IBPBI/1/415-540/13/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-540/13/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu lokali, o których mowa we wniosku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu lokali, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 1 lipca 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-540/13/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 16 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca i Jego małżonka są właścicielami nieruchomości na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość ta składa się z kilku lokali o różnej powierzchni i przeznaczeniu. Małżonkowie wynajmują lokale sześciu różnym najemcom. Ponieważ nie można dokonać podziału fizycznego budynku, małżonkowie zawarli miedzy sobą umowę cywilnoprawną, na mocy której podzielili się wynajmowanymi lokalami. Każde z nich pobiera dochody od najemców zgodnie z tym podziałem, a co za tym idzie, odprowadza należny podatek w formie ryczałtu. Dochody przypadające na małżonka nie stanowią połowy z całości wynajmowanego obiektu. Wnioskodawca rozlicza się z podatku VAT z tytułu prowadzonej innej działalności. Jego małżonka nie jest obowiązana do odprowadzania tego podatku. Wnioskodawca, jako płatnik VATu przyjął na siebie większą część dochodu z najmu ww. nieruchomości i wystawia swoim najemcom faktury VAT. Natomiast Jego małżonka osiąga niższy dochód i wystawia rachunki uproszczone.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 10 lipca 2013 r., wskazano m.in., iż umowa najmu lokali, o których mowa we wniosku została zawarta w ramach tzw. najmu prywatnego. Pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi indywidualnie, jako osoba fizyczna (zakład instalacji sanitarnych) i rozlicza się w formie "podatku liniowego" oraz odprowadza podatek VAT. Wynajmowane lokale nie mają żadnego związku z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, nie są wykorzystywane w Jego przedsiębiorstwie oraz nie stanowią składników majątku zakładu usługowego. Wnioskodawca wraz z żoną złożyli oświadczenia w wynikającym z przepisów ustawy terminie, deklarując opłacanie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z tytułu najmu. Wszystkie umowy z najemcami zawierali wspólnie z żoną, gdyż wg wpisu do ksiąg wieczystych rejestru gruntów są oni współwłaścicielami w 1/2 całości obiektu i nie mają dokonanego podziału fizycznego. Natomiast podziału lokali, z których każdy z małżonków pobiera dochód i odprowadza podatek zryczałtowany dokonali na podstawie zwartej pomiędzy sobą umowy cywilnoprawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym przepisy dopuszczają wyżej opisany sposób rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu najmu.

Jeśli zgodnie z ustawą zryczałtowany podatek od najmu musi być odprowadzany dokładnie od połowy całości uzyskanego przychodu przez każdego małżonka, to czy dopuszczalny jest podział, aby jeden z lokali rozliczali oboje małżonkowie fakturą VAT i rachunkiem uproszczonym, tak aby odprowadzić podatek od dochodów od dwóch równych części z całości obiektu przez nich wynajmowanego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany wyżej sposób rozliczenia jest prawidłowy nie powoduje uszczerbku podatku odprowadzanego do Skarbu Państwa, w dużym stopniu upraszcza prowadzenie księgowości najemcom (nie otrzymują oni jednocześnie faktury VAT i rachunku uproszczonego, które musieliby rozliczać). Małżonkowie mają konkretny, udokumentowany zgodnie z zawartą umową między sobą dochód. Umową cywilnoprawną można uregulować wiele zależności między współwłaścicielami. Wnioskodawca wskazał, iż nie widzi powodu, aby w Jego przypadku taka ugoda nie była wiążąca w stosunku do rozliczenia się z urzędem skarbowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, dotyczącym odrębnego źródła przychodu, jakim jest m.in. najem, wykluczając z tego źródła przychodów składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z powyższego wynika zatem, iż najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Wybór kwalifikacji i sposobu rozliczenia przychodów z najmu, co do zasady, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z najmowanych nieruchomości zaliczane są do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełniania wynika, iż Wnioskodawca i Jego małżonka są właścicielami nieruchomości na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość ta składa się z kilku lokali o różnej powierzchni i przeznaczeniu. Małżonkowie wynajmują lokale sześciu różnym najemcom. Umowy najmu ww. lokali zostały zwarte w ramach tzw. najmu prywatnego. Dochody uzyskane z najmu małżonkowie opodatkowują zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Ponadto Wnioskodawca prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą - zakład instalacji sanitarnych, jednak w żaden sposób nie wykorzystuje ww. nieruchomości do celów tej działalności; nieruchomość ta nie stanowi składnika majątku tej działalności.

W związku z powyższym, skoro przeznaczony do wynajmu budynek wraz ze znajdującymi się w nim lokalami, nie jest składnikiem majątku związanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie jest w ramach tej działalności wynajmowany, a umowy najmu zostały zawarte w ramach tzw. najmu prywatnego, to przychody uzyskane z najmu ww. nieruchomości stanowią przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego.

W myśl natomiast art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (tekst jedn.: przychodów z najmu), przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich. Oświadczenie to, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 12 ust. 6 i 7 ww. ustawy).

Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 12 ust. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku gdy małżonkowie, pomiędzy którymi istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej (wspólność ustawowa), uzyskują przychód z najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla celów opodatkowania tych przychodów (dochodów) podatkiem dochodowym każdemu z małżonków przypisuje się odrębnie przypadającą na niego część uzyskanych przychodów (dochodów) ustaloną zgodnie z wysokością jego udziału we wspólnej własności przedmiotu najmu, chyba że złożą oświadczenie o opodatkowaniu przychodów (dochodów) z tego źródła przez jednego z nich.

Wskazać przy tym należy, że ustalając dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym wysokość udziałów małżonków we wspólnej własności nie można pomijać prawnego charakteru obowiązującej między małżonkami ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm., dalej: "k.r.o."), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku wspólnego należą w szczególności dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31 § 2 pkt 2 k.r.o.).

Stosownie do treści art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 i 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Przy czym, w myśl art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Natomiast stosownie do treści art. 43 § 1 i 2 k.r.o., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.

Z powołanych wyżej przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że jeżeli pomiędzy małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa, to małżonkom (co do zasady) przysługuje równy udział w majątku wspólnym, w tym także w dochodach uzyskiwanych z majątku wspólnego (np. z najmu nieruchomości), a małżonkowie nie mogą żądać podziału tego majątku. Ww. zasady ustawowe nie mogą być modyfikowane poprzez zawieranie między małżonkami "zwykłych" umów cywilnoprawnych np. dotyczących sposobu korzystania ze wspólnej rzeczy, czy też ustalenia innego udziału w części dochodów ze wspólnego majątku. Zasady te mogą być zmienione wyłącznie poprzez zawarcie przez małżonków majątkowej umowy małżeńskiej, o której mowa w przepisach k.r.o., tj. w sytuacji zmiany ustawowej wspólności majątkowej na umowny ustrój majątkowy.

Powyższe oznacza, iż małżonkowie, między którymi panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej dla celów opodatkowania przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym mogą wybrać jeden z poniższych sposobów:

* każdy z nich opodatkowuje połowę wszystkich przychodów uzyskiwanych z najmu całej nieruchomości, albo

* mogą złożyć oświadczenie o opodatkowaniu całego przychodu przez jednego z nich.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną złożyli właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w ustawowym terminie i każde z nich opodatkowuje przychody z najmu wskazanego we wniosku budynku odrębnie. Budynek ten jest objęty wspólnotą majątkową i jak wskazał Wnioskodawca, nie można dokonać jego fizycznego podziału. Z tego względu małżonkowie zawarli miedzy sobą umowę cywilnoprawną, na mocy której "podzielili się" wynajmowanymi lokalami, w ten sposób, że każde z nich pobiera dochody (winno być przychody) od najemców zgodnie z tym podziałem i od tej części przychodów z najmu całego budynku odprowadza zryczałtowany podatek dochodowy. W wyniku ww. podziału przypadające na małżonków udziały w przychodach z najmu tego budynku nie są równe, Wnioskodawca uzyskuje wyższe przychody, niż Jego małżonka. Powyższe oznacza, iż małżonkowie na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej ustalili proporcjonalny udział każdego z nich w przychodach uzyskiwanych z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości, jednakże udział w tych przychodach nie jest równy.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro pomiędzy Wnioskodawcą i Jego małżonką istnieje wspólność majątkowa małżeńska (wspólność ustawowa), gdyż z wniosku nie wynika aby między małżonkami zawarto umowę majątkową małżeńską, o której mowa w k.r.o., to małżonkom z mocy ustawy przysługuje równy udział w majątku wspólnym, w tym w przychodach z najmu nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego.

Zatem, jeżeli w istocie małżonkowie nie złożyli właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o opodatkowaniu całości przychodu osiągniętego z najmu nieruchomości wyłącznie przez jednego z małżonków, to Wnioskodawca winien opodatkowywać przychody uzyskane z najmu przedmiotowej nieruchomości proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku, tj. połowę wszystkich przychodów uzyskiwanych z najmu całej nieruchomości. Ustaloną w powyższy sposób część przychodów z najmu Wnioskodawca powinien dokumentować w sposób właściwy wg obowiązujących Go zasad wynikających z odrębnych przepisów prawa podatkowego (fakturą, bądź rachunkiem).

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z żądaniem Wnioskodawcy wynikającym z wniosku oraz jego uzupełnienia, przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie ocena Jego stanowiska w zakresie dot. podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Nie była zatem przedmiotem niniejszej interpretacji kwestia szczegółowych zasad wystawiania przez Wnioskodawcę faktur VAT, która uregulowana jest przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz rozporządzeniami wykonawczymi wydanymi na podstawie delegacji zawartej w tej ustawie. Jeżeli Wnioskodawca zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji indywidualnej dot. obowiązku dokumentowania przychodów uzyskanych z najmu fakturami VAT oraz sposobu wystawiania tych faktur, winien wystąpić w tym zakresie z nowym wnioskiem ORD-IN, który powinien spełniać wszystkie wymogi formalne, o których mowa w rozdziale 1a Działu II Ordynacji podatkowej, w szczególności zaś stanowisko Wnioskodawcy dot. obowiązku i sposobu wystawiania przez Niego ww. faktur.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl