IBPBI/1/415-616/13/ESZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 września 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-616/13/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 13 września 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem towaru promocyjnego (piwa) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem towaru promocyjnego (piwa). Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 3 września 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-616/13/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło w dniu 13 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż nowych i używanych części samochodowych. Firma Wnioskodawcy rozpoczyna akcję promocyjną swoich towarów. Promocja ma polegać na tym, że do jednorazowej sprzedaży towarów powyżej kwoty 499 zł (brutto), będzie dodawane opakowanie piwa (4 sztuki). Każdy klient, który dokona zakupu towarów za określoną kwotę będzie mógł domagać się premii (prezentu: 4 sztuki piwa).

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 10 września 2013 r., wskazano, iż:

- sprzedaż premiowa, o której mowa we wniosku organizowana będzie na podstawie regulaminu,

- regulamin sprzedaży premiowej, będzie zawierał następujące informacje:

* czas trwania sprzedaży premiowej,

* dla kogo przeznaczona jest akcja promocyjna,

* warunki, jakie klient musi spełnić, aby otrzymać nagrodę,

* sposób wydania nagrody.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy wydatek poniesiony na zakup piwa stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

Czy prezentem (gratisem) w ramach sprzedaży premiowej może być alkohol.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup piwa będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Określony wydatek w postaci zakupu piwa służy do przeprowadzenia sprzedaży premiowej. W opinii Wnioskodawcy, poinformowanie klientów, iż w przypadku dokonania przez nich zakupu powyżej kwoty brutto 499 zł otrzymają gratis opakowanie piwa, skłoni potencjalnego nabywcę do zakupu towarów za określoną kwotę. Dodatkowy gratis do zakupu ma spowodować wzrost sprzedaży towarów, a tym samym wzrost obrotów firmy. Wnioskodawca wskazał również, iż gratisem będzie piwo, które jest towarem o charakterze powszechnym, który nie kojarzy się z czymś wyjątkowym. Zatem koszty związane z zakupem piwa jako wspomagające sprzedaż asortymentu towarów, powinny być bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bez ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji "sprzedaży premiowej". Zgodnie z definicją zawartą w słowniku Języka Polskiego PWN, premią jest "nagroda za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś". W związku z powyższym należy stwierdzić, iż nagrody w sprzedaży premiowej są to nagrody za dokonanie zakupu mające na celu zachęcenie nabywców do zakupu towarów danej firmy, a tym samym wpływają na wzrost osiąganych przez nią przychodów.

Daną czynność można uznać za sprzedaż premiową jeżeli:

* dochodzi do wydania nagrody z racji nabycia towaru lub usługi,

* nagroda przyznawana jest każdemu nabywcy, który spełnia określone przez sprzedającego warunki zakupu,

* nagroda nie zostaje przyznana w pieniądzach, ani towarach lub usługach, które sprzedano nabywcy.

Sprzedaż premiowa wiąże się z czynnościami mającymi na celu uatrakcyjnienie zakupu towarów poprzez gwarantowanie nagrody po spełnieniu określonych warunków, np. warunkiem może być zakup określonej ilości towaru lub towaru o określonej wartości. Sprzedaż premiową należy utożsamiać z transakcją, w ramach której obok sprzedaży towaru lub usługi dochodzi do wydania nabywcy premii (nagrody). Przy czym, dla sprzedaży premiowej charakterystyczne jest to, że nagrodą nie są pieniądze i wartości pieniężne, ani towary lub usługi świadczone przez sprzedawcę w ramach jego działalności.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi uwzględnienia danych wydatków w kosztach uzyskania przychodów dany wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki na zorganizowanie sprzedaży premiowej, a w szczególności na zakup nagród wydawanych uczestnikom promocji, niewątpliwie spełniają ten warunek. Celem takiej akcji jest przede wszystkim przyciągnięcie nowych klientów i utrzymanie dotychczasowych, dzięki czemu ma zostać zwiększona sprzedaż, a co za tym idzie, także przychody przedsiębiorcy.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż nowych i używanych części samochodowych. Firma Wnioskodawcy rozpoczyna akcję promocyjną swoich towarów. Promocja ma polegać na tym, że do jednorazowej sprzedaży towarów powyżej kwoty brutto 499 zł będzie dodawane opakowanie piwa (4 sztuki). Sprzedaż premiowa organizowana będzie na podstawie regulaminu, który zawierał będzie informacje dotyczące: czasu trwania sprzedaży premiowej, dla kogo przeznaczona jest akcja promocyjna, warunków, jakie klient musi spełnić, aby otrzymać nagrodę oraz sposobu wydawania nagród.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że działania Wnioskodawcy można traktować jako sprzedaż premiową, gdyż przy spełnieniu określonego poziomu zakupów, klient otrzymuje opakowanie piwa (4 sztuki). Stosując taką formę zachęty Wnioskodawca motywuje swoich klientów do zwiększonych zakupów. Organizacja sprzedaży premiowej oznacza dla sprzedającego ponoszenie określonych wydatków, przede wszystkim związanych z zakupem stosownych nagród. Mamy tu do czynienia z wydatkami służącymi zachęceniu klientów do dokonywania zakupów, a tym samym mającymi wpływ na zwiększenie przychodów. Są to zatem wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie, przedmiotowe wydatki nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 cytowanej ustawy. Wprawdzie, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, jednakże zdaniem tut. Organu, wskazane we wniosku wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność", dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz", a nie jako "wystawność, wytworność, czy okazałość". W zakresie tak rozumianego pojęcia "reprezentacji" nie mieszczą się ponoszone przez Spółkę wydatki związane ze sprzedażą premiową.

W związku z tym wskazane we wniosku wydatki, jako pozostające w związku z przychodami ze sprzedaży, stanowią w całości, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie podatnik zobowiązany jest do prawidłowego udokumentowania wydatków zgodnie z odrębnymi przepisami.

W świetle powyższego, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego prowadzona przez Wnioskodawcę promocja spełnia kryteria "sprzedaży premiowej", zatem wydatki poniesione na zakup nagród, jako niewymienione w katalogu wyłączeń zawartych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania, co najmniej:

* regulaminem sprzedaży premiowej,

* dokumentacją potwierdzającą spełnienie warunku niezbędnego dla otrzymania upominku,

* potwierdzeniem odebrania nagrody przez beneficjentów lub listą nagrodzonych osób i ilością wydanych nagród.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl