IBPBI/1/415-642/09/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 4 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania tym podatkiem przychodów uzyskanych na terenie Danii - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania tym podatkiem przychodów uzyskanych na terenie Danii.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 września 2009 r. Znak IBPBI/1/415-642/09/WRz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 13 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność, polegającą na świadczeniu usług remontowo-budowlanych, wyłącznie na terenie Danii.

Z tego tytułu w kraju rozlicza się z Urzędem Skarbowym zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Nie jest podatnikiem podatku VAT. Za świadczone usługi wystawia rachunki w koronach duńskich. Z tego tytułu w Danii odprowadza 25% podatek VAT. W Polsce natomiast do podstawy opodatkowania podatkiem ryczałtowym Wnioskodawca przyjmuje kwotę brutto. Przychód wykazuje w kwocie brutto. "Interes życiowy" ma w Polsce.

W 2008 r. oraz za 7 miesięcy 2009 r. nie świadczył na terenie Polski żadnych usług. Cały rok pracował w Danii.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawca wykonuje usługi na terenie Danii, przez położony tam zakład, stosownie do art. 5 ust. 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy ww. postępowanie jest właściwe.

Czy podstawą opodatkowania do wyliczenia ryczałtu do uzyskania przychodów powinna być kwota brutto, czy też kwota netto, tj. po odprowadzeniu duńskiego podatku VAT. Czy przychodem jest kwota netto, czy też kwota brutto.

Zdaniem wnioskodawcy, faktycznym przychodem jest kwota netto, po odliczeniu 25% podatku VAT zapłaconego w Danii. Taka powinna być podstawa opodatkowania do wyliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

Uważa on, iż obecnie zawyża kwotę przychodu, a więc tym samym zawyża podstawę opodatkowania, co w konsekwencji prowadzi do odprowadzenia nienależnego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

W świetle postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce (a taką osobą, jak wynika z wniosku jest wnioskodawca), podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w innym państwie tylko wtedy, gdy działalność ta jest wykonywana poprzez położony w tym państwie zakład.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

W myśl art. 7 ust. 2 tej Konwencji, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Powyższe zapisy potwierdzają powszechnie przyjętą w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zasadę, zgodnie z którą przedsiębiorstwo jednego państwa nie może być opodatkowane w drugim państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim państwie działalność za pośrednictwem położonego tam zakładu. Zgodnie z tą zasadą przyjmuje się, że dopóki przedsiębiorstwo jednego państwa nie założy w drugim państwie zakładu, nie można uważać, iż to przedsiębiorstwo bierze udział w życiu gospodarczym tego drugiego państwa w takim stopniu, aby można było je poddać ustawodawstwu podatkowemu tego państwa.

Istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie ma zatem ustalenie, czy działalność gospodarcza prowadzona na terytorium Danii wykonywana jest w formie zakładu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Natomiast ust. 3 tego przepisu stanowi, iż plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy i opisany we wniosku stan faktyczny, z którego wynika, iż wnioskodawca prowadzi na terenie Danii działalność gospodarczą przez położony tam zakład, stwierdzić należy, iż stosownie do art. 7 ust. 1 ww. Konwencji, dochód, który może być przypisany temu zakładowi, podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w Danii (stosownie do obowiązujących na terenie tego państwa przepisów), jak i w państwie miejsca zamieszkania Podatnika, czyli w Polsce. Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 22 lit. a) (i) Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania (metodę odliczenia proporcjonalnego). Zgodnie bowiem z tym przepisem podwójne opodatkowanie będzie eliminowane poprzez odliczenie od podatku dochodowego danej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie.

Zważywszy przy tym, na wybraną przez wnioskodawcę formę opodatkowania prowadzonej w Polsce pozarolniczej działalności gospodarczej (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych), stwierdzić należy, iż opodatkowaniu w Polsce podlega uzyskany przez wnioskodawcę z ww. tytułu przychód.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając zatem na względzie, iż jak wynika z wniosku wnioskodawca w związku ze świadczeniem na terytorium Danii usług remontowo-budowlanych, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uiszcza 25% podatek VAT, to zgodnie ze wskazanymi powyżej zasadami, wykazując w Polsce przychód z ww. tytułu, winien uczynić to w wartości netto.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w myśl art. 12 ust. 12 ww. ustawy z dnia 20 listopada 1998 r., przy obliczeniu należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przepis art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się odpowiednio. W myśl art. 27 ust. 9 tej ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.