IBPBI/1/415-475/10/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 17 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* wpływu nieumorzonej wartości nabytego nieodpłatnie środka trwałego na sposób ustalenia dochodu z jego sprzedaży - jest prawidłowe,

* możliwości uznania nieumorzonej wartości ww. środka trwałego za koszt uzyskania przychodów z jego odpłatnego zbycia - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży nabytego nieodpłatnie środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług wspomagających bezpośrednią sprzedaż detaliczną kosmetyków. Firma, dla której świadczy usługi zorganizowała zamknięty konkurs (tylko dla konsultantów), dla zwycięzców przewidziano nagrodę w postaci samochodu osobowego. Wnioskodawczyni była jedną z osób, które ten konkurs wygrały. W kwietniu 2010 r. Wnioskodawczyni odebrała nagrodę. W myśl art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskany przychód opodatkowała podatkiem dochodowym, zgodnie z zasadami przyjętymi w jej firmie w tym roku podatkowym. Samochód ten wprowadziła do ewidencji środków trwałych w wartości ustalonej zgodnie z przepisami art. 22g ww. ustawy i od miesiąca maja 2010 r. dokonuje odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22h i art. 22i ww. ustawy.

Otrzymany samochód jest już drugim środkiem transportu w jej jednoosobowo prowadzonej firmie, dlatego zamierza go sprzedać w najbliższym czasie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy takie wyliczenie dochodu jest poprawne.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na odpisy amortyzacyjne środków trwałych nabytych nieodpłatnie, których nabycie stanowiło przychód z prowadzonej działalności gospodarczej i który nie był zwolniony z opodatkowania, stanowią koszty uzyskania przychodu. Otrzymując nieodpłatnie wygrany w konkursie samochód zapłaciła już raz podatek dochodowy, więc sprzedając go nie może drugi raz po stronie przychodów mieć wartości otrzymanej, a po stronie kosztów nic (zero).

Elementy stanowiska Wnioskodawczyni, zawarto również w części F. poz. 55. wniosku gdzie wskazano, iż po stronie przychodów wykazana będzie wartość sprzedaży, a po stronie kosztów nieumorzona część nabycia. Dochód obliczony na tej podstawie będzie bardzo niski, maksymalnie będzie równał się miesięcznej kwocie odpisu amortyzacyjnego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nabyty nieodpłatnie samochód osobowy, który stanowi środek trwały w prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tego środka trwałego będzie traktowany jako przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Dochód ze sprzedaży ww. środka trwałego, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie ustalić w oparciu o art. 24 ust. 2 ww. ustawy, zgodne z którym dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości. Wskazać przy tym należy, iż w istocie, jak twierdzi Wnioskodawczyni ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu).

W myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zauważyć należy, iż przepis art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych (również nabytych nieodpłatnie) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

* przychodu z odpłatnego zbycia,

* wartości początkowej środka trwałego,

* sumy odpisów amortyzacyjnych.

Przychód z odpłatnego zbycia środka trwałego pomniejszony o dochód z tego zbycia, ustalony w sposób określony w omawianym przepisie odpowiada w istocie nieumorzonej wartości środka trwałego.

Nie oznacza to jednak, iż wartość tą można potraktować za koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia samochodu. Możliwości takiej nie przewidują bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na przeszkodzie stoi przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Zauważyć przy tym należy, iż skoro w złożonym wniosku wskazano, iż przedmiotowy środek trwały został nabyty nieodpłatnie, a więc Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków na jego nabycie (a innych wydatków związanych z jego otrzymaniem we wniosku nie wskazano), to co do zasady na gruncie niniejszej sprawy ww. przepis nie będzie miał zastosowania.

Powyższe nie oznacza jednak, iż zbywając ww. środek trwały Wnioskodawczyni nie może ustalić dochodu z jego zbycia w sposób określony w art. 24 ust. 2 zdanie 2 i pkt 1) ww. ustawy, tj. jako różnicę między uzyskanym przychodem, a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych (...), powiększoną o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (co w istocie odpowiada nieumorzonej wartości środka trwałego). Powyższy przepis, nie przewiduje jednak możliwości uwzględnienia niezamortyzowanej wartości środka trwałego, jako kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składników majątku stanowiących środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

* wpływu nieumorzonej wartości nabytego nieodpłatnie środka trwałego na sposób ustalenia dochodu z jego sprzedaży - jest prawidłowe,

* możliwości uznania nieumorzonej wartości ww. środka trwałego za koszt uzyskania przychodów z jego odpłatnego zbycia - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.