IBPBI/1/415-633/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 1 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wartości towarów handlowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa otrzymanego od Jej małżonka,

* sposobu amortyzacji otrzymanych środków trwałych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa

- jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wartości towarów handlowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa otrzymanego od Jej małżonka oraz sposobu amortyzacji otrzymanych środków trwałych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2013 r. mąż Wnioskodawczyni, z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, zamierza zlikwidować prowadzoną dotąd działalność gospodarczą. Przed dniem likwidacji działalności gospodarczej planuje on dokonać nieodpłatnego przeniesienia wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych wykorzystywanych w prowadzonej dotąd działalności gospodarczej do dalszego wykorzystywania ich w nowozałożonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Przesunięcie przedmiotowych składników majątkowych z firmy męża do firmy Wnioskodawczyni zostanie udokumentowane stosownym protokołem przekazania, zawierającym specyfikację poszczególnych składników majątku w ujęciu ilościowym i wartościowym, a w przypadku środków trwałych - zawierającym również ich wartość początkową, metodę amortyzacji i sumę dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowe składniki majątkowe stanowią wspólny majątek w ramach wspólności ustawowej. Taka czynność prawna w ocenie Wnioskodawczyni stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiotem transakcji będzie bowiem zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55 ustawy - Kodeks cywilny obejmujący:

* nazwę przedsiębiorstwa,

* własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów oraz inne prawa rzeczowe do tychże nieruchomości,

* prawa wynikające z umowy najmu nieruchomości na cele działalności gospodarczej, wierzytelności, zobowiązania i środki pieniężne,

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

Inne prawa majątkowe jak i niemajątkowe dot. ww. punktu w aktualnym stanie faktycznym w przedsiębiorstwie nie występują. Nowe przedsiębiorstwo prowadzone przez Wnioskodawczynię przejmie wszystkie dotychczasowe związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak że przekazana masa będzie mogła służyć dalej kontynuowaniu tej samej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię.

Otrzymując zespół ww. składników materialnych jak i niematerialnych Wnioskodawczyni będzie mogła wyłącznie w oparciu o te składniki prowadzić samodzielnie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przejmując firmę małżonka, będę mogła zakwalifikować wartość przejmowanych towarów do swoich kosztów uzyskania przychodów oraz zaliczyć w ciężar kosztów odpisy amortyzacyjne od przejętych środków trwałych.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, towary handlowe i materiały wchodzące w skład przejmowanej firmy męża powinna ująć w remanencie początkowym sporządzonym na dzień przyjęcia. Jednakże skoro Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków związanych z nabyciem tych towarów, to w konsekwencji nie będzie mogła ich zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Otrzymane środki trwałe należy wpisać do prowadzonej przez Nią ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując ich wartość początkową w wysokości, jaka figurowała w ewidencji firmy męża. Wnioskodawczyni uważa również, iż jest obowiązana kontynuować wybraną przez męża metodę amortyzacji i uwzględnić wysokość dokonanych już w firmie męża odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis uzależnia zatem możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia łącznie wymienionych warunków:

* musi on zostać poniesiony przez podatnika,

* między poniesionym wydatkiem a osiągniętym lub możliwym do osiągnięcia przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy,

* nie może on być wskazany w katalogu negatywnym, tj. wymieniony jako wyłączony spod możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (katalog ten określa art. 23 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 15 ww. ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Jednakże w przypadku nabycia do prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej składników majątku, które wcześniej stanowiły środki trwałe w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie przez małżonka podatnika (a więc tych które wchodziły w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez małżonka podatnika) ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje wyjątek od powyższej zasady. W myśl bowiem art. 22g ust. 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Przy czym zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Ponadto, zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury" na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że podatnik rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej i prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów powinien ująć towary handlowe (również otrzymane nieodpłatnie) w remanencie początkowym i wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Przy czym, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przez cenę zakupu rozumie się ceną, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni zamierza przekazać Jej nieodpłatnie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w skład którego wchodzą m.in. towary handlowe oraz środki trwałe. Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej i wykorzystywać ww. składniki majątku w tej działalności, natomiast mąż Wnioskodawczyni zamierza zlikwidować prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska (wspólność ustawowa).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawczyni zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą będzie ujmować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, to zgodnie z cyt. wyżej przepisami rozporządzenia w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, w związku z otrzymaniem nieodpłatnie od męża towarów handlowych, zobowiązana będzie na dzień rozpoczęcia prowadzenia przez Nią działalności gospodarczej, sporządzić spis z natury - remanent początkowy i ująć w nim ww. towary handlowe. Jednakże z uwagi na fakt, iż towary te Wnioskodawczyni otrzyma od męża nieodpłatnie, to tym samym ich wartości nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem nie zostanie spełniona jedna z przesłanek wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków na nabycie towarów handlowych).

Natomiast odnosząc się do otrzymanych przez Wnioskodawczynie środków trwałych, wskazać należy, iż Wnioskodawczyni, przyjmując do swojej działalności gospodarczej m.in. środki trwałe, które wchodziły w skład przedsiębiorstwa otrzymanego przez Nią od męża, a więc wykorzystywane uprzednio w prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni pozarolniczej działalności gospodarczej, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych środków trwałych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, wartość początkową tych środków trwałych winna ustalić na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 12 ww. ustawy, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Jej małżonka oraz kontynuować stosowaną przez niego metodę amortyzacji przedmiotowych środków trwałych. Przy dokonywaniu amortyzacji tych środków trwałych powinna również uwzględnić dokonane już przez męża odpisy amortyzacyjne (art. 22h ust. 3 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.