IBPBI/1/415-540/11/ESZ - Możliwość dokonania jednorazowej amortyzacji środka trwałego w postaci motocykla.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 31 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (motocykla) - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (motocykla).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, dostarczane są na zamówienie klientów specjalistyczne meblowe wyposażenia wnętrz o zastosowaniu farmaceutycznym. Prowadzenie tego typu działalności wymaga codziennych kontaktów z klientami, w tym bieżących podróży po terenie całego kraju. W efekcie w ramach prowadzonej działalności wykorzystywane są samochody osobowe, których przebieg w ciągu roku osiąga wartość kilkudziesięciu tysięcy kilometrów. Obecnie niezależnie od wykorzystywanych samochodów osobowych podjęta została decyzja o nabyciu motocykla, którego cena zakupu będzie wynosiła ok. 43.000 zł. Motocykl ten będzie służył wyłącznie dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego zakup umotywowany jest względami oszczędnościowymi (mniejsze spalanie, tańsze materiały eksploatacyjne oraz krótszy czas dojazdu i łatwiejsze parkowanie), co szczególnie istotne jest w przedmiotowej sprawie, ponieważ siedziba firmy podatnika mieści się w miejscowości przy trasie X - Y, a ta bardzo często z uwagi na pojawiające się korki w znacznym stopniu opóźnia podróże służbowe. Pozyskanie środka transportu jakim jest motocykl wpłynie również w sposób znaczący na załatwianie bieżących spraw, w tym spotkań z klientami, które odbywają się w niedalekiej odległości w tym na terenie miasta, bowiem motocykl jest pojazdem znacznie mniej wrażliwym na korki i który o wiele łatwiej jest zaparkować, co aktualnie stanowi nierzadko znaczny problem w przypadku poruszania się samochodem osobowym. Niemniej niezależnie od wykorzystywania motocykla, w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy nadal będą wykorzystywane samochody osobowe co wynika z faktu, iż motocykl nie zawsze może być użytkowany z uwagi na warunki atmosferyczne, a także nie jest pojazdem właściwym podczas dłuższych podróży (po terenie całego kraju oraz zagranicznych). Tak więc zamiarem Wnioskodawcy jest wykorzystywanie motocykla jako pojazdu alternatywnego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w jazdach miejskich i lokalnych.

Dodatkowo należy zauważyć, iż nabyty motocykl zostanie wprowadzony do prowadzonej przez podatnika ewidencji środków trwałych i jako środek trwały pojazd ten zostanie poddany amortyzacji w oparciu o obowiązujące przepisy.

Na podkreślenie zasługuje także, iż podatnik rozlicza uzyskane z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej dochody w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o prowadzoną podatkową księgę przychodów rozchodów, przy czym podatek dochodowy od osób fizycznych jest opłacany w formie liniowej tj. w oparciu o art. 30c tej ustawy. Podatnik jest uznawany za małego podatnika w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wartość ze sprzedaży (wraz z podatkiem VAT) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej wg zasad wskazanych powołaną normą.

Nadto istotną informacją jest również, iż w roku podatkowym 2011 podatnik dokonał jednokrotnie amortyzacji jednorazowej, w oparciu o przepisy art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytego środka trwałego, maszyny, której wartości początkowa ustalona stosownie do brzmienia art. 22g ust. 4 (cena nabycia) wyniosła 96.777,98 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabyty motocykl, kwalifikowany jako środek trwały podatnika, może zostać poddany jednorazowej amortyzacji w oparciu o treść art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do brzmienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodów uznaje się wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych art. 23. Z kolei norma art. 23 ww. ustawy, dyspozycją wyrażoną ust. 1 pkt 1b, wskazuje, iż za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych, przy czym regulacja art. 22 ust. 8 tej ustawy, stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23. Art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala, iż podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Amortyzacji tej dokonuje się stosownie do brzmienia art. 22k ust. 8 tj. nie wcześniej, niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Konsekwencją powyższych regulacji jest przyznanie prawa podatnikom do dokonania w ramach ustalonego limitu (50.000 euro) amortyzacji jednorazowej składników majątku uznawanych zgodnie z obowiązującymi przepisami za środki trwałe, o ile spełnione są warunki podmiotowe, tj. podatnik jest uznawany za małego podatnika lub podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą w roku podatkowym oraz warunki przedmiotowe tj. środek trwały podlegający amortyzacji jednorazowej na zasadach art. 22k ust. 7 jest zaliczany do grupy 3-8 KŚT i wyłączeniem samochodów osobowych. Na podkreślenie zasługuje, iż motocykl zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych zaliczany jest do grupy 7 - "środki transportu" i rodzaju 740 "motocykle, przyczepy i wózki widłowe", natomiast samochody osobowe kwalifikowane są na gruncie tej klasyfikacji jako KŚT 741.

W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym i prawnym, w tym w szczególności w związku z faktem, iż suma dokonanych jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku 2011 (wraz z przedmiotowym motocyklem) nie przekroczy wartości 50 000 euro przeliczanej na złote stosownie do dyspozycji art. 22k ust. 12 (limit w 2011 r. - 197.000 zł) w opinii Wnioskodawcy nabyty motocykl traktowany jako środek trwały i używany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej będzie mógł zostać poddany procesowi amortyzacji na zasadach ustalonych art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Zasady ustalania tej wartości początkowej, która jest zróżnicowana m.in. z uwagi na sposób nabycia środka trwałego, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przez małych podatników oraz podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej przewiduje art. 22k ust. 7 ww. ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 5a pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej dostarczane są na zamówienie klientów specjalistyczne meblowe wyposażenia wnętrz o zastosowaniu farmaceutycznym. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zakupić motocykl, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Motocykl zostanie zaklasyfikowany do grupy 7 KŚT - "środki transportu", rodzaju 740 "motocykle, przyczepy i wózki widłowe". Wnioskodawca wskazał, iż spełnia kryteria uznania go za "małego podatnika" w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, jako mały podatnik będzie mógł dokonać jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku motocykla, o ile spełnia wszystkie ustawowe kryteria w tym zakresie. Odpisu tego należy dokonać w roku podatkowym, w którym motocykl ten zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym łączna wysokość dokonanych odpisów w 2011 r. nie może przekroczyć limitu wskazanego w cyt. wyżej przepisach, tj. równowartości 50.000 euro, a także wartości początkowej tego środka trwałego, ustalonej zgodnie z cyt. art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ceny jego nabycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.