IBPBI/1/415-480/09/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 4 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytów zaciągniętych na zakup, budowę i modernizację środka trwałego - budynku częściowo wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytów zaciągniętych na zakup, budowę i modernizację środka trwałego - budynku częściowo wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też, pismem z dnia 19 maja 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 4 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług stomatologicznych. W roku 2007 nabyła wraz z małżonkiem (pozostają we współwłasności małżeńskiej) budynek mieszkalny w stanie surowym. Małżonkowie kontynuowali jego budowę. W kwietniu 2008 r. zgodnie z przepisami prawa budowlanego zgłosili budynek mieszkalny do odbioru. Następnie wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę zmieniające sposób użytkowania części budynku z przeznaczeniem na gabinet stomatologiczny i prowadziła prace budowlane adaptacyjne na powierzchni przeznaczonej na gabinet. Jednocześnie małżonkowie prowadzili prace budowlane modernizacyjne dotyczące całego budynku. Powierzchnię przeznaczoną na działalność gospodarczą przekazano do używania 31 października 2008 r. Zakup budynku oraz wydatki związane z kontynuacją jego budowy oraz modernizacją częściowo finansowane były z kredytów. Kredyty udzielone były obojgu małżonkom na budowę budynku mieszkalnego. Wartość początkową środka trwałego - powierzchni przeznaczonej na świadczenie usług stomatologicznych ustaliła sumując wszystkie wydatki na budowę i modernizację budynku poniesione przez nich do dnia 31 października 2008 r. Do tak ustalonej sumy zastosowała proporcję powierzchni użytkowej gabinetu do powierzchni użytkowej budynku ogółem, zwana dalej "proporcją powierzchni". Następnie do tak ustalonej kwoty dodała sumę wydatków poniesionych przez nią do dnia 31 października 2008 r., związanych wyłącznie z adaptacją przeznaczonej na gabinet powierzchni budynku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

* część budynku wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowi odrębnego przedmiotu własności (lokal

* ww. część budynku amortyzowana jest metodą liniową, stawką 2,5% od wartości początkowej ustalonej na podstawie zestawienia wydatków, co omówiono we wniosku,

* prace modernizacyjne dotyczące całego budynku to:

* małżonek używa na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (agencja ubezpieczeniowa) część mieszkalną budynku, o pow. 15,8 mkw. Jest to powierzchnia inna niż ta, którą wykorzystuje wnioskodawczyni na cele swojej działalności; jej wartość początkową dla potrzeb amortyzacji ustalił metodą uproszczoną 15,8 mkw. x 988 zł/mkw., stawka amortyzacyjna 1,5%,

* ewidencję zdarzeń gospodarczych prowadzi w podatkowej księdze przychodów i rozchodów,

* ewidencjonuje koszty metodą, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy ma prawo ponoszone po 31 października 2008 r. wydatki z tytułu odsetek od zaciągniętych na budowę i modernizację budynku kredytów zaliczyć, po zastosowaniu proporcji powierzchni, w koszty prowadzonej działalności gospodarczej... (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 2)

Zdaniem wnioskodawczyni, ma prawo ponoszone po 31 października 2008 r. wydatki z tytułu odsetek od zaciągniętych na budowę i modernizację budynku kredytów zaliczyć, po zastosowaniu proporcji powierzchni, w koszty uzyskania przychodów z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Z umów kredytowych zawartych z bankami nie wynika wprawdzie, że kredyty zaciągnięte zostały na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak stan faktyczny jest taki, że w części wynikającej z proporcji powierzchni kredyty te służą prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Spełniony jest więc wymóg poniesienia kosztów w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wyrażony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co pozwala zaliczyć te koszty do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zakup budynku oraz wydatki związane z kontynuacją jego budowy oraz modernizacją częściowo finansowane były z kredytów udzielonych obojgu małżonkom na budowę budynku mieszkalnego, wykorzystywanego częściowo (w określonej powierzchni) w ramach prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wnioskodawczyni będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (gabinet stomatologiczny) odsetki od kredytów przeznaczonych na częściowe sfinansowanie nabycia ww. budynku oraz kontynuację jego budowy i modernizację, zapłacone po dacie wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym, odliczenie to może dotyczyć wyłącznie tej części zapłaconych odsetek, która proporcjonalnie przypada na powierzchnię budynku wykorzystywaną przez wnioskodawczynię w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż odnośnie sprawy będącej przedmiotem pytania określonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.