IBPBI/1/415-570/14/WRz - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 1 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 13 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2014 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych. Wniosek powyższy za pismem z 8 maja 2014 r. Znak: IPTPB1/415-252/14-2/KO Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi przekazał do tut. Biura Krajowej Informacji Podatkowej celem załatwienia zgodnie z właściwością.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W styczniu 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała jednoosobową działalność gospodarczą, sklasyfikowaną pod symbolem PKD 79.90.A - Działalność pilotów wycieczek i przewodników turystycznych. Od chwili zarejestrowania firmy Wnioskodawczyni świadczy usługi pilotażu i obsługi pasażerów w międzynarodowych liniowych przewozach autokarowych, na podstawie zawartej z przewoźnikiem umowy. Świadczenie tych usług każdorazowo związane jest z odbywaniem podróży służbowych, krajowych i zagranicznych, trwających 2-4 dni.

Podczas tych wyjazdów Wnioskodawczyni ponosi zwiększone koszty utrzymania, a zwłaszcza większe wydatki na wyżywienie oraz koszty dojazdów środkami komunikacji publicznej oraz prywatnym samochodem, wykorzystywanym do celów służbowych. Prowadzona przez Wnioskodawczynię firma ma charakter jednoosobowej działalności gospodarczej, w której usługi świadczone są osobiście bez zatrudnia pracowników. Wnioskodawczyni opłaca podatek na "zasadach ogólnych". Wysokość diet z tytułu podróży służbowych oblicza na podstawie przepisów zawartych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej: z dnia 19 grudnia 2002 r.:

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, świadcząca usługi osobiście na rzecz innego podmiotu i odbywająca w związku z wykonywaniem tych usług podróże służbowe krajowe i zagraniczne, mam prawo zaliczania przysługujących mi z tego tytułu diet do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty mające na celu osiągnięcie przychodów. Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z ww. przepisu, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych, przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Zgodnie z powyższymi przepisami Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kwoty przysługujących jej diet z tytułu odbywanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podróży krajowych i zagranicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługującym pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Z treści wniosku wynika m.in., że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię są usługi pilotażu i obsługi pasażerów w liniowych przewozach autokarowych. Tego typu praca wiąże się z licznymi wyjazdami, w czasie których Wnioskodawczyni ponosi zwiększone koszty utrzymania.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawczynię w ramach odbywanych przez Nią krajowych i zagranicznych podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu z dnia 29 stycznia 2013 r., obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r. Skoro prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni rozpoczęła w styczniu 2014 r., nie znajdowały do niej zastosowania przepisy powołanych w opisie stanu faktycznego rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.