IBPBI/1/415-64/08/WRz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-64/08/WRz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach. działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P. B. przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 22 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie mieszkania w miejscowości, gdzie prowadzona jest pozarolnicza działalność gospodarcza - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie mieszkania w miejscowości, gdzie prowadzona jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od kilku lat prowadzi działalność gospodarczą w K. W 2008 r. nabył mieszkanie w A. Zameldował się w nim w grudniu 2008 r. z zamiarem zamieszkania po ukończeniu remontu w I kwartale 2009 r.. Ponadto, w związku z kontynuacja działalności gospodarczej w K., będzie zmuszony przebywać tam około trzech dni w tygodniu. Z uwagi na powyższe zamierza utrzymywać mieszkanie w K.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również w części F poz. 51 wniosku, gdzie wskazano, że mieszkanie w K. znajduje się w bliskim sąsiedztwie biura oraz, iż koszty utrzymania mieszkania byłyby niższe niż koszty ponoszone na hotele i przejazdy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy ze względu na zmianę miejsca zameldowania i zasadnicze zamieszkanie w A., koszty utrzymania mieszkania w K. można potraktować jako koszty uzyskania przychodu... (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 1)

Zdaniem wnioskodawcy wydatki związane z utrzymaniem mieszkania w K. od chwili zameldowania w A. mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzącego działalność gospodarczą, gdyż mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie są wykazane w art. 23 powyższej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

musi być należycie udokumentowany.

Ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi wydatku przeznaczonego na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich. Istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, gdyż należą do grupy wydatków, które ponosi każda osoba fizyczna niezależnie od tego, czy prowadzi tę działalność czy też nie. Mowa tu m.in. o wyżywieniu, zakupie odzieży czy też zapewnieniu sobie odpowiednich warunków mieszkaniowych. Są to typowe wydatki konsumpcyjne, które powinny być pokrywane z dochodów przedsiębiorcy.

W przypadku, gdy posiadane przez podatnika mieszkanie (lokal) służy celom prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z utrzymaniem tego mieszkania do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże gdy wydatki ponoszone w związku z posiadaniem mieszkania w innym mieście stanowią wydatki o charakterze osobistym, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż ww. mieszkanie w K. nie było przeznaczone do prowadzonej działalności gospodarczej a po ukończeniu remontu mieszkania, nabytego w grudniu 2008 r. w A., będzie służyło około trzech dni w tygodniu jako lokal związany pośrednio z prowadzoną w K. działalnością gospodarczą. Wskazano przy tym, iż koszty utrzymania mieszkania byłyby niższe niż koszty ponoszone na hotele i przejazdy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wnioskodawca może zaliczyć, w ciężar kosztów prowadzonej działalności gospodarczej faktycznie poniesione i prawidłowo udokumentowane wydatki na utrzymanie ww. mieszkania w K., ale tylko w takim zakresie (w takiej części) w jakiej wykorzystuje je w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl