IBPBI/1/415-460/11/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2011 r., który wpłynął do tut. Biura w tym samym dniu, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem pokoju w hotelu lub mieszkania na czas świadczenia usług poza miejscem zamieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem pokoju w hotelu lub mieszkania na czas świadczenia usług poza miejscem zamieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług konsultingowych w budownictwie. Miejscem zamieszkania oraz siedzibą firmy, a zarazem miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest miejscowość B. Prowadzona działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych. W dniu 28 października 2010 r. Wnioskodawca podpisał umowę o świadczenie usług konsultingowych z firmą, której siedziba znajduje się w innym mieście. W umowie wskazano, że świadczenie usług odbywać się będzie w siedzibie klienta oraz na terenie realizowanych przez niego kontraktów. Wykonanie usług konsultingowych w ramach zawartej umowy wiąże się z długotrwałym wyjazdem poza miejsce zamieszkania, co pociąga za sobą m.in. ponoszenie zwiększonych kosztów wynajęcia mieszkania, bądź pokoju w hotelu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć koszty wynajmu mieszkania lub pokoju hotelowego na czas wykonywania umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu kosztów wynajmu mieszkania lub pokoju hotelowego. Jego zdaniem, tego rodzaju wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2010 r. Znak IBPBI/1/415-802/10/WRz oraz z dnia 25 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-966/10/SK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie ponoszone przez podatnika wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów; przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło

w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien on, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług konsultingowych na terenie jednego miasta. W ramach tej działalności podpisał umowę o świadczenie usług konsultingowych z firmą, której siedziba znajduje się w innym mieście. W umowie wskazano, że świadczenie usług odbywać się będzie w siedzibie klienta oraz na terenie realizowanych przez niego kontraktów. Wykonanie usług konsultingowych w ramach zawartej umowy wiąże się z długotrwałym wyjazdem poza miejsce zamieszkania, co pociąga za sobą m.in. konieczność ponoszenia zwiększonych kosztów wynajęcia mieszkania bądź pokoju w hotelu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy miejscem zamieszkania Wnioskodawcy (będące jednocześnie siedzibą jego firmy) jest miasto X, a miejscem świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług konsultingowych będzie co do zasady miasto Y (znajdujące się w innym województwie), oraz obszar, na którym zleceniodawca usług będzie realizował kontrakty, to wydatki jakie będzie ponosić z tytułu wynajmu i używania mieszkania bądź pokoju hotelowego w miejscu (miejscowości) świadczenia tych usług, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Bez wątpienia bowiem, w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkami a uzyskiwaniem przychodów z ww. źródła przychodów oraz racjonalność poniesienia tych wydatków. Przedmiotowe wydatki nie są również wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zwraca się jednocześnie uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktury (rachunku) wystawionego przez właściciela lokalu, który wynajmie Wnioskodawca, faktur (rachunków) za media, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków z tytułu używania tego lokalu. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania czy pokoju hotelowego, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.