IBPBI/1/415-478/09/WRz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 września 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-478/09/WRz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 12 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej diet wypłaconych pracownikom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej diet wypłaconych pracownikom. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 24 lipca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 29 lipca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, w ramach, których zatrudnia na umowę o pracę kierowców samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony. Każda umowa o pracę zawarta z kierowcą wyraźnie określa stałe miejsce pracy (adres siedziby wnioskodawcy). Kierowca każdorazowo w siedzibie firmy otrzymuje polecenie wyjazdu służbowego, w którym określone jest miejsce rozpoczęcia i zakończenia podróży oraz termin wykonania zadania służbowego. Zlecenia są na terenie Unii Europejskiej jak i kraju. Kierowcy wykonują jazdy na różnych trasach, w zależności od zleceń klientów.

Polecenia wyjazdów służbowych trwają zazwyczaj kilka dni (2-4 dni a jak dłuższe trasy to nawet do 9 dni). Kierowca ten nie wraca codziennie do siedziby tylko nocuje i żywi się na trasie. Po wykonaniu zadania kierowca rozlicza się z tytułu wykonanego zlecenia w bazie firmy.

Z odbywanych podróży służbowych kierowcy otrzymują diety ryczałt za noclegi zgodnie z:

* rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości opłat oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990),

* rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości opłat oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

Ww. koszty ujmowane są w prowadzonej książce przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pracownikom zatrudnianym na stanowiskach kierowców w firmach, którym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług transportowych można wypłacać delegację z tytułu podróży służbowych i czy wydatki te mogą być kosztem uzyskania przychodu w firmie.

Zdaniem wnioskodawcy wypłacone diety i ryczałty mogą stanowić koszt uzyskania przychodu a co za tym idzie diety te są zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16a z podatku dochodowego. Wnioskodawca uważa, tak dlatego, iż prawo kierowców do naliczania diet w podróży służbowej potwierdzają między innymi: wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 31 maja 1995 r., w którym potwierdzono prawo kierowców do świadczeń związanych z podróżą służbową; uchwała SN z dnia 17 września 1985 r., w której przyznano prawo do diet pracownikom wysyłanym poza miasto, nawet jeżeli miejsce docelowe mieści się w obszarze prowadzonej działalności; wyrok SN z dnia 8 kwietnia 1998 r., w którym potwierdzono prawo kierowców do diet z tytułu podróży służbowej.

Wnioskodawca nadmienia także, iż Biuro Rachunkowe, które rozlicza jego księgi zwróciło się na piśmie z zapytaniem do Okręgowego Inspektoratu Pracy w Katowicach czy należy opierać się na przepisie art. 77 ze znaczkiem 5 § 1 Kodeksu Pracy w którym mowa jest o siedzibie pracodawcy i wypłacać diety kierowcom samochodów ciężarowych. W odpowiedzi powołano się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, między innymi na wyrok z 11 kwietnia 2001 r., gdzie Sąd stwierdził, iż co prawda nie jest podróżą służbową stałe wykonywanie zadań w różnych miejscowościach i terminach, których wyboru dokonuje każdorazowo sam pracownik w ramach uzgodnionego rodzaju pracy ale w tym samym wyroku, odpowiadając ostatecznie na pytanie: jak szeroką przestrzeń można traktować jako prawidłowo uzgodnione miejsce wykonywania pracy - wskazał, że miejsce to powinno być tak ustalone, by pracownik miał możliwość wykonywania zadań, wliczając w to czas dojazdu do miejsca wykonywania w ramach umówionej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym (PKN 350/000, OSNP 2003/2/36. Wg Okręgowej Inspekcji Pracy, stanowisko to w sposób jednoznaczny przekreśla możliwość nazbyt szerokiego określenia miejsca wykonywania pracy, np. "obszar całego kraju" i taka praktyka typowa zwłaszcza dla firm transportowych, jest zupełnie nieprawidłowa i może być uznana jako zmierzająca do obejścia przepisu art. 77 ze znaczkiem 5, § 1 i § 3 Kodeksu Pracy jak również przepisów dotyczących rozliczania delegacji służbowych. Dlatego też opierając się na powyższych wyrokach i odpowiedzi Okręgowego Inspektoratu Pracy wnioskodawca uważa, że ma obowiązek wypłacać swoim kierowcom diety i ryczałty za noclegi i są one zwolnione z podatku dochodowego.

Uważa, także, że wysyłając kierowców na kilka dni poza siedzibę zakładu, a zwłaszcza poza granicę kraju jego obowiązkiem jest zabezpieczyć kierowcom nocleg i wyżywienie. Wypłacając im diety i nocleg wnioskodawca uważa, iż wywiązuje się z obowiązku, który na niego nakładają przepisy Kodeksu Pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem diet bądź innych należności wypłacanych w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji niezależnie od tego czy wypłacane pracownikom - kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy (nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) - dietą lub inną należnością, wypłacaną w związku podróżami służbowymi pracowników, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają przesłanki ujęte w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W związku z powyższym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących powinności pracodawcy w kwestii wypłacania pracownikom-kierowcom diet i innych należności za czas podróży, uregulowanych przepisami prawa pracy, nie leży w kompetencji organu podatkowego. Nadmienić należy, iż zgodnie z tezą uchwały Sądu Najwyższego wydanej w składzie 7 sędziów w dniu 19 listopada 2008 r. kierowca transportu międzynarodowego, odbywający podróże służbowe w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze wskazanym jako miejsce świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwot wypłaconych pracownikom (kierowcom) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl