IBPBI/1/415-526/11/KB - Możliwość sporządzenia spisu z natury w trakcie roku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 25 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości sporządzenia remanentu w trakcie roku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości sporządzenia remanentu w trakcie roku podatkowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 2 sierpnia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-526/11/KB, IBPBI/1/415-527/11/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 09 i 11 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykupu i handlu wierzytelnościami PKD 64.99.Z. Rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. W dniu 29 stycznia 2010 r. od firmy o podobnym profilu działalności zakupił za kwotę 100.000 zł wierzytelność o nominalnej wartości 200.000 zł. Wartość nominalna tej wierzytelności została ustalona wyrokiem sądu apelacyjnego z dnia 28 stycznia 2010 r. Zakup ten został zaksięgowany w koszty działalności jako zakup towaru handlowego. Egzekwowanie tej wierzytelności Wnioskodawca zlecił komornikowi. W wyniku egzekucji komorniczej w trakcie 2010 r. zostało ściągnięte 5.411,18 zł. Na dzień 31 grudnia 2010 r. kwota 94.588,82 zł widniała w remanencie końcowym firmy, pomniejszając koszty działalności. W dniu 21 lutego 2011 r. wydane zostało postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w wyniku uzyskania przez dłużnika wyroku kasacyjnego Sądu Najwyższego. Wynika z tego, że dług nie istnieje, a Wnioskodawca nie ma już prawa do prowadzenia egzekucji. Nie ma ró1)wnież możliwości sprzedania tej wierzytelności celem odzyskania wydanych pieniędzy. Jest to dla Niego ewidentna strata. Ponadto będzie musiał zwrócić dłużnikowi wszystkie wyegzekwowane przez komornika kwoty oraz dodatkowe koszty zapłaty dla pełnomocnika dłużnika.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 9 sierpnia 2011 r. wskazano m.in., iż:

* Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jedynie w zakresie wykupu i handlu wierzytelnościami,

* po sporządzeniu remanentu w trakcie roku podatkowego Wnioskodawca będzie nadal kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej,

* przyczyny wyroku Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wierzytelności została uznana za nieistniejącą nie są Wnioskodawcy znane. Wierzytelność tę zakupił drogą cesji, zaś stroną w sprawie sądowej był pierwszy wierzyciel.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w trakcie 2011 r. Wnioskodawca może przeprowadzić remanent końcowy celem zamknięcia okresu sprawozdawczego i prawidłowego wyliczenia dochodu z działalności gospodarczej poprzez różnicę remanentową.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, można przeprowadzić remanent w trakcie roku sprawozdawczego, po uprzednim poinformowaniu o tym urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), dochodem z działalności gospodarczej stanowiącym podstawę obliczenia zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania. Jeżeli jednak podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu skarbowego zarządzi sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art. 24 ust. 2.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Stosownie do art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 27 ust. 2 ww. rozporządzenia).

O zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu (§ 28 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Z powyższych przepisów wynika, iż podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy ewidencjonują zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością w podatkowej księdze przychodów i rozchodów sporządzają spis z natury (remanent):

* obligatoryjnie w terminach, bądź okolicznościach wskazanych w ww. przepisach, tj. m.in. na dzień 1 stycznia, 31 grudnia, dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, dzień likwidacji działalności lub w przypadku zmiany wspólnika, proporcji udziałów wspólników albo zarządzenia naczelnika urzędu skarbowego, lub

* z własnej inicjatywy, w dowolnym momencie w trakcie roku podatkowego, po uprzednim zawiadomieniu w stosownej formie i terminie właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie obrotu wierzytelnościami. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będzie mógł z własnej inicjatywy sporządzić spis z natury (remanent) w trakcie roku podatkowego. Przy czym o zamiarze sporządzenia tego spisu będzie zobowiązany powiadomić pisemnie naczelnika właściwego urzędu skarbowego najpóźniej 7 dni przed sporządzeniem tego spisu o zamiarze jego przeprowadzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż wierzytelność nabyta celem jej wyegzekwowania, nie może zostać uznana jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, za towar handlowy. Kwestia powyższa pozostaje jednak bez wpływu na wydane w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie, które dotyczy samej możliwości sporządzenia remanentu w trakcie roku podatkowego.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.