniu, ani pomniejszeniu). Prace będą wykonywane przy zastosowaniu obecnych materiałów i rozwiązań technologicznych, co nie spowoduje jednak zmiany konstrukcji budynku. Budynek zachowa dotychczasową powierzchnię, strukturę, kubaturę, ściany etc. Prace polegają na wymianie elementów zużytych elementami o podobnych funkcjach i właściwościach.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* przedmiotowa nieruchomość została zakupiona w dniu 28 września 2010 r. na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, co jest potwierdzone fakturą VAT i aktem notarialnym. W dniu zakupu nieruchomość była kompletna i zdatna do użytku, przekazana przez sprzedającego, co udokumentowano protokołem zdawczo - odbiorczym. W tym samym dniu została uznana za środek trwały i wpisana do ewidencji środków trwałych na podstawie dokumentu OT,

* nieruchomość została zakupiona na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Mając na uwadze rozwój firmy, chęć stworzenia konkurencyjnej oferty, wzrastających wymagań jakościowych i technologicznych, podjęto decyzję o konieczności rozbudowy przedsiębiorstwa i zakupie hali produkcyjno - magazynowej. Obecnie prowadzona jest tam częściowo podstawowa działalność produkcyjna firmy polegająca na recyklingu opakowań. Część powierzchni jest wykorzystana do magazynowania towarów,

* przedmiotowa nieruchomość to nieruchomość czysto użytkowa. Jest to hala produkcyjno - magazynowa zakupiona wyłącznie w celu poradzenia działalności gospodarczej. Obiekt usytuowany jest na terenie przemysłowym, przez ostatnie 50 lat była tam prowadzona działalność produkcyjna,

* w wyniku przeprowadzonych prac remontowych nie zmieni się przeznaczenie nieruchomości. Nakłady poniesione na remont zmierzają jedynie do odtworzenia stanu pierwotnego obiektu. Powierzchnia, kubatura i przeznaczenie hali nie ulegnie zmianie. W wyniku remontu nie zostaną utworzone nowe pomieszczenia. Po przeprowadzeniu robót remontowych hala będzie wykorzystywana zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem, tak więc nie "nabędzie" nowych cech użytkowych,

* prace związane z remontem elewacji zewnętrznej oraz remontem dachu pozostają na razie w sferze planów,

* w przyszłości budynek będzie ocieplony i pomalowany, kwestia ta jednakże leży poza zapytaniem, albowiem ta część planowanych prac ma charakter ulepszenia,

* remont dachu będzie polegał na wyrównaniu powierzchni dachowej poprzez zdjęcie starej papy i położenie nowej papy termozgrzewalnej. Dach będzie również pokrywany emulsją bitumiczną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione wydatki na opisane we wniosku prace zwiększają wartość początkowa środka trwałego należącego do Wnioskodawcy i winny być odnoszone w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie remontu, niedefiniowane w prawie podatkowym, wyjaśnione zostało w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm. - winno być tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). W art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego zapisano, że przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Natomiast środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia ich do używania. Wzrost wartości użytkowej mierzony jest w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Powyższe wynika z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobnie ulepszenie zdefiniowano dla celów bilansowych w art. 31 ust. 1 ustawy o rachunkowości, z tą różnicą, że nie wprowadzono tu żadnego kryterium kwotowego.

Wydatki na wymianę istniejących elementów budynku (w tym m.in. stolarki, kafelek, pokrycia dachu, opisane przez podatnika) nie spowodują ulepszenia budynku. Zmierzają one bowiem do przywrócenia pierwotnego stanu budynku. Skoro zatem prace, jakie Wnioskodawca zamierza podjąć, zmierzają wyłącznie do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, to w rzeczy samej prace te mają charakter odtworzeniowy. Winny być więc kwalifikowane jako remont. Opisane prace nie stanowią ulepszenia środka trwałego. Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, iż koszty wykonanych prac dot. opisanego we wniosku środka trwałego może ująć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu (a nie poprzez odpisy amortyzacyjne, ponieważ wartość dokonywanych wydatków nie podwyższy wartości środka trwałego).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt I SA/Wr 1741/01 oraz z dnia 14 marca 2005 r., sygn. akt FSK 1508/04.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 17 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na środek trwały uzależniony jest od charakteru tych wydatków. Wydatki o charakterze remontowym, podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile spełniają przesłanki uznania ich za ww. koszty wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki o charakterze ulepszeniowym, podlegają zaliczeniu do ww. kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekroczą kwoty 3.500 zł, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W dniu 28 września 2010 r. do celów tej działalności zakupił budynek użytkowy, halę produkcyjno - magazynową. Budynek ten był komplety i zdatny do użytkowania, zatem Wnioskodawca wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczął prowadzenie działalności w tym budynku. Przedmiotowy budynek wybudowany został w latach 50-tych XX wieku. Jego stan techniczny wymaga dokonania nakładów mających na celu przywrócenie stanu poprzedniego. W tym celu Wnioskodawca zamierza przeprowadzić takie prace jak: malowanie ścian, wymiana stolarki okiennej, wymiana posadzek - terakota, wymiana dotychczasowych kafelek na nowe, remont łazienki (wymiana kafelek, armatury etc.), wymiana elewacji zewnętrznej, wymiana pokrycia dachu, wymiana instalacji elektrycznej, wymiana drzwi, wymiana balustrady schodowej, renowacja schodów - położenie nowych płytek, wymiana bramy na nowa rolowaną, remont instalacji wodnej - wymiana rur, zaworów, łączników, remont instalacji CO, remont instalacji kanalizacyjnej. W interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-379/11/KB Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż wydatki te mają charakter remontu a nie ulepszenia środka trwałego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wartość wskazanych we wniosku prac nie powiększy wartości początkowej środka trwałego (budynku). W konsekwencji brak jest podstaw prawnych do ich ujęcia w kosztach uzyskania przychodów w sposób pośredni, tj. w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.