IBPBI/1/415-554/09/AP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków trwałych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 29 września 2008 r. została utworzona spółka jawna i wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego. W spółce tej wnioskodawcza posiada udział w wysokości 50 %. Spółka jest małym podatnikiem w rozumieniu przepisów art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W okresie od lutego do maja 2009 r. Spółka zakupiła przedmioty będące środkami trwałymi z grupy 3-8 KŚT o wartości ponad 200.000 zł. Przedmioty te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych sukcesywnie w miesiącach zakupu.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również w części F, poz. 55 wniosku gdzie wskazano, iż w okresie poprzedzającym uczestnictwo wnioskodawcy w Spółce jawnej prowadził również działalność jako wspólnik w innych podmiotach gospodarczych oraz w jednym z nich dokonano jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 50.000 euro.

Działalność gospodarczą prowadzi od 1 stycznia 2000 r. jako wspólnik innej spółki jawnej z udziałem wynoszącym 8,3 %. W spółce tej prowadzone są księgi rachunkowe.

Od dnia 8 października 2001 r. jest również wspólnikiem spółki cywilnej, z udziałem wynoszącym 50 %. Spółka jest małym podatnikiem, zatrudnia 9,5 osoby, osiąga przychody do 800.000 euro i rozlicza się w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. W spółce tej dokonano w lutym 2007 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 50.000 euro.

Wspólnik wnioskodawcy także prowadził i prowadzi nadal działalność gospodarczą jako wspólnik dwóch innych podmiotów gospodarczych. W podmiotach tych nie korzystano z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nowo uruchomiony podmiot - Spółka jawna, może zgodnie z art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 50.000 euro od nowo zakupionych środków trwałych i zaliczyć ten odpis w koszty podatkowe.

Zdaniem wnioskodawcy, skoro Spółka jawna spełnia kryteria "małego podatnika", bowiem w roku poprzednim nie uzyskano żadnych przychodów, to na podstawie art. 22k ust. 7 można dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych, zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w który środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 i 11 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przepis ten nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Przy czym w myśl art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przepis obowiązujący od dnia 22 maja 2009 r.) w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2009 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2008 rok nie przekroczył kwoty 4.053.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2008 r. wynosił 3,3775 zł x 1.200.000 = 4.053.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2009 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 169.000 zł wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 3,3775 x 50.000 = 168.875 zł, w zaokrągleniu 169.000 zł.

Ponadto przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia "małego podatnika" w przypadku, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną, do limitu 1.200.000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce. Bowiem dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wynika to z cyt. powyżej art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z dyspozycji zawartej w art. 24a ww. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o.

Natomiast w przypadku podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej możliwość skorzystania z jednorazowej amortyzacji ograniczona jest zastrzeżeniem wskazanym w cyt. wyżej art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka jawna, której wspólnikiem jest wnioskodawca jest tzw. małym podatnikiem. Okoliczność, iż wnioskodawca, jak również jego wspólnik prowadzili (i prowadzą nadal) pozarolniczą działalność gospodarczą w formie innych spółek osobowych, nie będzie miał znaczenia w przedmiotowej sprawie, ponieważ z możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy mogą skorzystać nie tylko rozpoczynający działalność gospodarczą, ale również mali podatnicy. Skoro, Spółka jawna, której wnioskodawca jest wspólnikiem, została utworzona we wrześniu 2008 r., a środki trwałe, które jednorazowo amortyzuje, zakupiła i wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2009 r., a więc w roku, w którym Spółka ta nie była już podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej, to zastrzeżenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy w tej sytuacji nie znajdzie zastosowania. Jeżeli zatem w istocie w 2009 r. Spółka spełnia kryteria małego podatnika, jest uprawniona do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Wskazać przy tym należy, iż stosownie do treści cyt. powyżej przepisu art. 22k ust. 7 ww. ustawy możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych środków trwałych została ograniczona w roku podatkowym do kwoty 50.000 euro. W roku 2009 jednorazowy odpis amortyzacyjny ograniczony jest limitem 169.000 zł, wg wskazanego wyżej wyliczenia. Przy czym, limit ten dotyczy Spółki (art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze, iż wartość zakupionych środków trwałych wyniosła ponad 200.000 zł, w 2009 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego można więc dokonać tylko do kwoty 169.000 zł a pozostałą wartość od następnego roku podatkowego, amortyzować na zasadach właściwych dla danego środka trwałego metodą degresywną (art. 22k ust. 1 ww. ustawy) lub liniową (art. 22j ww. ustawy).

Zgodnie bowiem z art. 22k ust. 8 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.