IBPBI/1/415-640/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 września 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 29 września 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 7 maja 2002 r. wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyła nieruchomość (spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego). Małżonkowie nabyli powyższą nieruchomość z majątku dorobkowego, jako wspólność małżeńską. W zakupionej nieruchomości od czerwca 2002 r. do września 2004 r. wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą (salon fryzjerski). Nieruchomość nigdy nie była wprowadzona do majątku firmy, nie była wpisana do ewidencji środków trwałych, nie była amortyzowana. W lipcu 2007 r. małżonkowie sprzedali nieruchomość. W momencie sprzedaży wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nie wprowadzonej do majątku firmy, nie wprowadzonej do ewidencji środków trwałych, nie amortyzowanej, nie będącej przedmiotem działalności, lecz związanej z działalnością, stanowi przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży nieruchomości nie będącej składnikiem majątkowym firmy, nie ujętej w ewidencji środków trwałych, nie amortyzowanej, ale służącej do działalności gospodarczej, nie jest przychodem z tej działalności (stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz stanowi przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) lub w art. 10 ust. 1 pkt 3, w związku z art. 14 tej ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jak wynika z powyższych przepisów, aby przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) cyt. ustawy, prawo to nie może być zbywane w wykonaniu działalności gospodarczej, ani nie może być składnikiem majątku wykorzystywanym w tej działalności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć przy tym należy, iż na gruncie niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania, art. 10 ust. 3 ww. ustawy, gdyż przepis ten nie dotyczy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego.

Zgodnie bowiem z jego treścią, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest - wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi natomiast, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Z opisanego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem zbycia było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, które chociaż nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, było wykorzystywane w prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej (w lokalu tym wnioskodawczyni prowadziła salon fryzjerski).

Skoro zatem przedmiotowe prawo, stanowiące wartość niematerialną i prawną (w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wykorzystywane było w ramach prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, to stosownie do treści cyt. powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) tej ustawy, przychód z jego zbycia stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Nieistotne jest przy tym, iż ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zauważyć bowiem należy, iż wskazany powyżej przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uznaje również przychody ze zbycia wykorzystywanych w tej działalności wartości niematerialnych i prawnych nieujętych w tej ewidencji.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się również, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.