IBPBI/1/415-557/09/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, pełnej kwoty odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, pełnej kwoty odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu.

Wniosek powyższy zawierał braki formalne. Dlatego też, pismem z dnia 2 września 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 15 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 maja 2009 r. wnioskodawca zakupił na podstawie faktury VAT samochód ciężarowy TOYOTA RAV4 5DR za kwotę netto 120.163,94 zł + VAT 26.436,07 zł = 146.600,01 zł. Do samochodu dołączony jest wyciąg ze świadectwa homologacji, gdzie stwierdzono, że samochód posiada kategorię N1 - czyli ciężarowy i dopuszczalna ładowność powinna być powyżej 500 kg. Stosownie do obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług taki samochód nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie. Ale tutaj pojawia się pismo "wyjaśniające" Ministra Finansów - znak PT3/812/4/15/CZE/09/185 z 13 lutego 2009 r., które jakby interpretuje wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora. W piśmie tym Minister Finansów jakby ustosunkował się do samochodów, które posiadały status aut ciężarowych przed dniem 1 maja 2004 r. Te samochody, które są na stanie jeszcze dziś w firmach dostały przyzwolenie na ponowny status aut ciężarowych. Jednakże w piśmie wyjaśniającym nie ma ani jednego słowa na temat aut zakupionych w chwili obecnej. Silna agitacja firm samochodowych (dilerów), że sprzedają auta z pełnym odliczeniem VAT tylko na podstawie powyższego pisma, rodzi pewne zastrzeżenia. Z ww. powodu wnioskodawca zdecydował się na zapytanie w indywidualnej sprawie w celu uniknięcia w przyszłości kłopotów związanych z niewłaściwą interpretacją przepisów podatkowych.

W uzupełnieniu ww. wniosku wskazano w szczególności, iż:

* rodzaj prowadzonej działalności to wg PKD 52.29.C - Działalność pozostałych agencji transportowych,

* przedmiotowy samochód będzie wykorzystany w działalności gospodarczej,

* dopuszczalna masa całkowita samochodu wynosi 2190 kg,

* liczba miejsc siedzących - 4,

* wnioskodawca nie posiada dokumentów, o których mowa w art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczących warunków z art. 5 pkt 19 ww. ustawy).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zakupując takie auto (wg faktury ciężarowe) ma prawo do pełnej amortyzacji w podatku dochodowym, czy też do amortyzacji ograniczającej do 20.000 euro... (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2)

Zdaniem wnioskodawcy, nie ma powodów, żeby w podatku dochodowym nie traktować powyższego samochodu jako auta ciężarowego. Jeżeli już Minister Finansów kierując się wykładnią wyroku Trybunału Sprawiedliwości przywraca podatnikowi utracone prawa w podatku od towarów i usług, to dlaczego by nie był racjonalny w swej opinii i nie korygował tych praw w podatku dochodowym. W związku z powyższym w miesiącu maju wnioskodawca wprowadził samochód do ewidencji środków trwałych i od miesiąca czerwca amortyzuje od pełnej wartości zakupu netto.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5a pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie "pojazd samochodowy", które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe. W związku z czym, konieczne jest odniesienie się do definicji zawartej w przepisach regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego.

Z wniosku podatnika wynika, iż nabył samochód ciężarowy. Zgodnie z art. 2 pkt 42 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, samochód ciężarowy to pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Z definicji zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż samochodem osobowym jest każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, chyba że jest pojazdem spełniającym warunki enumeratywnie wymienione w lit. a)-e) tego przepisu.

Przy czym zgodnie z art. 5c. ust. 1 ww. ustawy, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawca nie posiada dokumentów, określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalających na niezaliczenie nabytego samochodu do samochodów osobowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż samochód będący przedmiotem wniosku, w świetle cyt. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest samochodem osobowym.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Mając zatem na względzie, iż jak wskazano powyżej nabyty przez wnioskodawcę samochód jest samochodem osobowym, odpisy z tytułu jego zużycia, dokonywane według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.