IBPBI/1/415-628/09/ZK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 września 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-628/09/ZK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu do Organu - 19 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym nakładów, jakie Spółka cywilna zamierza ponieść na wynajmowaną nieruchomość oraz sposobu jej amortyzacji (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2009 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym nakładów, jakie Spółka cywilna zamierza ponieść na wynajmowaną nieruchomość oraz sposobu jej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach Spółki cywilnej z małżonką, czyli spółki dwojga małżonków, między którymi istnieje wspólność małżeńska, a udział w zyskach i stratach spółki każdego wynosi 50%.

Spółka działa od 29 maja 1981 r. i na przestrzeni tego okresu skład Spółki ulegał zmianom.

Przedmiotem wykonywania działalności jest produkcja lodów wg kodu PKD z 2007 r. 10.52.Z.

Działalność prowadzona jest w budynku, który zgodnie z wymogami sanitarnymi, jak też z uwagi na znaczny wpływ czasu, wymaga kapitalnego remontu i dużych nakładów finansowych na jego przeprowadzenie. Zarówno budynek, w którym małżonkowie prowadzą działalność, jak i grunt, na którym jest posadzony, wnioskodawca odziedziczył w spadku po śmierci swoich rodziców zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego i aktu notarialnego z dnia 1 grudnia 2008 r. W takiej sytuacji żona, jako druga wspólniczka tej Spółki nie jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości i nie ma do niej żadnych praw, gdyż jest to jego spadek.

Działalność, którą prowadzi z małżonką, ze względu na swoją specyfikę, prowadzona jest sezonowo.

W tym celu małżonkowie odwiesili działalność z dniem 3 kwietnia 2009 r. i z tym też dniem, spisali jako Spółka cywilna, umowę najmu na wynajem budynku do prowadzenia działalności gospodarczej na czas nieokreślony z wnioskodawcą jako jego właścicielem, a zarazem wspólnikiem tejże Spółki. Czynsz został określony jako płatny jednorazowo w roku po zakończeniu sezonu z terminem płatności na 30 września każdego roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nakłady, które planują ponosić jesienią tego roku i na wiosnę przyszłego 2010 r., na remont wynajmowanego budynku będą mogły być potraktowane przez Spółkę jako inwestycja w obcym środku trwałym, która zostanie przyjęta do używania po jej zakończeniu oraz wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki i będzie amortyzowana sezonowo, a amortyzacja będzie księgowana jako koszt uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów u każdego ze wspólników proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku Spółki... (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2)

Zdaniem wnioskodawcy, czynsz najmu płacony z tytułu wynajmowanego budynku, będzie stanowił dla każdego wspólnika (proporcjonalnie do jego udziału w stratach i zyskach Spółki), koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ art. 23 ustawy nie wymienia jako wydatku nie uznanego za koszt uzyskania przychodu czynszu płaconego na rzecz wynajmującego - który byłby równocześnie wspólnikiem w przypadku prowadzenia działalności w formie Spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej.

Co do nakładów, które planują ponosić wspólnicy Spółki na remont budynku, który nie jest własnością Spółki, lecz jest wynajmowany, nie ma innej możliwości jak potraktowanie ich jako "inwestycja w obcym środku trwałym". Inwestycja ta jest niezbędna ze względu na wymogi sanitarne, jak też zniszczenia spowodowane okresem eksploatacji tegoż budynku. Ponieważ będą to wydatki przekraczające kwotę 3.500 zł i na pewno budynek zostanie zmodernizowany, nie ma możliwości zaliczenia ich bezpośrednio w koszty. Inwestycja po zakończeniu zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki cywilnej i będzie amortyzowana sezonowo, a odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów u każdego wspólnika (proporcjonalnie do jego udziału w stratach i zyskach Spółki) i będą podlegały księgowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania m.in.:

1.

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

2.

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

- zwane także środkami trwałymi.

Jak wynika przy tym z art. 22c pkt 1 wskazanej powyżej ustawy - amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy ustawy nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji.

Zgodnie z art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Z kolei środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości).

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (np. modernizacja wynajętego lokalu) lub też na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez "inwestycje w obcych środkach trwałych" należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.).

W świetle powyższego i przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego m.in. wynika, iż wnioskodawca zawarł ze Spółką cywilną (której jest wspólnikiem), umowę najmu budynku będącego jego wyłączną własnością - stwierdzić należy, iż nakładów dotyczących tego budynku Spółka (wspólnicy tej Spółki) nie może uznać za inwestycję w obcym środku trwałym. Skoro przedmiotowy budynek stanowi własność jednego ze wspólników Spółki, a więc co do zasady spełnia wobec niego definicję środka trwałego, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nakłady dotyczące tego budynku nie mogą być uznane za "inwestycję w obcym środku trwałym" (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Nie jest przy tym możliwa sytuacja, iż określony składnik majątku dla jednego wspólnika Spółki cywilnej stanowi środek trwały, a dla drugiego utożsamiany jest z "inwestycją w obcym środku trwałym".

Wskazany we wniosku budynek może być zatem wykorzystywany w prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, stanowiąc środek trwały w tej działalności, jednak dopiero po jego wniesieniu do Spółki w stosownej a wymaganej przez przepisy prawa cywilnego formie.

W takiej sytuacji dokonywane od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki, a tym samym i wnioskodawcy będącego wspólnikiem tej Spółki, proporcjonalnie do jego udziału w stratach i zyskach Spółki.

W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Pamiętać przy tym należy, iż w myśl art. 22h ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Odpisy amortyzacyjne podlegają ujęciu w kol. 13 prowadzonej przez Spółkę cywilną podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z pkt 13 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowiących Załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zatem stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż odnośnie sprawy będącej przedmiotem pytania określonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl