IBPBI/1/415-522/14/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 10 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 25 marca 2014 r.), uzupełnionym 22 i 23 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z tzw. najmu prywatnego (prowadzonego poza działalnością gospodarczą) lokalu użytkowego wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków, poniesionych w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z tzw. najmu prywatnego (prowadzonego poza działalnością gospodarczą) lokalu użytkowego wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków, poniesionych w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 kwietnia 2014 r. Znak: IBPP2/443-298/14/BW, IBPBII/2/415-328/14/MM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 i 23 kwietnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie introligatorstwa. Ostatnio na mocy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zawiesiła działalność. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W czasie zawieszenia działalności wynajęła posiadany lokal (w ramach najmu prywatnego) do prowadzenia działalności gospodarczej. Co miesiąc wystawia fakturę VAT oraz refakturuje koszy mediów.

W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dokonała zakupu samochodu dostawczego, który amortyzowała.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 kwietnia 2014 r., Wnioskodawczyni wskazała, m.in. że:

* wynajmowany lokal jest lokalem, który był wykorzystywany do prowadzenia zawieszonej działalności gospodarczej;

* odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodu dostawczego, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej wynajmowanego lokalu, koszty wyposażenia lokalu, remonty i media Wnioskodawczyni odlicza wyłącznie od przychodów uzyskiwanych z wynajmu lokalu, który był wykorzystywany do prowadzenia zawieszonej działalności gospodarczej;

* aktualnie lokal wynajęty jest na czas nieokreślony (z 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia);

* czynsz (opodatkowany 23% stawką VAT) pobierany jest w okresach miesięcznych;

* Wnioskodawczyni refakturuje koszty mediów na podstawie subliczników, w deklaracji VAT-7 wykazuje to jako sprzedaż;

* wydatki, o których mowa w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1 dotyczą wyłącznie okresu, w którym ten lokal jest wynajmowany;

* do wyposażenia lokalu Wnioskodawczyni zalicza np. meble, lustro znajdujące się na klatce schodowej, elementy stanowiące wystrój wnętrza;

* do wydatków na remont Wnioskodawczyni zalicza wydatki z tytułu naprawy pieca centralnego ogrzewania, ocieplenia pomieszczeń, których ze względu na niski koszt nie zaliczyła do ulepszenia, a jednorazowo zaliczyła do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przypadku wynajmu prywatnego lokalu użytkowego można odliczać koszty związane z zakupami dotyczącymi wyposażenia lokalu, remontami tego lokalu oraz mediów.

2. Czy w przypadku wynajmu prywatnego lokalu użytkowego można odliczać koszty amortyzacji pojazdu wykorzystywanego do utrzymania tego lokalu.

(pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3)

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może odliczać koszty związane z zakupami dotyczącymi wyposażenia lokalu, remontami tego lokalu oraz mediów. Stosownie bowiem do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - winno być tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Ad. 2.

W opinii Wnioskodawczyni, może ona również odliczać koszty amortyzacji pojazdu od przychodów z najmu. Art. 22 ust. 8 cyt. ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Środki trwałe, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, nie podlegają amortyzacji podatkowej - od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono tę działalność (art. 16c pkt 5 ustawy p.d.o.p. - winno być art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W świetle powyższego, jeśli mimo zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnik nadal wykorzystuje środek trwały (np. centrale telefoniczne, budynki/lokale biurowe, samochód), to może go amortyzować także w okresie zawieszenia działalności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, że możliwość zaliczenia określonych wydatków do kosztów podatkowych uzależniona jest od źródła przychodów, w związku z którym wydatki te zostały poniesione. Od przychodów uzyskanych z danego źródła przychodów można bowiem - w ustawowych granicach - odliczyć wyłącznie wydatki związane z tym źródłem przychodów.

Z tej też przyczyny wskazać należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 16a cyt. ustawy, przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.

Z powyższych przepisów wynika, że dla celów podatkowych przychody z najmu mogą być traktowane, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako przychody z odrębnego źródła przychodów tzw. najmu prywatnego. Co do zasady, możliwość dokonania wyboru w ww. zakresie, a co za tym idzie i sposobu rozliczenia przychodów z najmu oraz kosztów uzyskania tych przychodów, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem. Jednakże wybór ten - w związku z treścią cyt. wyżej przepisów - jest ograniczony istnieniem związku pomiędzy wynajmowanym składnikiem majątkowym a prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem wynajmowany składnik majątku związany jest z tą działalnością, przychód z jego wynajmu stanowi zawsze przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązek zaliczenia przychodów z najmu składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą do przychodów z tej działalności nie jest uzależniony od zgłoszenia powyższego faktu w stosownych ewidencjach np. w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wystarczającym w tym względzie jest sam fakt, że przepisy prawa podatkowego zaliczają dany przychód do określonego źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, na potrzeby której wykorzystywała nieruchomość lokalową. Na postawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawiesiła wykonywanie tej działalności i wynajęła ww. lokal innemu podmiotowi do prowadzenia działalności gospodarczej. Z wniosku nie wynika, że Wnioskodawczyni zakończyła (zlikwidowała) prowadzoną działalność gospodarczą. Powyższe oznacza, że w istocie Wnioskodawczyni wynajęła składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że przychód uzyskiwany z tego tytułu Wnioskodawczyni zobowiązana jest zaliczać do przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie do przychodów z "najmu prywatnego". W konsekwencji także ewentualne koszty uzyskania tego przychodu - w ustawowych granicach - może rozliczać tylko w ramach źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z tzw. najmu prywatnego (prowadzonego poza działalnością gospodarczą) wskazanych we wniosku wydatków, poniesionych w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej, należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć jednocześnie należy, że stosownie do zadanych pytań wynikających z treści złożonego wniosku, w kontekście opisanego stanu faktycznego, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z tzw. najmu prywatnego (prowadzonego poza działalnością gospodarczą) wskazanych we wniosku wydatków, poniesionych w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej. Tym samym nie była przedmiotem oceny kwestia możliwości i sposobu zaliczania poszczególnych wymienionych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu z innego niż "najem prywatny" źródła przychodu, jak również kwestia prawnej skuteczności zawieszenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.