IBPBI/1/415-58/12/AP - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 25 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego w dniu 19 listopada 2010 r. i zarejestrowanego w dniu 22 listopada 2010 r. samochodu ciężarowego, stanowiącego środek trwały w tej działalności - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego w dniu 19 listopada 2010 r. i zarejestrowanego w dniu 22 listopada 2010 r. samochodu ciężarowego, stanowiącego środek trwały w tej działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej. Spółka ta będąca małym podatnikiem, w dniu 19 listopada 2010 r. na podstawie faktury VAT zakupiła samochód ciężarowy z homologacją o masie całkowitej do 3,5 tony. Samochód ten został zarejestrowany w dniu 22 listopada 2010 r. i w tym samym dniu został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz przyjęty do użytkowania. Także w tej samej dacie została dokonana jednorazowa amortyzacja w oparciu o przepis art. 5c i art. 22k ust. 7-10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaświadczenie o dodatkowym badaniu technicznym wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzające, iż samochód ten jest samochodem ciężarowym wydano w dniu 3 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, iż ww. zaświadczenie jest wystawione z późniejszą datą podatnik mógł dokonać jednorazowej amortyzacji w dniu przyjęcia samochodu do ewidencji środków trwałych i do użytkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów art. 5c i art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydanie zaświadczenia w późniejszym terminie nie pozbawiło podatnika możliwości jednorazowej amortyzacji samochodu w terminie przyjęcia do ewidencji środków trwałych, a zarazem użytkowania. Przepis nie stanowi dokładnie, iż wyłącznie dzień dokonania dodatkowego badania technicznego jest wyznacznikiem terminu jednorazowej amortyzacji. Późniejsze dokonanie dodatkowych badań technicznych nie pozbawia podatnika możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji w dacie wprowadzenia pojazdów do ewidencji środków trwałych i do użytkowania, ponieważ skutku takiego nie przewidują żadne obowiązujące przepisy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały w 2010 r. stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 22k ust. 13 ww. ustawy, w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (t.j. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Powyższe przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych w stosunku do niektórych środków trwałych, m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników - nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2010 r. za małego podatnika można było uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2009 rok nie przekroczył kwoty 5.067.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2009 r. wynosił 4.2228 zł x 1.200.000 = 5.067.360 zł, w zaokrągleniu 5.067.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2010 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosił 422.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2228 x 100.000 = 422.280 zł, w zaokrągleniu 422.000 zł.

Natomiast określenie "samochód osobowy", o którym mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należało rozpatrywać w 2010 r. w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Kopię takiego zaświadczenia podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 5c ust. 2 ww. ustawy).

Niespełnienie wymogów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących wyłączenia danego samochodu z kategorii samochodów osobowych powoduje, iż na potrzeby tej ustawy taki pojazd będzie kwalifikowany jako samochód osobowy, co oznacza brak możliwości skorzystania z metody jednorazowej amortyzacji.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, będąca "małym podatnikiem" (kwestia ta jako element stanu faktycznego nie była przedmiotem oceny) zakupiła w dniu 19 listopada 2010 r. samochód ciężarowy. Samochód ten został zarejestrowany w dni 22 listopada 2010 r. i w tym samym dniu został przyjęty do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dot. prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Również w tym samym dniu została dokonana jednorazowa amortyzacja tego samochodu. Natomiast zaświadczenie o dodatkowym badaniu technicznym wydane przez okresową stację kontroli pojazdów, potwierdzające, iż ww. samochód jest samochodem ciężarowym zostało wydane w terminie późniejszym, tj. w dniu 3 stycznia 2011 r., a wiec po dokonaniu jednorazowej amortyzacji ww. środka trwałego.

Mając zatem powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, zgodnie z powołanym art. 22k ust. 7 ww. ustawy, mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej ww. samochodu w miesiącu w którym wprowadził ten samochód do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o ile w dacie dokonania tego odpisu przedmiotowy samochód spełniał wymagania, o których mowa w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca uzyskał (choćby w terminie późniejszym) zaświadczenie oraz stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym, o których mowa w cyt. powyżej przepisach. Zauważyć przy tym należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy uzyskanie ww. zaświadczenia i wpisu w terminie późniejszym (tj. po dokonaniu jednorazowej amortyzacji samochodu), nie pozbawia podatnika prawa do jednorazowej amortyzacji. Skutku takiego nie przewidują bowiem obowiązujące przepisy prawa, a wydanie przedmiotowego zaświadczenia w terminie późniejszym nie oznacza, iż dopiero od daty jego wydania określony samochód jest samochodem ciężarowym (o ile oczywiście po jego zakupie nie został on poddany modyfikacjom).

Pamiętać przy tym należy o obowiązku dostarczenia kopii przedmiotowego zaświadczenia w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (por. art. 5c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.