IBPBI/1/415-532/11/BK - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntu oraz budynku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2011. (data wpływu do tut. Biura 30 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniach 20 i 29 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

* uznania za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej przychodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku:

* gruntu - jest prawidłowe,

* budynku mieszkalnego oraz przypadającego na niego gruntu - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania w ramach źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza przychodu ze sprzedaży wyłącznie tej części nieruchomości gruntowej, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

* uznania za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej przychodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku gruntu i budynku mieszkalnego oraz przypadającego na niego gruntu,

* opodatkowania w ramach źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza przychodu ze sprzedaży wyłącznie tej części nieruchomości gruntowej, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 lipca 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-532/11/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 20 i 29 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, również prowadzącą działalność gospodarczą, nabył nieruchomość o powierzchni 46 arów, składającą się z gruntów i stuletniego budynku. W dniu 31 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca wprowadził grunty z budynkiem do ewidencji środków trwałych (nie dokonując odpisów amortyzacyjnych z uwagi na brak wartości budynku).

Część nieruchomości (21 arów, za które płaci podatek gruntowy z działalności gospodarczej), jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na handlu samochodami ciężarowymi. W trakcie użytkowania został wykonany parking i ogrodzenie. Ponadto Wnioskodawca poniósł wydatki na remont budynku i rozpoczął budowę garażu. Zakupiony towar został wprowadzony jako koszty inwestycyjne. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość, tj. grunty, budynek i garaż (z czego budynek i garaż nie zostały oddane do użytku).

W uzupełnieniach wniosku ujętych w pismach z dnia 18 i 29 lipca 2011 r. wskazano, iż:

* dochody z prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem wg "stawki liniowej",

* małżonka Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą do dnia 31 maja 2011 r. i również opłacała podatek od uzyskanych dochodów wg "stawki liniowej",

* nieruchomość, o której mowa we wniosku żona wnioskodawcy wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami ciężarowymi,

* nieruchomość została zakupiona i na podstawie aktu notarialnego wprowadzona do ewidencji środków trwałych,

* wydatki na zakup materiałów potrzebnych do wykonywania remontu budynku zostały zaliczone jako "koszty inwestycyjne" i przewyższyły wartość początkową budynku. Remont budynku oraz budowa garażu nie zostały zakończone, to znaczy nie zostały odebrane przez nadzór budowlany, jako zakończenie inwestycji, ale są zdatne do użytku,

* budynek, o którym mowa we wniosku wymagał remontu z przeznaczeniem jako budynek mieszkalny i użytkowy. Powierzchnia użytkowa budynku to 269 m², przy czym część usługowo-biurowa wynosi 63 m². Przeważająca część budynku posiada przeznaczenie mieszkalne,

* grunty stanowią jedną całość, z czego 21 arów zostało zgłoszonych w Urzędzie Miejskim, jako nieruchomość do prowadzenia działalności. Grunty nie zostały prawnie wyodrębnione,

* garaż, o którym mowa we wniosku:

* nie stanowi jednej całości z budynkiem (jest wolnostojący),

* nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jako odrębny środek trwały,

* garaż nie był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał decyzji pozwalającej na jego użytkowanie,

* prowadzony remont budynku nie zmienił proporcji jego przeznaczenia (pozwolenie na budowę związane było ze zmianą dachu),

* parking jest w istocie utwardzonym szlaką gruntem, przeznaczonym do pozostawienia pojazdów dla klientów oraz dla pojazdów przeznaczonych do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy od sprzedaży należy odprowadzić podatek dochodowy.

(pytanie wymienione we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym zostałaby zaliczona do przychodu z działalności, natomiast pozostała część gruntu byłaby zwolniona z podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

* spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Co do zasady, przychód ze sprzedaży budynku stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, jako przychód ze sprzedaży środka trwałego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wyjątek od tej zasady stanowi będący środkiem trwałym budynek mieszkalny oraz związany z nimi udział w gruncie. W świetle bowiem cyt. wyżej przepisów, przychód z jego sprzedaży stanowi zawsze przychód ze źródła wskazanego w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, przychód ten powstanie jedynie w przypadku, gdy odpłatne zbycie takiego budynku mieszkalnego nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż w dniu 16 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, również prowadzącą działalność gospodarczą, nabył nieruchomość o powierzchni 46 arów, składającą się z gruntów i stuletniego budynku. W dniu 31 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca wprowadził grunty z budynkiem do ewidencji środków trwałych. Część nieruchomości (21 arów, za które płaci podatek gruntowy z działalności gospodarczej), jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na handlu samochodami ciężarowymi. Grunty nie zostały prawnie wyodrębnione. W trakcie użytkowania został wykonany parking i ogrodzenie. Ponadto Wnioskodawca poniósł wydatki na remont budynku i rozpoczął budowę garażu. Budynek, o którym mowa we wniosku wymagał remontu z przeznaczeniem jako budynek mieszkalny i użytkowy. Powierzchnia użytkowa budynku to 269 m², przy czym część usługowo-biurowa wynosi 63 m². Przeważająca część budynku posiada przeznaczenie mieszkalne. Prowadzony remont budynku nie zmienił proporcji jego przeznaczenia. Pozwolenie na budowę związane było bowiem ze zmianą dachu. Remont budynku oraz budowa garażu nie zostały zakończone, to znaczy nie zostały odebrane przez nadzór budowlany, jako zakończenie inwestycji, ale są zdatne do użytku. Garaż, o którym mowa we wniosku, nie stanowi jednej całości z budynkiem. Nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jako odrębny środek trwały. Nie był również wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał decyzji pozwalającej mu na jego użytkowanie. Parking jest w istocie utwardzonym szlaką gruntem przeznaczonym do pozostawienia pojazdów dla klientów oraz dla pojazdów przeznaczonych do sprzedaży. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość, tj. grunty, budynek i garaż. Małżonka Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą do dnia 31 maja 2011 r. Nieruchomość, o której mowa we wniosku żona Wnioskodawcy wykorzystywała również do prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazany we wniosku budynek jest budynkiem mieszkalnym, gdyż jak wskazano we wniosku jego przeważająca powierzchnia użytkowa jest przeznaczona na cele mieszkalne, to pomimo, iż budynek ten jest środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej - wartość przychodu ze sprzedaży tego budynku oraz przypadającego na niego gruntu, na podstawie cyt. wyżej art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie będzie również podlegała opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym jako przychód ze sprzedaży nieruchomości, gdyż jak wynika z wniosku, jego nabycie i uznanie za środek trwały nastąpiło w 2005 r..

Natomiast odnosząc się do sprzedaży nieruchomości gruntowej, zauważyć należy, iż nieruchomość ta została wprowadzona przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc stanowiła środek trwały w tej działalności. Zatem pomimo, iż w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystywał tylko jej część (21 arów), to z uwagi na fakt, iż część ta nie została prawnie wyodrębniona (nie stanowiła odrębnej nieruchomości) z wyłączeniem tej jej części, która związana jest z ww. budynkiem mieszkalnym, przychód z jej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. Środkiem trwałym w działalności gospodarczej jest bowiem cały ww. a nie wyodrębniony grunt.

Odnosząc się do kwestii sprzedaży znajdującego się na nieruchomości gruntowej garażu, wskazać należy, iż jak wynika z treści złożonego wniosku budowa garażu nie została zakończona. Ponadto Wnioskodawca nie otrzymał pozwolenia na jego użytkowanie. Garaż ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i nie był również w niej wykorzystywany.

W związku z powyższym, przedmiotowy garaż nie był kompletny i zdatny do użytku, a więc nie spełniał definicji środka trwałego, o której mowa w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, ani definicji budynku w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego.

W konsekwencji nakłady poniesione na jego budowę podwyższają wartość nieruchomości gruntowej, na której został wybudowany, co oznacza, iż przychód ze sprzedaży tych nakładów będzie podlegał opodatkowaniu na tych samych warunkach co nieruchomość gruntowa.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości:

* uznania za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej przychodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku:

* gruntu, należy uznać za prawidłowe,

* budynku mieszkalnego oraz przypadającego na niego gruntu, należy uznać za nieprawidłowe,

* opodatkowania w ramach źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza przychodu ze sprzedaży wyłącznie tej części nieruchomości gruntowej, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.