IBPBI/1/415-53/13/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego pracownikowi socjalnemu w związku z jazdami lokalnymi - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego pracownikowi socjalnemu w związku z jazdami lokalnymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od lipca 2006 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w gminnym ośrodku pomocy społecznej na stanowisku pracownik socjalny. Do zakresu Jej obowiązku należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Istotą pracy jest wykonywanie jej głównie poza gminnym ośrodkiem pomocy społecznej, czyli udzielanie wszelkiej pomocy osobom kwalifikującym się do jej uzyskania. Oznacza to, że Wnioskodawczyni pracę swoją wykonuje w miejscu zamieszkania podopiecznych. Zgodnie z zakresem czynności rejonem działania Wnioskodawczyni są okoliczne wsie gminy X. Do podopiecznych Wnioskodawczyni jeździ swoim prywatnym samochodem, ponieważ gminny ośrodek pomocy społecznej nie posiada samochodów przeznaczonych na ten cel. Od czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła z gminnym ośrodkiem pomocy społecznej umowę o używaniu samochodu prywatnego do celów służbowych. Co miesiąc przedstawia pracodawcy oświadczenie, dotyczące używania pojazdu do celów służbowych. Z tytułu tej umowy pobierany jest przez gminny ośrodek pomocy społecznej podatek dochodowy od osób fizycznych. Istotne elementy stanu faktycznego wskazano również w części H poz. 70 wniosku, gdzie wskazano, iż odbywane przez Wnioskodawczynię jazdy mają charakter jazd lokalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy gminny ośrodek pomocy społecznej powinien potrącać podatek dochodowy od osób fizycznych, od ryczałtu za używanie własnego samochodu przez pracownika socjalnego wypłacanego zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w związku z art. 21 pkt 23b (winno być art. 21 ust. 1 pkt 23b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, gminę tworzy kilka miejscowości. Pracownik socjalny zatrudniony w gminnym ośrodku pomocy społecznej porusza się po terenie gminy własnym samochodem osobowym w celu świadczenia pracy socjalnej w środowisku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów prze zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw (...). W myśl natomiast art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej, pracownikowi socjalnemu, który świadczy pracę w środowisku przysługuje zwrot kosztów przejazdów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z powyższego wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny do podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Mając na uwadze powyższe unormowania prawne należy uznać, iż przejazdy pracowników socjalnych mają charakter jazd lokalnych ponieważ pracownicy socjalni świadczą pracę na terenie gminy, w związku z czym wypełniają dyspozycje art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż nie powinno pobierać się podatku, ponieważ jazdy mają charakter jazd lokalnych. Gminny ośrodek pomocy społecznej obejmuje zasięgiem działania teren gminy i zgodnie z tym zakresem pracownik socjalny świadczy pracę. Charakter pracy i jej istota polega na wykonywaniu obowiązków w terenie, tj. obejmuje zasięgiem działania teren gminy (pracodawcy), a więc stałe miejsce pracy pracownika, gdzie wykonuje swoje czynności zawodowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 182), pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu. Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

W związku z powyższym zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy miesięcznych ryczałtów wypłacanych pracownikowi na przejazdy lokalne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni świadczy pracę na terenie wsi, należących do tej samej gminy, w której znajduje się ośrodek pomocy społecznej, w którym jest zatrudniona. Świadcząc ww. pracę Wnioskodawczyni wykorzystuje swój prywatny samochód, ponieważ ośrodek pomocy społecznej nie posiada samochodów, z których mogłaby korzystać. Z tego tytułu Wnioskodawczyni przysługuje miesięczny ryczałt na podstawie zawartej z ośrodkiem umowy. We wniosku wskazano przy tym, iż odbywane jazdy mają charakter jazd lokalnych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli jazdy lokalne odbywane przez Wnioskodawczynię, w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem interpretacji indywidualnej, są w istocie jazdami lokalnymi, to przysługujący Jej z tego tytułu ryczałt jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy regulującej ten podatek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.