IBPBI/1/415-490/14/ŚS - PIT w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem roweru, wykorzystywanego w tej działalności

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 15 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 24, 30 czerwca oraz 28 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem roweru, wykorzystywanego w tej działalności - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem roweru, wykorzystywanego w tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 20 czerwca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-490/14/ŚS, IBPP2/443-377/14/KO oraz z 15 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-490/14/ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24, 30 czerwca 2014 r. oraz 28 lipca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach kancelarii radcy prawnego. Z uwagi na znaczne utrudnienia komunikacyjne w ruchu miejskim, związane z czasochłonnymi dojazdami do klientów i instytucji, a równocześnie stworzeniem w mieście specjalnych szlaków rowerowych umożliwiających bezkolizyjne poruszanie się rowerem i zamontowaniem przed urzędami, instytucjami i sądami specjalnych stojaków rowerowych, Wnioskodawca zamierza zakupić do celów służbowych odpowiedni rower, pozwalający na znaczne oszczędności czasowe w poruszaniu się po mieście w szczególności na krótkich odcinkach, z równoczesnym zaliczeniem go do środków trwałych jednorazowo amortyzowanych z pełnym odliczeniem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniach wniosku, ujętych w pismach z 25 czerwca 2014 r. oraz 22 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał m.in. że:

* cena zakupu roweru, który zamierza nabyć przekroczy kwotę 3.500,00 zł netto,

* prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej od grudnia 2006 r.,

* rower, o którym mowa we wniosku Wnioskodawca zamierza zakupić i wprowadzić do ewidencji środków trwałych,

* rower, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie KŚT (Dz. U. Nr 112, poz. 1317) zaliczony zostanie do grupy 79,

* spełnia kryteria uznania za małego podatnika w myśl art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty zakupu roweru do celów służbowych mogą zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na znaczne utrudnienia w poruszaniu się po mieście zarówno środkami komunikacji publicznej, jak też własnym pojazdem samochodowym w dojazdach do klientów, instytucji, sądów i kancelarii komorniczych, w związku z utworzeniem w mieście specjalnych bezkolizyjnych tras rowerowych, a także specjalnych stojaków na rowery pod instytucjami i sądami, które to przedsięwzięcia umożliwiają szybkie - i bezkolizyjne przemieszczanie się - rower, jako środek transportu stałby się najlepszym i najszybszym miejskim środkiem komunikacyjnym. Stąd też zamiar jego zakupu wiązałby się z zaliczeniem go do środków trwałych i jednorazowym zaliczeniem ceny zakupu netto do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku roweru, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego roweru a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie roweru do kosztów uzyskania przychodu i obniżeniu podstawy opodatkowania.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (...).

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja, której warunki stosowania przewidziane są w art. 22k ust. 7-13 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22k ust. 13 tej ustawy, w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej za wyłączeniem sytuacji, określonych w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Określenie "mały podatnik" zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2014 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2013 r. nie przekroczył kwoty 5.068.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2013 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z dnia 1 października 2013 r. Nr 190/A/NBP/2013) wynosił 4,2230 zł x 1.200.000 = 5.067.600 zł, w zaokrągleniu 5.068.000 zł. Natomiast dopuszczalny w 2014 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy, wynosi 211.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2230 zł x 50.000 = 211.150 zł, w zaokrągleniu 211.000 zł.

Ponadto przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia "małego podatnika" w przypadku, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną, do limitu 1.200.000 euro należy uwzględniać przychody z działalności prowadzonej w tej spółce. Bowiem dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wynika to z cyt. powyżej art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z dyspozycji zawartej w art. 24a ww. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnień wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej od grudnia 2006 r. Wnioskodawca, jako wspólnik spółki cywilnej zamierza zakupić rower, który będzie wykorzystywany w ramach i na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Rower ten, jako środek transportu użytkowany będzie przede wszystkim w celu dojazdu do klientów, instytucji, sądów i kancelarii komorniczych. Rower zostanie zaliczony do środków trwałych (grupa KŚT 79). Wartość początkowa roweru będzie wyższa niż 3.500 zł.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w istocie skazany we wniosku rower wykorzystywany będzie w ramach i na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej stanowiąc środek trwały prawidłowo zaliczony do grupy 79 KŚT i o ile spółka cywilna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem spełnia kryteria uznania jej za małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to będzie mogła dokonać jednorazowej amortyzacji roweru na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 tej ustawy.

W związku z powyższym, z ww. zastrzeżeniem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie dot. podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.