IBPBI/1/415-595/10/ESZ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów organizowanych w firmie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 22 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w mieszkaniu - miejscu prowadzenia działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w mieszkaniu - miejscu prowadzenia działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na pozyskaniu dla Firmy A. klientów i przedstawicieli. Jest niezależnym przedstawicielem Firmy A. Pozyskuje klientów oraz przedstawicieli dla siebie bezpośrednio oraz pomaga w tym osobom ze swojej struktury, dzieli się z nimi wiedzą oraz prowadzi spotkania rekrutacyjne. Za pozyskanie przedstawicieli otrzymuje od Firmy A. wynagrodzenie. Na prowadzenie powyżej opisanej działalności nie wynajmuje biura, ani żadnego lokalu użytkowego, jest ona zarejestrowana i w przeważającej części prowadzona w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Oprócz tego kilka spotkań dziennie i stale, organizuje również w kawiarniach i restauracjach w Polsce z osobami, które mogą być zainteresowane usługami Firmy A. Wnioskodawca nadmienia i podkreśla, że jego działalność polega tylko i wyłącznie na spotykaniu się z ludźmi w mieszkaniu lub lokalach gastronomicznych. Generalnie koszty Wnioskodawcy to: eksploatacja pojazdu oraz napoje, kawa, herbata, sałatka, przekąska, bardzo rzadko obiad, ciasteczko. Kiedy pozyska do swojego zespołu klientów lub przedstawicieli proces się ponawia i powiela. Wnioskodawca podkreśla, iż poza spotkaniami z klientami nie robi nic innego, a spotkań tych nie może prowadzić na ulicy. Nie otrzymuje też wynagrodzenia czy funduszu na spotkania od swojej firmy. Sam tworzy i powiększa swój zespół, a to odbywa się wyłącznie poprzez bezpośrednie spotkania. Nie ponosi za to kosztów reklamy, ponieważ jej nie stosuje, tym samym nie stanowią one kosztów podatkowych. Wnioskodawca nadmienia, iż jeśli spotyka się z większą ilością ludzi, więcej osób zostaje klientami Firmy A., a to z kolei łączy się z faktem, iż Firma A. płaci Wnioskodawcy większą prowizję. Natomiast Wnioskodawca zobowiązany jest do odprowadzenia z tego tytułu większego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup kawy, herbaty napojów (z wyłączeniem alkoholowych) ciastek (poczęstunek zwyczajowy) stanowić będzie koszt podatkowy (w mieszkaniu - miejscu zarejestrowania działalności).

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poczęstunku (jako formy stałej) przy specyficznym rodzaju prowadzonej działalności polegającej na spotykaniu z ludźmi, stanowią koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem, jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, polegająca na pozyskiwaniu klientów i przedstawicieli dla firmy A., jest zarejestrowana i prowadzona w większości w miejscu jego zamieszkania. W świetle powyższego należy stwierdzić, że wydatki jakie Wnioskodawca ponosi na zakup nie noszącego cech okazałości poczęstunku w postaci kawy, herbaty, ciastek podawanych podczas spotkań, stanowiących istotę prowadzonej działalności gospodarczej, organizowanych w będącym równocześnie siedzibą firmy mieszkaniu Wnioskodawcy, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Co do zasady wydatki poniesione na poczęstunek zwyczajowy w postaci kawy, herbaty, wody mineralnej, ciastek, podawany podczas spotkań z kontrahentami w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, nie mają charakteru wydatków reprezentacyjnych, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki te są elementem standardowej obsługi.

Reasumując należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup zwyczajowego poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami w mieszkaniu Wnioskodawcy, miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy jednak podkreślić, iż to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków i wykazanie, że nie zostały poniesione na cele osobiste. Nie może się ono ograniczać wyłącznie do posiadania faktury, bądź też innego dowodu stwierdzającego wyłącznie wysokość poniesionych z ww. tytułu wydatków. Niezbędnym jest bowiem dysponowanie dowodami umożliwiającymi w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków i brak cech okazałości oraz wystawności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych poza siedzibą firmy wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwice, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.