IBPBI/1/415-464/10/KB - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na aplikację komorniczą zatrudnionego pracownika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 14 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na aplikację komorniczą zatrudnionego pracownika - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej wydatkó1)w poniesionych na aplikację komorniczą zatrudnionego pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni będąca komornikiem sądowym prowadzi działalność gospodarczą (zgodnie z klasyfikacją GUS) w zakresie działalności prawniczej PKD z 2007 - 69.10.Z oraz PKD z 2004 - 74.11.Z. Nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, a działalność prowadzi w oparciu o ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. W ramach działalności zatrudnia na umowę o pracę osobę, która chce uzyskać uprawnienia komornicze. W celu otrzymania aplikacji wymaga się od tej osoby zatrudnienia przy komorniku oraz odpłatnego kształcenia w Izbie Komorniczej.

Warunkiem uzyskania aplikacji jest:

* zatrudnienie przez okres 2 lat w kancelarii komorniczej,

* obowiązkowe uczestniczenie w szkoleniach i kursach,

* wpłata na rzecz Izby Komorniczej, która szkolenia te organizuje.

Wnioskodawczyni za zatrudnionego przez siebie aplikanta, dokonała opłaty w wysokości około 5.200 zł na rzecz Izby Komorniczej, aby ten mógł korzystać ze szkoleń w związku ze staraniem się o aplikację. Po jej uzyskaniu będzie mógł przystąpić do egzaminu państwowego, aby zostać asesorem komorniczym. Pracodawca płaci przyszłemu aplikantowi za szkolenia, które są obowiązkowe, aby uzyskać aplikację. Kursy i szkolenia organizowane są przez izby komornicze. Umowa o pracę zawarta została z przyszłym aplikantem na okres 2 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uiszczone przez Wnioskodawczynię opłaty w wysokości 5.200 zł na rzecz Izby Komorniczej, w celu opłacenia szkoleń pracownikowi starającemu się o uzyskanie aplikacji komorniczej, są kosztem uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opłatę za szkolenie pracownika można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu, ponieważ ustawa o komornikach sądowych i egzekucji w art. 10 rozdziału 2 wskazuje jakie warunki należy spełnić, aby uzyskać uprawnienia komornicze. Pracodawca-komornik, zatrudniając pracownika z zamiarem umożliwienia mu uzyskania aplikacji komorniczej powinien dokonać opłaty na rzecz Izby Komorniczej, aby w pełni przyczynić się do wykonania przesłanek powołanej wyżej ustawy. Wnioskodawczyni poniosła koszt, który powinien być uwzględniony w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej, jako koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy iż w myśl art. 28 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191 z późn. zm.) do komornika stosuje się przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ubezpieczeniach społecznych oraz o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 i 9 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 o komornikach sądowych i egzekucji, na stanowisko komornika może zostać powołana osoba, która: odbyła aplikację komorniczą oraz złożyła egzamin komorniczy. Warunki odbywania aplikacji komorniczej reguluje m.in. art. 29 ww. ustawy. W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, aplikantem komorniczym może zostać ten, kto:

* spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-7;

* uzyskał pozytywną ocenę z egzaminu konkursowego na aplikację komorniczą, zwanego dalej "egzaminem konkursowym"

Zgodnie natomiast art. 29 ust. 2 ww. ustawy, aplikanta komorniczego zatrudnia komornik. W myśl art. 29k pkt 1 ww. ustawy, do obowiązków aplikanta należy, w szczególności uczestniczenie w przewidzianych programem aplikacji zajęciach seminaryjnych oraz w praktykach. Aplikacja komornicza jest odpłatna (art. 29l ust. 1 ww. ustawy), a koszty szkolenia aplikantów komorniczych pokrywane są z wnoszonych przez nich opłat (art. 29l ust. 2 ww. ustawy). Z kolei w myśl art. 30 ust. 2 ww. ustawy, aplikant komorniczy po upływie roku od dnia rozpoczęcia aplikacji komorniczej może być upoważniony przez komornika do samodzielnego wykonywania określonych czynności egzekucyjnych, do których upoważniony jest asesor komorniczy. Upoważnienie to wymaga formy pisemnej i powinno być okazane stronie na jej żądanie przed przystąpieniem do czynności.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika, w tym poprzez odbywaną przez niego aplikację komorniczą nie są ujęte w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nie uważanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Do stwierdzenia, czy poniesione opłaty związane z odbywaną przez pracownika aplikacją komorniczą mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

* czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne na stanowisku pracy zajmowanym przez pracownika,

* czy wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z zajmowanym przez pracownika stanowiskiem i wykonywaną przez niego pracą.

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie pracownika, które pozwolą nabyć mu umiejętności i wiedzę niezbędną w wykonywaniu powierzonych mu obowiązków.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest komornikiem sądowym. Na podstawie umowy o pracę zatrudnia osobę, która zamierza uzyskać uprawnienia komornicze. Warunkiem uzyskania tych uprawnień jest m.in. obowiązkowe uczestniczenie w szkoleniach i kursach organizowanych przez Izbę Komorniczą. Wnioskodawczyni sfinansowała pracownikowi ww. szkolenia i kursy.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię tytułem opłaty za szkolenie pracownika (aplikanta) przyczynią się do uzyskania przez Wnioskodawczynię przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej lub do zachowania bądź do zabezpieczenia tego źródła przychodu, wydatki poniesione na ten cel mogą stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności. Pamiętać przy tym należy, iż to na Wnioskodawczyni jako odnoszącej korzyść z faktu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania iż wydatki te będą miały związek z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.