IBPBI/1/415-630/11/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* obowiązku ujęcia w remanencie początkowym prowadzonej działalności gospodarczej surowców otrzymanych w drodze darowizny - jest prawidłowe.

* możliwości uwzględnienia wartości ww. surowców przy ustalaniu dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia w drodze umowy darowizny surowców do produkcji otrzymanych w drodze darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W niedługim czasie Wnioskodawca nabędzie w drodze darowizny przedsiębiorstwo. Darczyńcą i jednocześnie właścicielem ww. przedsiębiorstwa jest matka Wnioskodawcy, prowadząca działalność gospodarczą (piekarnię) od 19 września 1991 r. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej firma zgromadziła majątek w postaci środków trwałych, takich jak nieruchomość (grunt wraz z budynkiem piekarni będący współwłasnością matki Wnioskodawcy, Jego ojca oraz Wnioskodawcy po 1/3 dla każdego współwłaściciela), środki transportu, maszyny, i urządzenia do produkcji pieczywa, sprzęt komputerowy, oprogramowanie, meble biurowe (zamortyzowane jednorazowo, nadal użytkowane). Środki trwałe Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych, wg wartości rynkowej z dnia nabycia i rozpocząć amortyzację w miesiącu następującym po miesiącu w którym budynek samochody oraz maszyny i urządzenia przyjęte zostaną do używania - kontynuując przyjęte w firmie Jego matki zasady amortyzacji, jednakże amortyzując od kwoty początkowej (rynkowej) danego środka trwałego. Ponadto firma matki Wnioskodawcy stałe utrzymuje w magazynie surowce potrzebne do produkcji pieczywa.

Ponadto Wnioskodawca nadmienił, iż po nabyciu ww. przedsiębiorstwa (w drodze darowizny od Jego matki), zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, na podstawie nowego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przed przyjęciem przedsiębiorstwa dokona rejestracji w organie ewidencyjnym oraz w urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób zaewidencjonować surowce do produkcji, które Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, surowce do produkcji pieczywa, które otrzyma w darowiźnie zamierza wprowadzić do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w pozycji uwagi przez co nie zaliczać ich do kosztów uzyskania przychodu, jednakże ww. surowce staną się własnością Wnioskodawcy, dlatego też zamierza je ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako remanent początkowy i uwzględnić go przy ustalaniu dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na tle przestawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury" na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że Wnioskodawca powinien ująć otrzymane w drodze darowizny surowce w remanencie początkowym i wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Przy czym, stosownie do treści § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Natomiast w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, przez cenę zakupu rozumie się ceną, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Zauważyć jednak należy, iż skoro nabycie surowców nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo zatem ciążącego na podatniku obowiązku ujęcia ww. surowców w remanencie początkowym, ich wartość wynikająca z wyceny tego remanentu, nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem mając na względzie powyższe oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca powinien otrzymane surowce ująć w remanencie początkowym i wartość tego remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast wartość w jakiej ujął ww. surowce w remanencie początkowym nie może być uwzględniona przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* obowiązku ujęcia w remanencie początkowym surowców do produkcji otrzymanych w darowiźnie jest prawidłowe,

* możliwości uwzględnienia wartości surowców do produkcji otrzymanych w drodze darowizny przy ustalaniu dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.