IBPBI/1/415-569/10/BK - Określenie sposobu ustalenia wartości początkowej znaku towarowego wnoszonego aportem do spółki komandytowej przez wspólnika będącego osobą prawną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 24 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej Znaku Towarowego wnoszonego w formie aportu do spółki komandytowej, przez wspólnika będącego osobą fizyczną - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej Znaku Towarowego wnoszonego w formie aportu do spółki komandytowej, przez wspólnika będącego osobą fizyczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej (dalej "Spółka"), do której wniesione zostaną zarejestrowane znaki słowno-graficzne, tj. dwa znaki oznaczone co do nazwy oraz inne znaki towarowe (dalej "Znaki Towarowe" lub "Znak Towarowy"). Znak towarowy pierwszy zostanie wniesiony przez Wnioskodawcę, natomiast znak towarowy drugi zostanie wniesiony przez osobę prawną, będącą komplementariuszem w Spółce.

Znaki Towarowe zostaną wniesione do spółki komandytowej przez wspólników, jako wkład niepieniężny, określony według wartości rynkowej, ustalonej przez biegłego na okres poprzedzający dzień wniesienia wkładu. Tak określona wartość zostanie wpisana do umowy spółki komandytowej, jako wartość wkładu Spółki.

W księgach spółki komandytowej wartość początkowa Znaków Towarowych zostanie wpisana według wartości określonej w umowie spółki komandytowej, nie wyższej od wartości rynkowej wynikającej z wyceny biegłego. Od tak określonej wartości będą dokonywane odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych i ich odpowiednia część wynikająca z udziału w zyskach spółki komandytowej będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dla Wnioskodawcy, będącego osobą fizyczną, wartością początkową Znaku Towarowego wniesionego przez niego do spółki komandytowej, tytułem wkładu niepieniężnego dla potrzeb amortyzacji podatkowej wartości niematerialnych i prawnych w spółce komandytowej, będzie wartość Znaku Towarowego określona w umowie spółki komandytowej, nie wyższa od jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu... (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla wspólnika będącego osobą fizyczną, wartością początkową Znaku Towarowego wniesionego przez niego do spółki komandytowej, tytułem wkładu niepieniężnego dla potrzeb amortyzacji podatkowej wartości niematerialnych i prawnych w spółce komandytowej będzie wartość Znaku Towarowego określona w umowie spółki komandytowej, nie wyższa od jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż wartość początkowa wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych wnoszonych tytułem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej powinna odpowiadać wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustalonej w akcie notarialnym przez wspólników spółki komandytowej. Nie może być jednak wyższa od ich wartości rynkowej.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej za wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej uznaje się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Powyższa zasada ma zastosowanie do sposobu ustalania wysokości odpisów amortyzacyjnych w części przypadającej na wspólnika stosownie do proporcji udziału wspólnika w zyskach spółki osobowej. W stosunku do wspólnika będącego osobą fizyczną powyższy sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dotyczy wszystkich środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez spółkę osobowa tytułem wkładu niezależnie od tego, czy wkład ten wniosła osoba fizyczna, czy też osoba prawna.

Według Wnioskodawcy, powyższa argumentacja znajduje również oparcie w przepisach ustawy o rachunkowości, zgodnie z którymi spółka osobowa prowadzi własną ewidencję dla celów księgowych, a tym samym własną ewidencję dla celów podatkowych (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z księgowego punktu widzenia Znaki Towarowe wniesione jako wkład do spółki osobowej powinny być wykazane w księgach rachunkowych spółki osobowej według ich wartości rynkowej.

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych, dla celów podatku dochodowego prowadzą wspólną ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, nie są zobowiązani do ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odrębnie dla każdego wspólnika, tj. ustalają de fakto tą wartość w sposób wynikający z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest podstaw prawnych do prowadzenia odrębnej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla każdego ze wspólników będących osoba fizyczną i osoba prawną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), nie przyznaje spółkom osobowym, w tym spółce komandytowej, osobowości prawnej. Z uwagi na powyższe spółki te nie posiadają podmiotowości podatkowej na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Spółka komandytowa nie podlega także opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Z punktu widzenia ww. podatków spółka osobowa jest więc transparentna podatkowo, podatnikami są natomiast jej wspólnicy (w tym Wnioskodawca będący osobą fizyczną), którzy w zależności od ich statusu prawnego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bądź podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą do rozliczeń wspólników spółki komandytowej, będących osobami fizycznymi jest ogólna reguła, zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określająca, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w Spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że do Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca będzie komandytariuszem, wniesione zostaną zarejestrowane znaki słowno-graficzne, tj. dwa znaki oznaczone co do nazwy oraz inne znaki towarowe. Jeden Znak towarowy zostanie wniesiony przez Wnioskodawcę. Znaki Towarowe zostaną wniesione do spółki komandytowej jako wkład niepieniężny, określony według wartości rynkowej, ustalonej przez biegłego na okres poprzedzający dzień wniesienia wkładu. Tak określona wartość zostanie wpisana do umowy spółki komandytowej, jako wartość wkładu do Spółki.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż wniesione do spółki znaki towarowe będą stanowiły wartości niematerialne i prawne a od ich wartości początkowej dokonywane będą odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych i ich odpowiednia część wynikająca z udziału w zyskach spółki komandytowej będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu dla poszczególnych wspólników Spółki.

Reasumując, w odniesieniu do podatnika będącego osobą fizyczną, jako wartość początkową wniesionego przez Wnioskodawcę znaku towarowego należy przyjąć jego wartość ustaloną przez wspólników Spółki na dzień wniesienia aportu, nie wyższą jednak od wartości rynkowej tego znaku, określoną w umowie spółki osobowej na moment wniesienia wkładu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy uznanie za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, uzależnione jest od tego, czy wskazane we wniosku "Znaki towarowe" mogą być uznane za prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), a więc za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym też kontekście wskazać należy, iż przepisy ww. ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. nie są przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W myśl bowiem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Nadmienia się że w zakresie będącym przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.