IBPBI/1/415-653/09/BK - Zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2008, wydatków poniesionych w 2007 r., związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2009 r. do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2008, wydatków poniesionych w 2007 r., związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 października 2009 r. Znak IBPBI/1/415-653/09/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 15 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, prowadzi działy specjalne produkcji rolnej (uprawa pieczarek) i rozlicza się z podatku dochodowego wg norm szacunkowych.

Projekt ustawy o podatku dochodowym, obejmujący działy specjalne produkcji rolnej przewiduje zmianę tej formy rozliczania i przejście z dniem 1 stycznia 2010 r. na rozliczenie podatkową księgą przychodów i rozchodów.

Produkcja pieczarek ma swoją specyfikę. Czas od założenia uprawy do zbioru to około 40 dni. Tak więc zakładając kolejną uprawę w miesiącu grudniu 2009 r. (koszt założenia) Wnioskodawca otrzyma plon i przychód w styczniu 2010 r., po wprowadzeniu książki przychodów i rozchodów.

W jaki sposób może odliczyć poniesione koszty w grudniu 2009 r. od przychodów w styczniu 2010 r. Koszty uzyskania przychodu sięgają 90 % przychodu. Nie rozliczenie tych kosztów, spowodowałoby zapłatę podatku za miesiąc styczeń od przychodu. Sytuacja ta dotyczy tylko pierwszego roku po zmianie formy opodatkowania.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak przenieść koszty z grudnia 2009 na styczeń 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ koszty poniesione w grudniu 2009 r. dają przychód w styczniu 2010 r., należy je rozliczyć w styczniu 2010.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Powyższe oznacza, iż nie leży w gestii Organu udzielenie interpretacji przepisów, jeszcze nie obowiązujących, zawartych w projekcie zmian do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W związku z powyższym niniejszą interpretację oparto o przepisy ww. ustawy obowiązujące w 2009 r., opierając się na przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, z którego wynika, iż z dniem 1 stycznia 2010 r. wnioskodawca założy podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której będzie ewidencjonował zdarzenia gospodarcze związane z prowadzonymi działami specjalnymi produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Przy czym, w myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym "załącznikiem nr 2".

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

W myśl art. 24 ust. 4 tej ustawy, dochód z tego źródła może być ustalony w dwojaki sposób:

Stosownie do regulacji art. 15 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie prowadzi księgi przychodów i rozchodów, bądź nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg. Przy czym użyte w niniejszym zapisie słowo księgi oznacza wyłącznie podatkową księgę przychodów i rozchodów, co wynika bezpośrednio z treści ust. 1 ww. art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W obowiązującym stanie prawnym, prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przez podatnika prowadzącego działy specjalne produkcji rolnej zależy zatem od woli podatnika.

Z powyższego wynika, iż, co do zasady, wyboru sposobu ustalania dochodu ze źródła, którym są prowadzone działy specjalne produkcji rolnej, tekst jedn. na podstawie ksiąg (podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych) bądź norm szacunkowych dokonuje sam podatnik, jeżeli nie jest on jednak na mocy odrębnych przepisów zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Podatkową księgę przychodów i rozchodów podatnicy mogą prowadzić stosując do ewidencji zdarzeń gospodarczych jedną z dwóch przewidzianych przepisami prawa podatkowego metod, tekst jedn.:

Wybór metody należy do podatnika, z tym zastrzeżeniem, że wybraną metodę powinien stosować konsekwentnie przez cały rok podatkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W myśl art. 22 ust. 6b, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (a więc prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Ze złożonego wniosku wynika, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca zamierza założyć podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której będzie ewidencjonować zdarzenia gospodarcze związane z prowadzonymi działami specjalnymi produkcji rolnej. W księdze tej, będzie ujmował koszty uzyskania przychodów wg metody o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wiec w dacie poniesienia, tekst jedn. w dniu wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b ww. ustawy).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki poniesione w roku 2009, tekst jedn. stwierdzone wystawionymi w tymże roku fakturami (rachunkami i innymi dopuszczalnymi przez prawo dowodami), nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów roku 2010.

Nadmienić przy tym należy, iż w załączniku nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych, wyszczególniono dochody, jakie z określonej i zadeklarowanej wysokości mogą zostać uzyskane z tej działalności. Wskazanie dochodu jako podstawy ustalenia normy uzyskania środków z określonego źródła przychodów, jest skutkiem uprzedniej analizy i ustalenia jakie przychody można uzyskać z tegoż źródła i jakie ponieść w związku z tym wydatki. Z tego też względu umożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2010 wydatków poniesionych w roku 2009, stanowiłoby o dwukrotnym obniżeniu przychodu o te koszty, a zatem stałoby w sprzeczności z równością obywateli wobec prawa.

Mając powyższe na względzie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.