IBPBI/1/415-609/09/ESZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 października 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-609/09/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 22 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 8 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia czynszu inicjalnego, który będzie wynikał z planowanej z umowy leasingu operacyjnego na samochód osobowy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia czynszu inicjalnego, który będzie wynikał z planowanej z umowy leasingu operacyjnego na samochód osobowy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 1 września 2009 r. wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 8 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność budowlana. Podmiot zamierza podpisać umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem będzie samochód osobowy, wykorzystywany w wykonywaniu prowadzonej działalności. Zawarta umowa będzie spełniała warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie zawartej umowy podmiot będzie zobowiązany do zapłaty tzw. czynszu inicjalnego stanowiącego minimum 10% wartości oferowanej przedmiotu leasingu. Uregulowanie faktury za czynsz inicjalny będzie warunkiem wejścia w życie umowy leasingu jeszcze przed rozpoczęciem korzystania z przedmiotu leasingu. Pozostałą wartość przedmiotu leasingu Spółka będzie uiszczała w ratach określonych umową, w odstępach miesięcznych od daty podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota zapłaconego czynszu inicjalnego związanego z zawarciem umowy leasingu operacyjnego, stanowi koszt podatkowy w całości w momencie jego poniesienia, którym jest dzień wystawienia faktury, czy też powinna być rozliczana proporcjonalnie do okresu trwania umowy, której dotyczy.

Zdaniem wnioskodawcy, czynsz inicjalny powinien być ujęty w kosztach uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia, którym jest dzień wystawienia faktury. Podmiot prowadzi działalność gospodarczą na prawach spółki cywilnej i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podmiot prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową, zatem rozlicza koszty zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, artykuł ten mówi, że "za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu (...) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) łub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do postanowień art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome, lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl natomiast art. 23b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1.

art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.),

2.

przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3.

art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 z późn. zm.)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Jeżeli zatem, będąca przedmiotem wniosku umowa leasingu będzie spełniała warunki określone w art. 23b ust. 1 ww. ustawy, to poniesiona przez korzystającego opłata w postaci czynszu inicjalnego z tytułu używania ww. samochodu dostawczego będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ww. ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć ww. opłatę związaną z leasingiem do kosztów uzyskania przychodów. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, uregulowane w art. 22 ust. 4-6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z wniosku wynika, iż Spółka zalicza wydatki do kosztów uzyskania przychodów w sposób określony przepisem art. 22 ust. 4 w związku z art. 22 ust. 6b ww. ustawy, tj. w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Spółka nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego.

Wydatki związane z uiszczeniem czynszu inicjalnego wynikające z wystawionych faktur będą zatem ewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo - w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów), z zastrzeżenie ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b (nie mających zastosowania w niniejszej sprawie), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Cywilna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl