IBPBI/1/415-576/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 13 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży samochodu osobowego stanowiącego środek trwały prowadzonej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży samochodu osobowego stanowiącego środek trwały prowadzonej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej polegającą na świadczeniu usług pojazdami wraz z kierowcą na weselach i imprezach okolicznościowych. Powyższe wiąże się z konieczność zakupu ekskluzywnych samochodów osobowych o wartości przeważającej 20.000 euro. Niewykluczone również, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej będzie używał także samochodu osobowego o wartości powyżej wskazanej kwoty. Ww. pojazdy będą stanowiły w tej działalności środki trwałe, ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzowane. Przewiduje również ich sprzedaż w miarę rozwoju firmy i uzupełnienie o nowe zakupy. Zakupy te będą finansowane z kredytów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne naliczone od samochodu osobowego stanowiącego środek trwały od wartości początkowej powyżej wartości 20.000 euro, będą stanowiły podatkowy koszt uzyskania przychodu w momencie ustalenia dochodu z jego sprzedaży mimo, iż w trakcie jego eksploatacji podlegają ograniczeniu.

Zdaniem wnioskodawcy, w momencie sprzedaży samochodu osobowego będzie mógł zaliczyć w koszty podatkowe odpisy amortyzacyjne, które w trakcie używania pojazdu nie mogły stanowić kosztu uzyskania przychodu, naliczone od wartości początkowej przewyższającej 20.000 euro.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, w przypadku składników majątku stanowiących środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 23 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23 - nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nie przewyższającej równowartości 20.000 euro.

Natomiast stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Konstrukcja przedmiotowego przepisu oparta została na założeniu odroczenia w czasie uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków na:

* nabycie gruntów i prawa użytkowania wieczystego gruntów,

* nabycie lub wytworzenie środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych,

* ulepszenia zwiększające wartość środków trwałych.

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera pewne ograniczenia dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych naliczanych od wartości początkowej samochodów osobowych o większej wartości tj. takich, których wartość początkowa przewyższa równowartość 20.000 euro. Tak więc nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro, przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłoszonego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania (art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy). Jednakże wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów należy uwzględniać podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego.

Przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest bowiem różnica między wartością początkową środka trwałego, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy). Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jak i te niestanowiące kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodu dla wnioskodawcy w przypadku zbycia przedmiotowego samochodu osobowego będzie wartość początkowa tego samochodu pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (zarówno stanowiące koszt uzyskania przychodu jak i niestanowiące kosztu uzyskania przychodu).

Natomiast dochód ze sprzedaży tego samochodu wnioskodawca będzie zobowiązany ustalić w oparciu o art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu, zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wnioskodawca będzie mógł pomniejszyć o koszty jego nabycia, skorygowane o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, które obejmują również te odpisy, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego odpisy amortyzacyjne dokonane w części ustalonej od wartości samochodu osobowego przewyższającej 20.000 euro nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) środka trwałego.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.