IBPBI/1/415-633/09/AP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na budowę drogi wjazdowej oraz wyjazdowej do nieruchomości gruntowej, na której zostanie wybudowana siedziba spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2009 r. (data wpływu do Organu 27 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 1 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na budowę zjazdów publicznych do (z) nieruchomości gruntowej, na której zostanie wybudowana siedziba firmy - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na budowę zjazdów publicznych do (z) nieruchomości gruntowej, na której zostanie wybudowana siedziba firmy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 września 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 1 października 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie decyzji Zarządu Dróg Wojewódzkich, Spółka jawna wybudowała układ komunikacyjny złożony z dwóch zjazdów publicznych, w tym jednego zjazdu wjazdowego, drugiego wyjazdowego na teren działek Nr 138/5 i 138/10. Na terenie tych działek planuje się inwestycję - budowę siedziby firmy.

Zjazd i wyjazd usytuowane są prostopadle do drogi wojewódzkiej w pasie drogowym na gruncie Zarządu Dróg Wojewódzkich (Skarb Państwa). Spółka przy budowie zjazdów poniosła całkowite koszty materiałów, robocizny i sprzętu. Czas wykonania zjazdów nie przekraczał jednego roku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego upoważniającego ją do wyłącznego korzystania ze wskazanej nieruchomości. Na podstawie decyzji Zarządu Dróg Wojewódzkich, Starosta wydał spółce pozwolenie na budowę zjazdów publicznych z drogi wojewódzkiej na teren nieruchomości, na których Spółka buduje siedzibę firmy. Ponieważ są to zjazdy publiczne, mogą z nich korzystać także inni. Teren ten, nie jest przedmiotem wieczystego użytkowania, dzierżawy, najmu ani innej umowy zawartej ze Spółką.

Poniesienie nakładów na budowę układu komunikacyjnego było warunkiem niezbędnym dla możliwości realizacji przez spółkę inwestycji, poprzez umożliwienie dostępu komunikacyjnego do nieruchomości, a tym samym nadanie tej nieruchomości cech użytkowych. Nakłady na budowę układu komunikacyjnego mają ścisły związek z działalnością gospodarczą spółki generującą przychody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może rozliczyć koszty poniesione na budowę zjazdów (wjazdowego i wyjazdowego) na teren działek Nr 138/5 i Nr 138/10, na których planowana jest budowa siedziby firmy, bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu i odliczyć je od podatku, czy też powinno się zakwalifikować je jako inwestycję w obcym środku trwałym lub zwiększyć koszty własnej budowy...

Zdaniem wnioskodawcy, wybudowane zjazdy z drogi wojewódzkiej na gruncie będącym własnością Zarządu Dróg Wojewódzkich (Skarbu Państwa), stanowią część infrastruktury drogowej. Inwestycja ta będzie miała bezpośredni związek z prowadzoną działalnością. Jest ona istotna dla prawidłowego funkcjonowania Spółki i osiągania przez nią przychodów. Wybudowane zjazdy zapewniają sprawny transport materiałów oraz sprzętu, a także sprzyjają bezpieczeństwu dojeżdżających pracowników i kontrahentów.

W ocenie Spółki koszty poniesione na budowę zjazdów, można zakwalifikować bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów.

Zjazdy publiczne nie stanowią środka trwałego przedsiębiorcy, a zatem nie można ich uznać jako inwestycję w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te należy zakwalifikować do kosztów pośrednich związanych z uzyskaniem przychodów i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania - przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "inwestycji w obcych środkach trwałych", a jedynie w art. 22g ust. 7 reguluje sposób ustalania ich wartości początkowej, odsyłając do zasad ogólnych ustalania wartości początkowej środków trwałych zawartych w ust. 3-5 tego przepisu. W praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie (tj. przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację) środka trwałego, niestanowiącego jego własności, a używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Jak wynika z treści wniosku, Spółka poniosła wydatki na budowę zjazdów do (z) drogi wojewódzkiej do nieruchomości gruntowej, na której wzniesiona zostanie siedziba tej Spółki. Droga na której zostały wybudowane powyższe zjazdy jest własnością Zarządu Dróg Wojewódzkich - Skarbu Państwa. Droga ta nie będzie stanowiła środka trwałego wnioskodawcy, nie będzie również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z właścicielem drogi.

Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i za inwestycję w obcym środku trwałym, a tym samym nie można ich rozliczać w formie odpisów amortyzacyjnych.

Wydatki te mogą natomiast stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile wnioskodawca wykaże, że ich poniesienie chociażby pośrednio zmierzało do uzyskania przychodu lub miało na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

We wniosku wskazano, iż zapewnienie drogi, pełniącej funkcję drogi dojazdowej do posesji, na której zostanie wybudowany budynek siedziby Spółki, jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa i zapewnienia bezpiecznego dojazdu jego kontrahentom i pracownikom.

W związku z powyższym wydatki, które Spółka poniosła na budowę zjazdów publicznych na gruncie należącym do Zarządu Dróg Wojewódzkich - Skarbu Państwa, jako koszty pośrednie, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej, jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Biels